DE ELFENKONING (Tweede deel)
Oh! Daar in de verte! In de grauwe sneeuwstorm zag hij twee raampjes, waarachter licht brandde! Daar stond een kleine hut. Stefan hoorde een grote houtzaag heen en weer gaan. Daar waren vast wel mensen, die hem wilden helpen. Daar zou hij vast veilig zijn voor die griezel, die hem achtervolgde! Gauw naar dat hutje toe! Stefan liet zich zomaar tegen de houten deur vallen, die meteen open vloog. Boem! Stefan viel op de vloer van de hut.
Maar die witte gedaante kwam ook naar binnen. Stefan voelde een koude luchtstroom over zich een gaan... Wat voor spook of geest had hem te pakken?! Lange, puntige vingers betastten Stefans rug en zijden. De bange jongen kneep zijn ogen stijf dicht. Maar hij werd weer los gelaten. Voorzichtig waagde hij het om eens te kijken... De gedaante stond recht overeind, begon te glanzen, steeds prachtiger! Daar stond een elfenkoning in een lange mantel van glanzend zilver. Zijn lange bruine haren gingen half schuil onder een grote kroon vol diamanten.
"Stefan, blijf rustig zitten en kijk goed om je heen," sprak de elfenkoning.
Het stomverbaasde jochie zag nog twee oude houthakkers in de hut. De beide grijsaards zaagden korte, dikke boomstronken aan kleine stukken. In grote wolken dwarrelde het zaagsel over de ruwe vloer. Binnenin die wolken zag Stefan heel kleine elfen dansen en zweven. Ze waren niet groter dan vlinders, sommige zelfs zo klein als muggen!
In de grote open haard, waarin grote vlammen knetterden waren ook elfen. Deze waren prachtig roze of oranje. Ze draaiden rond in het vuur, maar hadden hier helemaal geen hinder van. Luid zingend, krompen ze soms ineen tot kleine stipjes. Het volgende ogenblik waren ze weer zo groot als vogels of zelfs als kinderen.
De twee oude houthakkers keken niet op van hun werk, zaagden aan één stuk door.
"Je ziet het," sprak de grote elfenkoning tot Stefan. "Omdat jij in elfen gelooft, mag je hen nu zien. Deze twee houthakkers werken altijd tussen de elfen. Maar verder komt hier nooit iemand. Er weet trouwens ook niemand iets van mij en mijn onderdanen, de elfen hier om je heen."
Stefan bedankte de elfenkoning hartelijk voor hetgeen hij had mogen beleven. Nog lange tijd genoot hij van al die dansende en pret makende elfen. Tenslotte zweefde een elf vanuit de haard naar Stefan toe, maakte kringetjes rondom zijn hoofd. Het glanzende wezentje vloog de openstaande deur uit, naar buiten. Stefan liep opgewekt mee. Hij liep door een prachtig avondbos. De zuivere blanke sneeuw blonk in de heldere maneschijn.
De elf zweefde voor hem uit, wees de weg naar zijn huis.
Na een uur was Stefan weer bij zijn vader en moeder. Wat waren ze ongerust geweest! Toen het donker werd, was hun zoon nog steeds niet thuis gekomen!
Ze omhelsden hem opgelucht. Stefan vertelde zijn ouders toch liever niets van zijn blijde ervaring.
Veel later, toen Stefan volwassen was, werd hij een belangrijke zakenman. Het was wonderlijk hoe goed hij met geld wist om te gaan.
Maar ja, kopen en verkopen, dat gaf vaak heel wat zorgen om over na te denken. Als zijn hoofd geplaagd werd door vragen, dacht hij weleens terug aan zijn kindertijd. In gedachten zag Stefan dan weer die hut met de elfenkoning, de elfen en de twee houthakkers.
Voor een ogenblik voelde hij zich weer het kind, dat in elfen geloofde en elfen te zien kreeg. Daar vrolijkte hij van op en ging weer vol goede moed aan zijn bezigheden van zakenman.
6 april 2022
live.nlGeplaatst in de categorie: kinderen
Verrassing
144
Geef je reactie op deze inzending: