Onverwacht op reis

Een nieuwe dag en een nieuw plan.
Wat zal ik vandaag gaan doen.
Ik kreeg een goed idee.
Ik belde mijn vriendin op om haar uit te nodigen voor een bingomiddag.
Die werd eens per jaar gehouden tegenover mijn woning in het sportcomplex.
Eigenlijk ben ik daar niet zo een voorstander van, maar als we met zijn twee zouden gaan was het vast en zeker wel gezellig.
Bovendien had ze geld nodig en de prijzen waren allemaal waardebonnen voor supermarkten
Het was een goed idee en ik was er erg enthousiast over.
Ze reageerde erg goed en ik vertelde dat de kosten voor mij waren.
Toch besloot ze er over na te denken, wat heel verstandig was natuurlijk.
Stel je voor, ik zou me op een gezellig middagje verheugen en zij belde dan even later af.
Nee dat moesten we niet hebben.
Een kwartiertje later ging de telefoon.
Dat was zij natuurlijk.
"Ik kom niet", deelde ze me mee want ze had nog zoveel te doen.
Haar oudste dochter zou een logeetje krijgen en voor haar jongste moest ze nog de was doen.
's Avonds zou ze er ook nog twee eters bij krijgen.
Nu ja, zoals gewoonlijk had ze weer een heel vol programma.
Toch meende ik enige spijt in haar stem te bespeuren.
Vast en zeker had ze nagedacht dat zij toch ook wel eens een verzetje mocht hebben.
Een levenshouding van eeuwig zorgen voor je kroost, ook al zijn ze volwassen is nu niet bepaald vrijheid.
Ze is inmiddels op een leeftijd gekomen dat ze wel eens voor zichzelf mag gaan zorgen.
Jammer vind ik dit, maar eerlijkheidshalve ook omdat ik nu even niets te doen heb.
Ik besluit naar buiten te gaan want het is echt mooi weer.
Een boodschapje is altijd wel te verzinnen en je komt dan vanzelf mensen tegen.
Een praatje maken is dan ook een vast gegeven en zeker als dit mens een boodschapje gaat doen.
Ik ben nog maar een paar meter van mijn huis verwijderd of daar komt een jonge man met een mooi hondje aan.
Het is een lieve hond om te zien en nog erg jong.
“Hij is zeker nog erg jong”, zei ik tegen de jongeman, eigenlijk naar de bekende weg vragend.
Het bleek een hondentrainer te zijn, nu een betere voorlichting had ik niet kunnen krijgen.
Vaag hoorde ik ondertussen wel iets roepen achter mij.
Maar ik kan me dus maar op 1 ding tegelijk concentreren.
Ineens werd ik op de schouder getikt en daar stond de vriend van mijn jongste zoon.
Ik herinnerde mij op tijd dat hij net jarig was geweest.
Ik feliciteerde hem en hij bedankte me voor de kaart die ik gestuurd had.
Naast hem stond zijn meisje en zoals een goede Nederlander betaamt, werd ook zij met terugwerkende kracht door mij gefeliciteerd.
"Heb je zin om mee te gaan", vroeg de vriend van mijn zoon.
Ik keek hem verbaasd aan.
"Ja we gaan naar Alex en dachten dat je het wel leuk zou vinden mee te gaan".
Nu dat was wel zeer verassend, zomaar onverwacht naar Alex.
Hij woonde een uurtje reizen van mij vandaan en nu zou ik dus gebracht en gehaald worden.
Het is altijd goed je kinderen weer eens te zien en ik was blij verrast met deze onverwachtte uitnodiging.
Inmiddels was de hondentrainer al verder gelopen en kon ik
in de gauwigheid kon nog even naar mijn huis een pakje koekjes meenemen.
Even later waren we onder weg.
Wat verrassend is zo een dag toch eigenlijk.
Zo denk je te gaan bingospelen met je vriendin en even later ben je zomaar onderweg om op visite te gaan bij je zoon.

Het leven zit soms erg verrassend in elkaar en ik bedenk me dat mijn zoon een erg goede vriend heeft.

Schrijver: Eva Mensch, 16 oktober 2005

evamenschchello.nl

Bingo zoon koekjes zoon koekjes

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.4 met 8 stemmen 1.445