Verhalen

Tsunami

De haven ligt er verdacht stil bij.
Mijlen onder de deinende spiegel schokt de aarde van schrik.
De golf is onstuitbaar verwekt, een breuklijn snijdt het middelpunt.

Suist er een ster door de dampkring?
Rommelt de vulkaan in de Stille Oceaan?

De ijsberg kalft af onder een broeikas. Een scherf van tien ton voegt zich bij zee.
De bodem, de kustlijn schuift drie voetbalvelden verder.
Steengruis duikt in het grote blauw.

Poseidon tilt een zuil van water, een golflengte verder dan het oog reikt.

Meestal ontglipt het schip. De kracht zit nog te diep gebald.
Tussen de schuimkoppen ligt een dal dat een uur duren kan.
Sneller dan een vliegtuig zoekt hij zijn wortels in diepte, zich lavend aan de zwaartekracht.

Hij trekt een vierkantswortel op de macht. Het front rekt zich in de breedte uit,
zo breed als ons land lang is. Hij plant zich als een bron in de lengte verder.
Dit is geen kinderspel. Dit is niet de kei die de kikkerpoel beroert.

Tien verdiepingen hoog rijst de kantelende muur, nadert de vuist van water.
De top klimt en helt voorover. Zijn voorganger is de laagste eb. Vissen spartelen op het droge.

Het koraalrif wordt door omgewoeld zand verstikt.
Een jongen waagt zich verder maar het tij kan niet meer keren