Verhalen

Hij en ik

Daar stonden we te kijken. Gisteren, in de keuken. Stil werden we ervan, zo mooi! Aandachtig keek hij naar buiten en staarde net als ik naar de volle stralende maan, net boven de daken.
Ik zag hem op mijn schouder, in de reflectie van het raam. Ik dacht eraan dit te beschrijven in een gedicht, zodra de maan nog een stukje hoger zou komen… en zover was het nog niet.
Maar nee, daar zou het die avond niet meer van komen.

Afgelopen maandagochtend was de maan volledig verduisterd geweest met een avondzonrode gloed, lees ik tientallen contexten verder en dagen later in een jonge oude krant. Míjn moment met de maan is allang ontdaan van alle magie: de vogel zit weer in zijn kooi en in een andere stad, boven het terras waar ik zit, cirkelt een helikopter. Met doordringend lawaai bedwingt hij door middel van ‘stijlbreuk’ zichzelf een plek in dit korte verhaal en sluit het lelijk af.

Schrijver: Jeroen Zwaal, 4 november 2004