Slip

Al de hele ochtend is de lucht dreigend. De enige reden dat het nog droog is, is de stevige wind.
Ze zitten tegenover elkaar aan de keukentafel. Hij heeft haring gehaald bij de visboer. Drie stuks, geen uitjes, geen zuur. Zoals iedere vrijdag.
Hij eet uit de hand. Mond open, hoofd in de nek. Twee Hollandse vlagprikkers en een staart liggen op een kartonnen schaaltje.
Zij snijdt haar haring op een bord in gelijke stukjes. Met de vlagprikker brengt ze stukje voor stukje naar haar mond. Na iedere hap dept ze haar lippen met een papieren servet.
‘Je zou dat niet moeten doen,’ zegt ze. ‘Zo. Met je mond open.’
Hij legt de staart naast de eerste en veegt zijn handen af aan zijn servet.
‘Ik vind het lekkerder zo.’
Ze haalt haar schouders op, prikt haar laatste stukje op.
Hij schuift een doosje over tafel. Zwart karton. Dun blauw lint eromheen.
‘Wat is dit?’
‘Maak maar open.’
‘Waarom?’
‘Gewoon. Iets voor jou.’
Ze maakt het lint los. Vouwt het deksel open. Ze houdt een kanten slipje tussen twee vingers omhoog alsof het een gebruikt condoom is. Dan steekt ze twee vingers van haar andere hand door het open kruis. Ze legt het terug in het doosje. Kijkt hem strak aan.
‘Wat moet dit voorstellen?’
Hij haalt zijn schouders op.
‘Je hoeft het niet aan te trekken.’
‘Nee? Wat moet ik er dan mee?’
‘Ik dacht… misschien. Onder je kleren. Alleen jij weet het.’
Ze schuift het doosje in zijn richting.
‘En jij.’
‘Misschien.’
De koelkast slaat aan. Buiten start iemand een brommer en draait daarna enkele keren het gas helemaal open.
‘Is dit een spelletje?’
‘Nee.’
‘Een verleidingspoging?’
‘Ook niet.’
‘Wat dan?’
Hij ademt langzaam uit.
‘Misschien wilde ik gewoon weten of je nog ergens van schrikt.’
Ze kijkt hem lang aan. Dan staat ze op, in haar ene hand haar bord met daarop het schaaltje en de prikkers, in de andere het doosje. Het afval gooit ze in de pedaalemmer, het bord en het doosje zet ze op het aanrecht.
‘Doe dit niet nog eens,’ zegt ze.
Hij knikt. Ze verdwijnt naar boven. De hond strekt zijn voorpoten kreunend tot ver buiten zijn mand uit.
Vanuit een ooghoek kijkt hij naar het doosje. Het deksel ligt er half op. Hij blijft zitten, wil er niet echt naar kijken. Misschien heeft ze het slipje mee naar boven genomen. Trekt ze het op dit ogenblik aan. Hij schudt zijn hoofd. Alsof dat iets zegt. Alsof het iets uitmaakt.

Biografie van deze schrijver

Sleur ongemak

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 17