The fourth of July

Donderdagavond, moet nog naar de stad om een cadeautje te kopen.
Het regent buiten en als ik omhoog kijk naar de grote grijze wolkenmassa boven me word ik er niet vrolijker op.
Het is 4 juli zeg ik hardop, het is 4 juli, waar zijn de zwoele avonden?
Bij de stad aangekomen vind ik met moeite een parkeerplaats.
Ik ren onder mijn paraplu door de winkelstraat, wat een mensen.
Wat doet iedereen hier in dit kloteweer, hebben ze niet iets beters te doen?
Ik ren V&D binnen. Ik loop door de winkel heen op zoek naar iets moois voor mijn moeder. Ik lees op een bord dat ik voor de parfum op de tweede verdieping moet zijn, ik loop automatisch naar de roltrap toe, wat een drukte. Geïrriteerd loop ik een stukje verder naar de lift. Ik druk op het knopje en de lift komt eraan.

Ik stap in en net voordat de deuren dichtgaan springt er een jongen bij mij in de lift. Hij ziet er leuk uit, beetje blond, grijze ogen en zijn haar zit heerlijk door de war, ik vraag me af of hij het altijd zo draagt of dat het aan de regenbui ligt. Hij lacht heel verlegen naar mij. Hij vraagt me naar welke verdieping ik wil gaan en ik zeg heel beleefd, “de tweede alsjeblieft”. Hij drukt op het knopje en de lift beweegt. Plotseling hoor ik een harde klap en wordt het pikdonker in de lift. Niet veel later gaat er een klein noodlicht branden. “wow, wat is dit” vraag ik mezelf af? De jongen naast me ziet een beetje bleek, hij is blijkbaar net zo geschrokken als ik. “Shit, ook dat nog” zeg ik. De jongen naast me zegt niets en kijkt met zijn mooie ogen alleen maar naar de deur. “Ik denk dat hij is blijven hangen”.
“Wat een klotedag is dit, alles is ook gedoemd te mislukken”. “Je kan jezelf wel druk lopen maken, maar daar gaat die lift echt niet van bewegen” zegt de jongen.
Bam, mond gesnoerd, ik ben even sprakeloos. De minuten strijken voorbij en ondertussen hebben we al telefonisch contact gehad met de filiaalmanager. Excuses hier en excuses daar. Ze doen er alles aan om ons zo snel mogelijk uit die lift te halen. Maar goed dat er nog een gek in deze winkel was die ook deze lift nam, anders had ik hier mooi alleen gestaan. We raken aan de praat en ik raak bij ieder woord meer onder de indruk.
Hij heeft zo’n lieve uitstraling, hij is nog niet zo oud, schat hem een jaar of 20, 21. Moet erg om hem lachen, hij probeert ook maar het beste ervan te maken en ik ben ook niet de meest makkelijke persoon in deze situatie, ik kan wel blijven vloeken. Hij heeft mijn aandacht, ik blijf naar hem kijken. Hij kijkt me niet recht aan, onzeker, verlegen, ik weet het niet. Iets in mij voelt dat ik hem diep in zijn ogen wil kijken. Ik loop voorzichtig op hem af en kijk hem aan, hij draait zich om en kijkt me diep in de ogen. Mijn god, dit gevoel wat er nu door mijn lichaam gaat, ik kan het niet omschrijven, die ogen van hem lijken op die van mij, zo open, zo vrolijk maar tevens zo droevig.
Dit is een jongen met een verhaal, dit is niet zomaar een blik, hij herkent zich ook in mij. Ik doe nog een stapje dichterbij en ben slechts enkele centimeters verwijderd van zijn gezicht.
Er zit een onbeschrijfbare aantrekkingskracht tussen ons. Ik raak heel liefelijk zijn wang aan en ga met mijn hand door zijn wilde haren. Ik sluit mijn ogen en kus hem, heel zacht, heel lief en heel rustig op zijn mond. Ik schrik van mezelf, mijn God waar ben ik mee bezig, ik wil een stap achteruit zetten maar hij pakt mijn hand. “Loop niet terug” zegt hij zacht. “Ik vind het heel fijn”. Ik kus hem nog een keer en hij kust mij. Eerst zachtjes en dan steeds wilder en harder.
Ik sta in vuur en vlam, passie in de diepste zin van het woord. Zijn blik blijft constant op mij gericht, ook ik moet hem blijven aankijken. Zijn hart gaat net zo snel tekeer als dat van mij, steeds sneller en steeds op hetzelfde ritme. Wat is dit en wat overkomt me. Hij is heel rustig en zegt bijna niets. Hij kust me nog een keer heel innig.

BAM, weer een grote klap, de deuren gaan open en twee brandweermannen staan binnen enkele seconden in de lift. Met een spijtig gevoel laat ik me de lift uittillen. Hij komt na mij. Het is voorbij. Wat een commotie op deze late donderdagavond.
Ik moet gaan, ik moet naar een verjaardag. “Ik moet gaan” stamel ik opeens onzeker, “bedankt dat je bij me was”, hij lacht.....ik smelt. Ik geef hem een hand. Hij pakt mijn hand en kijkt me nog een keer diep in mijn ogen en zegt “Bedankt, voor deze prachtige uren in mijn leven, dit had ik nodig”.
Ik grijp mijn tas en pak mijn kaartje. Ik overhandig het hem.
“Bel me eens een keertje” zeg ik. Hij knikt en loopt weg, ik blijf hem nakijken. Ik word de winkel uitgezet, het is al tegen half 11.
Compleet verward loop ik naar de parkeerplaats waar mijn auto staat. Het regent nog steeds, Ik ben van slag. Ik start mijn auto en net op het moment dat ik wil wegrijden gaat mijn mobiele telefoon. Ik neem haastig op in de veronderstelling dat het mijn moeder is.
“Ben ik nu te snel met bellen of niet”, ik hoor zijn stem…….. ik word gek en stil van binnen. Ik zet de motor van mijn auto uit. Voor het eerst sinds een lange tijd voel ik me voor even heel gelukkig.

“Nee, je had niet sneller kunnen bellen”………

spanning liefde lust liefde lust

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.5 met 31 stemmen 1.697