Verhalen

DE SNEEUWSTORM

‘…vanuit de Balearen ons land zal bereiken. We verwachten weinig verandering van temperatuur, geen bewolking en alleen aan de kust een zeer zwakke zuidenwind, windkracht 0,01,’ sprak weerman Erwin Grol.
Op de monitor verscheen het beeld van een zonovergoten strand, bedekt met lijven.
Het zweet liep met kriebelende straaltjes langs de weerman zijn gezicht. Zijn overhemd plakte aan zijn rug. De hittegolf duurde nu al een maand.
Van de robuuste weerman, die gedurende de verregende zomer van het vorige jaar met zijn onverwoestbare, zonnige charme het publiek de ene na de andere jobstijding had gebracht, was nog maar een schimmetje over. Hoewel hij niet vermagerd was, leek zijn forse gestalte nu week en voos en achter de blos op zijn wangen schemerde een ziekelijke bleekheid. Zijn eens zo olijke ogen keken gekweld.
Gelukkig, hij was uit beeld, nu kon hij zijn overhemd uitwringen en zijn gezicht afdrogen. Hij strompelde naar buiten en wierp zich in de vijver, die midden in de tuin van de NOS- studio lag. Even werd het hem zwart voor de ogen.
Verdwaasd, niet begrijpend, keek hij om zich heen. Toen verbreidde een gelukkige lach zich over zijn rode gezicht. Hij sprong uit de vijver en begon te dansen. Hij stak zijn tong uit. Verrukt voelde hij de sneeuwvlokjes smelten op zijn tong. Hij keerde zijn brede rug naar de snijdend koude wind en liet zich meevoeren, verder en verder de witte, wervelende wereld in.
Weerman Erwin Grol was eindelijk thuisgekomen.