Zó kan het ook!

Over wie mijn beste vriend is kan ik, Lydia, kort zijn:
dat is de Inspecteur der Directe Belastingen!
Steeds als ik uitgeput ben van bijvoorbeeld het schrijven van verhaaltjes voor jullie en een heerlijk rustig weekeinde tegemoet wil gaan, schrijft hij mij een liefdesbrief, gestoken in een paarse envelop.
Zodat ik die vooral niet over het hoofd zal zien.
Altijd vóór een nieuw weekeinde, zodat mijn weekeinde al niet meer genoeglijk is, verpest als het is door mijn liefste.
Altijd, altijd op júist zaterdagochtend zie ik een in een paars briefje gestoken epistel waarin mij om geld wordt gevraagd.
Heb ik niet.

Van mij wordt dan weer een schrijven teruggevraagd:
‘Waaróm dan niet?’
Ach nee, schreef hij maar zo simpel – allerlei ingewikkelde zinnen bevatten zijn beantwoordende liefdesbrief, en altijd in de derde persoon, zoiets als:
‘De Inspecteur heeft besloten aan Uw verzoek tot vrijwaring voor betaling geen gehoor te geven. Als gevolg hiervan is… ’
Jaja.
De rest geef ik ‘m cadeau; heeft hij zélf geen eurootjes? Wat mottie van mij?
Mijn ’n biet.

Waarom schrijft mijn liefste zo?
Hoe anders zou ík mensen benaderen die Voorlopige Aanslagen krijgen die hen als een aanslag op hun psychisch welbehagen treffen…
Ik zal een poging wagen tot het schrijven van een simpel voorbeeld, een voorbeeld van hoe het anders kan:

Mijn liefste Lydia,
Ik las tot mijn genoegen dat jij niet wilt betalen?
Kan ik me levendig voorstellen, heb ik ook nooit trek aan!
Maar weet je wat?
Ik zal je de eurootjes posten, in een verzegelde envelop, daarna stuur jij die gewoon door naar mijn bureau!
Afgesproken?
Met alle liefs, de jouw toegenegen inspecteur ;-)

Kijk, zó kan het ook!

belastingen inspecte inspecteur

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.8 met 5 stemmen 625