Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Toeval

....Ik sta weer voor de vitrinekast en bewonder mijn verzameling.
Prachtige flesjes en karafjes met de heerlijkste geuren, de mooiste kleuren..
Daaronder, zijn collectie. Mineralen uit alle landen, sommige zo fraai,
als edelstenen uit een duizend-en-een-nachtverhaal....
Ik open de kast en neem de paarse stenen voorzichtig in mijn hand...stenen met een herinnering...
Ik merk dat ik glimlach als ik aan onze eerste ontmoeting denk...

Ik was nog nooit in Venetië geweest. De stad was adembenemend mooi maar ik kon er niet echt van genieten...
Mijn relatie was na acht jaar abrupt geëindigd na de zakelijke mededeling: "Ik heb een ander..."
Ok, het ging op dat moment niet echt lekker tussen ons, maar toch...
Mijn reis was eigenlijk een tijdelijke vlucht uit de toenmalige realiteit.

Van een goede vriendin had ik het adres gekregen van 'Chrysocolla', een klein winkeltje in een van de buitenwijken.
Ze had me beloofd dat ik hier de meest mooie parfumflesjes kon vinden.
Het zaakje had ik, met de hulp van een bijzonder aardige taxichauffeur, snel gevonden.
De winkel had inderdaad een enorm assortiment. Ze verkochten van alles.
Ik snap toch steeds niet hoe alles in die kleine ruimte paste...
Parfum, wierook, sieraden en...mineralen.
Het was druk en ik had moeite met kiezen, alles was zo mooi en de ene geur was nog hemelser dan de andere...
Uiteindelijk had ik mijn keuze gemaakt en ging naar de balie om te betalen...
Ik was blij dat het meisje engels sprak want mijn Italiaans is net zo goed als mijn Pools, niks dus...

"Die zien er mooi uit, goede keuze", hoorde ik opeens naast me...
Ik keek om en zag het meest lieve gezicht dat ik ooit gezien had...
Verbouwereerd stamelde ik "Dank je..." en draaide me vlug om.
Jezus!, ik leek wel een vijftienjarige bakvis!....
Vanuit mijn ooghoek zag ik dat hij enkele paarsgekleurde stenen neerlegde.
Ik schraapte al mijn moed bijeen en keek hem aan."Mooie stenen ook wel,...hoe weet je trouwens dat ik uit Nederland kom?"

Een stralende glimlach verscheen op zijn gezicht....
"Ik lette al een tijdje op je. Sorry dat ik het zeg maar je bent behoorlijk leuk om te zien..." Ik dacht op dat moment alleen maar "niet blozen, NIET BLOZEN..." en probeerde het gesprek een andere wending te geven.
"Hoe wist je nou dat ik Nederlandse ben?" zei ik onzeker, waarschijnlijk een beetje knullig...
...Weer die heerlijke glimlach...
"Ik hoorde je het een en ander tegen jezelf zeggen toen je maar niet kon kiezen..."
Had ik in mezelf gepraat? Daar was ik me niet van bewust...Blijkbaar wel, dat doe ik wel vaker, volgens vrienden...

Onze aankopen waren ondertussen ingepakt en we betaalden.
Ik stopte het pakje in mijn tas en hij deed zijn pakje in zijn jaszak.
"Ik wens je nog heel veel plezier in het mooie Venetië", zei hij.
"Jeetje", dacht ik toen, "zelfs zijn stem klinkt prachtig.....".

Ik voelde me vreemd toen ik over de kade liep, op zoek naar een taxi.
....Alles tintelde en ik had het warm, terwijl het eigenlijk best wel koud was.
Steeds sloot ik mijn ogen en elke keer zag ik zijn gezicht..., dat lieve gezicht..., en hoorde ik zijn warme stem...

Terug in het hotel ging ik op het enorme bed zitten. Ik deed mijn schoenen uit en masseerde mijn vermoeide voeten. Het was een lange dag geweest....en WAT VOOR DAG !
Toen ik voor de spiegel zat, veranderde mijn spiegelbeeld in dat van hem...
Ik sloot mijn ogen...Ik besefte wat ik eigenlijk al wist...
"Je bent verliefd meid, tot over je oren!"...
Ik weet nog hoe de paniek toesloeg..
"WAAROM HEB JE ZIJN NAAM NIET GEVRAAGD!!, ...WAAR HIJ LOGEERT, WAAR HIJ VANDAAN KOMT??" Talloze vragen kwamen in me op...
"Wat ben je toch stom", dacht ik toen...

Die nacht kwam ik maar niet in slaap...Om drie uur ging ik uiteindelijk uit bed.
Het pakje met de parfumflesjes lag op de glazen tafel.
Het uitpakken ging moeizaam. Italiaans plakband bleek een stuk beter te zijn dan het plakband thuis....

Groot was mijn verbazing toen ik geen flesjes zag maar paarse stenen...
Ik moest lachen en stelde me de uitdrukking op zijn gezicht voor als hij zijn pakje zou openen...

Toen ik het vliegtuig binnenstapte werd ik begroet door een aardige stewardess die me begeleidde naar mijn plaats, G-3, naast G-4...
Er was wat vertraging en ik staarde door het raampje naar de drukte op het vliegveld....

"Deze zijn vast van jou...!" Ik draaide me om en daar stond hij...Mijn hart ging als een razende tekeer...In zijn hand hield hij drie flesjes.
Als in een droom pakte ik de stenen uit mijn tas...
"...Dan zijn deze zeker van jou...?"
"Zeker weten" zei hij lachend, "Zullen we ruilen??"...

Ik heb er heel even over gedacht om onze kinderen G-3 en G-4 te noemen,...maar dat hebben we uiteindelijk toch maar niet gedaan.......

Schrijver: AnneMarie;
Inzender: AnneMarie, 18 juni 2002


Geplaatst in de categorie: liefde

3.4 met 170 stemmen 3.990



Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:
AnneMarie van Bavel
Datum:
4 juli 2002
Email:
kijojozeelandnet.nl
Beste Jeroen....

Dit verhaal is niet als literair meesterstuk bedoeld.
Ik schrijf gewoon wat ik voel.
Blijkbaar vinden de meeste mensen het toch wel leuk...Ik ben in ieder geval zeer blij met de score.
Ik zou wel een verhaal van jou, een expert, willen lezen dus geef maar een link of stuur het toe.....Misschien kan ik er wel ongelooflijk veel van leren...? Ik ben benieuwd....
Ik zal zeker reageren.


Naam:
Jeroen
Datum:
4 juli 2002
Email:
hulscherkabelfoon.nl
Het verhaal is uiteraard erg leuk, en het is mooi dat je zoiets hebt meegemaakt, maar probeer het schrijftechnisch nog eens te verbeteren :)
Naam:
fred
Datum:
24 juni 2002
Email:
steinkuhlerquicknet.nl
Dacht je ook niet, dat toeval niet bestaat,
maar het valt je toe.........

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)