Verhalen

Ach wat is een decennium

Als ze bij ons binnenkomt valt er nooit een stilte, we overrompelen elkaar met leuke en minder leuke onderwerpen, maar daar zijn vrienden voor toch? Tijdens een kopje koffie is haar vraag: heb jij een idee hoe het komt dat bevallingen vroeger zo afgrijselijk pijn deden en dat nu niet meer het geval schijnt te zijn?

Ik zeg: ja hoor! Tegenwoordig staan ze al met pijnstilling klaar als je nog door de draaideur moet! Alles moet en zal pijnvrij gaan, de tijd van pijn lijden tijdens een bevalling is voltooid verleden tijd!

We lachen erom, ja nu wel, maar toen niet bepaald hoor!
De bevallingen van nu staan in geen verhouding tot die van toen, zoveel is wel zeker… Ze zegt: je zou haast denken dat een baby dan stoned op de wereld komt….tja, dat is het overdenken waard denk ik zo…

Dan zegt ze: ik was bij oma, die het heeft over: ik zou best nog een vriend willen hebben, maar als je ziet hoe ik erbij loop, in oedeemkousen om m’n benen, zwachtels om m’n armen dan kan ik dat wel vergeten denk ik zo…weet jij niet iemand die het niet zo nauw neemt met het uiterlijk, want zeg nou zelf: 70 jaar, dat moet toch best nog kunnen!?

Ze schiet in de lach en zegt: maar oma, je bent 84….
Tja een beetje vergeetachtig en de jaren gaan zo hard dat een decennium meer of minder er niet (meer) toe doet….
Lachend zeggen ze elkaar gedag….tot volgende week oma!