Dokter Zjivago
Het was al laat. Steeds als de pit van de lamp van roet werd bevrijd, vlamde hij flakkerend op, zodat de kamer helder verlicht werd. Daarna verzonk alles weer in duisternis. Joeri Andrejevitsj en Lara wilden slapen, en bovendien hadden ze het een en ander onder vier ogen met elkaar te bespreken. Maar Komarovski wist van geen weggaan. Zijn aanwezigheid kwelde hen, zoals ook het zware, eikenhouten buffet en de ijzige decemberse duisternis buiten, aan de andere kant van het raam, hen bedrukten.
Hij vestigde zijn dronken, rondgeworden ogen niet op hen, maar op een ver punt, ergens boven hun hoofd, en met een slaapdronken en dubbelslaande tong bazelde hij aan een stuk door over dezelfde, vervelende dingen. Zijn stokpaardje was het Verre Oosten. Hij herkauwde dit onderwerp uitentreuren en ontvouwde voor Lara en de dokter zijn inzichten omtrent de politieke betekenis van Mongolië.
Joeri Andrejevitsj en Larisa Fjodorovna hadden er geen acht op geslagen, op welk moment in het gesprek hij op Mongolië terecht was gekomen. Dit verzuim vergrootte nog hun ergernis over dit vreemde, niet ter zake dienende onderwerp.
Komarovski zei:
'Siberië is inderdaad een Nieuw Amerika, zoals men het noemt; het biedt bijzonder grote mogelijkheden. Het is de wieg van Ruslands grote toekomst, het onderpand van onze democratisering, van onze welvaart en politieke gezondmaking. Maar nog veel verlokkender is het toekomstige Mongolië met zijn vele mogelijkheden, Buiten-Mongolië, onze grote nabuur in het Verre Oosten. Wat weet u van Buiten-Mongolië? U schaamt zich niet, te gapen en zonder aandacht met uw ogen te knipperen, maar ondertussen is deze oppervlakte van anderhalf miljoen vierkante werst onontgonnen gebied, een land dat nog in voorhistorische ongereptheid verkeert, en waar China, Japan en Amerika hun begerige handen naar uitstrekken, zeer ten nadele van onze Russische belangen. Deze worden door alle mededingers en tegenstrevers erkend, hoe de invloedssfeer in deze verre uithoek van de aardbol ook verdeeld zal worden.
China profiteert van de feodaal-theocratische achterlijkheid van Mongolië, door invloed uit te oefenen op de lama's en de choetechten. Japan leunt op de prinsen daar, die voorstanders zijn van de lijfeigenschap en die in het Mongools chosjoens heten. Het rode communistische Rusland vindt een bondgenoot in de hamdjils, of anders gezegd in de revolutionaire associatie van de opstandige herders in Mongolie. Wat mijzelf betreft, zou ik Mongolië willen zien als een werkelijk welvarend land onder bestuur van een vrij gekozen choeroeltaj. En wat ons dan nog persoonlijk moet interesseren is, dat de wereld aan uw voeten zal liggen en dat u vrij zult zijn als een vogel, zodra u een pas over de Mongoolse grens hebt gezet.'
Dit spraakzame gefilosofeer over een vervelend onderwerp, dat bovendien in geen enkel verband met hen stond, irriteerde Larisa Fjodorovna. Uitgeput door het langdurige en vervelende bezoek, reikte zij Kamaraovski vastbesloten de hand ten afscheid en zonder omhaal, met onbewimpelde vijhandigheid zei ze:
'Het is al laat. U moet nu gaan. Ik wil slapen.'
'Ik hoop, dat u niet zo ongastvrij zult zijn, mij u op een zo laat uur nog buiten de deur te zetten. Ik ben er niet zeker van, dat ik in het donker mijn weg zal weten te vinden in een vreemde, onverlichte stad.'
'Daar had u eerder aan moeten denken. Dan had u niet zo lang moeten blijven zitten. Niemand heeft u tegengehouden.'
'Waarom valt u zo tegen mij uit? U hebt me zelfs niet gevraagd, of ik wel een onderdak heb voor de nacht.'
'Dat interesseert mij ook niets. U bent heel goed in staat voor uzelf te zorgen. U zult heus niet zoekraken. Maar als u zich als gast bij ons wilt opdringen, kan ik u wel zeggen, dat ik u in geen geval toelaat in de kamer waar wij en Katjenka slapen. En in de andere kamers kunt u niet slapen, omdat het daar wemelt van de ratten.'
'Daar ben ik niet bang voor.'
'Wel, dan moet u het zelf maar weten.'
Inzender: Menno Wester, 18 juni 2002
hotmail.comGeplaatst in de categorie: humor
Een
1.862
Geef je reactie op deze inzending: