Een Droom van een Boom

Mijn vrouw was met het mooie weer diverse spullen aan het luchten en van al die inspanningen ‘s middags even op de bank gaan liggen rusten. Terwijl ze uit het raam ligt te kijken heeft ze, langs het pad naar ons huis aan de slootkant, nog net een boom in het vizier en valt daarna met dit beeld in slaap. Komt ze later die middag bij me en vertelt: ‘Ik had zo’n treurige droom over een boom, die ik in de wind maar zo’n beetje zachtjes heen en weer zag bewegen. Hij staat daar maar te staan en kan geen kant op. Zo’n triest en zielig beeld – dat totaal overgeleverd zijn.’

‘Nou,’ zeg ik, ‘volgens mij hoef jij geen medelijden met die boom. Hij staat daar immers goed op die plek, is daar al zo groot geworden. Weet je, ik denk, dat als die boom kon denken, dat die boom eerder medelijden met ons mensen zou hebben. Hij heeft zijn plekje al gevonden voor de rest van zijn leven en is daar gezien z’n grootte, gelukkig.
Hij ziet ons mensen, soms ons hele leven zoeken en vechten voor een plek om zich definitief te vestigen en gelukkig te worden. Een boom ondergaat het leven zoals het op hem afkomt. Goed hij kan er weinig invloed op uitoefenen, maar over het algemeen hebben alle bomen toch een positieve uitstraling: rust, betrouwbaarheid, kracht, macht, schoonheid, soberheid, gedienstigheid. Allemaal eigenschappen die wij misschien ook wel zouden willen hebben. Helaas komen velen van ons daar nooit aan toe, omdat ze alleen maar bezig zijn om zich in het leven staande te houden, houvast te vinden en te behouden.
Bomen zullen zich vast en zeker verwonderen over ons jachten en jagen, mochten ze dat kunnen.
Een boom leeft, ondergaat en ervaart het leven. Wij worden voor een heel groot deel geleefd en er gaat te veel langs ons heen, te veel zien en voelen we niet.’

‘Verdorie,’ zegt ze, ‘je hebt helemaal gelijk.’ Ach, ik ben er weer ingetrapt.’
‘Waarin?, vraag ik. ‘In het feit dat onze hersentjes ons zo af en toen een beetje voorliegen.’