Loeiend Hard

Een hele poos geleden liep ik met een paar hondjes via de Scheidingsreed langs het voetbalveld in Haulerwijk.
Het was iets voor twaalf uur. Ik loop meestal rond die tijd met de hondjes – je komt dan niet te veel anderen tegen, wat wel zo prettig is. Maar vooral omdat een van de hondjes – een kleine waakse dwergkees mij meent te moeten beschermen tegen andere honden.
Ze probeert er op af te vliegen. Vorige week, aan de Slotemaker de Bruïneweg, liep er een mevrouw met twee honden. Een van haar honden, een Sint Bernhard was er niet zo van gediend.
Om mijn eigen lijf en leden en vooral dat van de kees (mijn vrouw aanbid het beestje - ik ken mijn plaats dus in de roedel) in normale natuurlijke staat te houden, besloot ik dus zelf maar pas op de plaats te maken.

Maar goed daar toen bij het voetbalveld liep ik op die eerste blauwe maandag van de maand, in gedachten, totaal nergens op voorbereid langs het sportveld. Plotseling klonk er een loeiend harde sirene, die daar blijkbaar vlakbij staat. De schrik sloeg me bijna om het hart en het keesje wist ook even niet waar ze het zoeken moest. Verdorie dacht ik moet dat nu zo nodig, we weten nu onderhand wel dat die dingen goed werken.
Afgelopen weken heb ik de beelden gezien vanuit de Oekraïne, met steeds weer die loeiende sirenes. Nu besef ik weer dat de sirenes bij ons de vrijheid loeien en hoe belangrijk het is. Er kan zomaar dichtbij een of ander despoot z’n kop opsteken en ons het leven zuur maken. Je weet maar nooit.
Zo bekeken klinkt het als muziek in de oren – alleen niet van zo dichtbij.

sirene loeien keeshond wandelen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 2 stemmen 135