Verhalen

De kussensloop

"Toe papa!"
In mijn pyjamaatje, hang ik aan zijn broekpijp.
"Toe, dat is leuk!"
Lekker griezelig en spannend, dat is het. Ik heb de kussensloop al in mijn handen.
Hij staat wat te lachen én kijkt bedenkelijk.
"Nee laten we dat maar niet doen, je wordt eigenlijk al te groot. En te zwaar."
"Nietwaar, papa, dat kan helemaal niet, ik ben niet te groot. Ik ben echt niet te zwaar! Ik zal heel stil zitten."
"Goed", aarzelt hij "maar dit wordt de laatste keer".
Hij pakt de kussensloop en houdt hem open.
"Stap er maar in".
Ik stap erin en zak op mijn hurken.
Met twee vuisten pakt hij de sloop boven mijn hoogd dicht.
Ik zit erin als in de zak van Sinterklaas. Stofdeeltjes kriebelen tegen mijn neus. Ik zie niets dan wat vage lichtbewegingen.
"Niet niezen nu, doodstil zitten!"
Dan voel ik me opgetild. Ik hang in de lucht. Maak een zwevende zwaai door de lucht.
Onveilig, veilig land ik op zijn warme rug.
Dan gaan we omhoog. Wiebelig, wankelend de trap op.
Ik hoor hem hijgen.
Bijna moet ik spugen van angst en opwinding. Als de sloop maar niet scheurt! Als we maar niet vallen!
Dan staan we stil. Ik maak een griezelige zwaai. Ik VAL!

Zijn lachende, opgeluchte gezicht boven me, als hij me met een zwaai op het bed heeft laten rollen, is het mooiste van alles.