Verhalen

vriendschap

Ik zit lange tijd iets te schrijven over een bijzondere vriendschap
over een vriendschap die
helderder is dan de Niagara
ik heb het over de vriendschap van een bijzondere vrouw
die mij de kracht gaf om
opnieuw te geloven in humanisme en in mijzelf
en opnieuw mensen te vertrouwen

Toen ik naar Nederland kwam en daarna naar
Budel was ik als een kind dat alles
opnieuw moet leren
Een kind heeft zijn hele leven voor zich
maar in mijn halve leven moet ik alles opnieuw leren
praten, lopen, lachen
zonder moeder
ik had een schouder nodig
om op te huilen
en een deur die
voor mij openstond
ik moest de weg vinden
zonder gids
Ik had een stok nodig
om op te steunen
en ook een houvast

Dankzij jou
heb ik
een schouder om op te huilen
een gids om mij de weg
te wijzen
een stok
geloof
en houvast
Hoe kan ik jou
ooit bedanken?