Verhalen

Zwijmelend Verdwaald

Mijn vrouw vertelt me dat ze even een dutje gaat doen, ze heeft het druk gehad en heeft net een pakket aan hondenvoer het huis in gesleept. Ze verwacht ook nog pakketten met vogelvoer, maar vertelt ze: ‘Ik kreeg net een mailtje binnen dat de levering een paar dagen is uitgesteld.’
‘Niet echt erg toch?’ vraag ik.
‘Nou nee, er is nog wel voorraad genoeg.’ Ze schudde met haar hoofd zeggende: ‘Het wordt steeds gekker.’
‘Wat bedoel je?’ vraag ik.
‘Nou, ik heb het bij een Nederlandse website/bedrijf besteld. Het mailtje is in het Engels opgesteld en komt van de DPD (Deutscher Paketdienst), wat voor klachten doorverwijst naar een bedrijf in Polen.’
‘Ja, inderdaad, het wordt steeds gekker, we worden steeds meer gedwongen internationaal te denken en te leven, we verliezen onze eigen identiteit op deze manier. Iets voor een nieuwe complottheorie,’ opperde ik met een glimlach.

Ik zwijmel en met het mailtje in gedachten verlies ik mezelf in een heftige droom waarin ik heel Europa, als ware ik het bestelde pakketje, doorreis, niet meer wetend waar ik eigenlijk thuis hoor.
Wie, wat of waar ben ik, wat is mijn thuis. Dit besef van onthecht en ontheemd zijn beangstigt mij; de hierdoor ontstane ruimte is me veel te groot, biedt geen geborgenheid meer.
Ik lag enige tijd te woelen voordat mijn vrouw mij wakker maakt met een: ‘Hallo slaapmuts, we gaan zo eten hoor, wakker worden!’

Helemaal verward roep ik: ‘Gdzie teraz jestem (waar ben ik nu – terwijl ik geen woord Pools ken of versta), what the fuck is this, scheisse, wêr bin ik no (Fries)?’

Mij vrouw schrikt even. ‘Wat mankeert jou?’
Nog een beetje verdwaasd kijk ik om me heen en zeg: ‘Ach niks, ik was even de weg kwijt, ik was even een zoekgeraakt pakketje.’
Ze kijkt me bezorgd aan en snapt het even niet.