Alle inzendingen van Alida Booij

Er zijn van die mensen, die met bombarie alles eruit persen, om maar hun eigen gevoelens te verbergen. Ik ken een vrouw die dat doet. Haar gezicht is getekend van pijn, expressief, vol van rimpels en tóch lief. Soms lelijk, soms mooi. Ik weet dat ze niet zomaar "uit de kast komt", dus ik...

Tja, als ik mijn leven over mocht doen, zou ik dan bepaalde dingen anders doen, misschien wel. Eigenlijk vind ik dat een beetje filosofisch gedacht. Niks mis mee. Hypothetisch gezien is dat nog zo slecht nog niet. Stel dat..even in mijn fantasie..Ja, ik zou mijn leven graag over willen doen,...

Ik ben van plan om binnenshuis de muren met aluminiumfolie te beplakken in plaats van te sausen, want het is goedkoper en je kunt het er zó afhalen. Misschien een idee voor mensen die het krap hebben.

Als men mij vraagt hoe het met mij gaat zeg ik meestal: "goed hoor". Intussen probeer ik alle touwtjes aan elkaar te knopen, maar "het gaat goed". Terwijl ik me in alle bochten wring met een soort van cynisme, wat mij overeind houdt, meestal. Ach, ik heb het nog zo slecht nog niet, kijk maar...

Ik denk dat uit pure verveling soms rare ideeën kunnen ontstaan.

Een rouwproces kent geen limiet.

Vergeving kan bevrijding zijn. Misschien niet in 1 dag, of in 10 jaar of nog langer, maar uiteindelijk kan het je bevrijden. Waarom, zult U zich afvragen? Waarvan moet ik dan bevrijd worden, van alles wat mij is aangedaan of van de haatgevoelens die ik nog koester? Vindt U dat misschien gezemel...

Eenzame mensen denken vaak niet aan zichzelf.

Er bestaat een liedje van:"De meeste dromen zijn bedrog". Bekend, hè? Voor mij niet, want ik droom wel degelijk dezelfde dromen, alsof het me achtervolgt. Elke nacht weer die ellendige, nare dromen, gewaand in een wereld die - denk ik - niet bestaat. Dan kom ik tot het besef dat er iets in...

Ik lach veel, maar dat wil niet zeggen dat ik me dan vrolijk voel.

Als iemand mij om advies vraagt, geef ik diegene stof tot nadenken.

Eigenlijk is dit een triest verhaal over een alcoholist. Ik noem hem Edwin, want zijn echte naam wilde hij niet kenbaar maken. Maar op zijn sterfbed vroeg hij mij of ik zijn leven met alcohol op wilde schrijven. Ik heb toen notities gemaakt van wat hij belangrijk vond. Ik was nèt verhuisd...

Degene die ik ben, wil ik niet altijd zijn.

Een maand geleden keek ik nog uit naar de lente. Nu is het lente en ik kan er niet van genieten. Ik heb een tuin en alles komt 'netjes' op, zoals de bollen die ik in het afgelopen najaar hebt gezaaid. Het is mij wel best. Laat de natuur zijn gang maar gaan. Laatst zei iemand nog tegen mij...

Op een zondagavond zat ik in een stoel na te genieten van het weekend. Het was nog maar maart en de zon had volop geschenen, héérlijk! Ik was moe en besloot om naar bed te gaan. De wekker nog zetten voor de volgende ochtend, tandartsafspraak. Al gauw viel ik in slaap. Tótdat ik pijn kreeg aan...

Liefhebben is soms loslaten.

Begin jaren '80 had ik een druk gezinnetje, 3 dochtertjes en de huishouding erbij. Toen ze alle drie naar school gingen, namen ze vaak vriendjes en vriendinnetjes mee, dus het huis was al gauw vol! Ach, ik vond het óók wel gezellig. Tegenover ons huis was een speelplaatsje en daar stuurde ik...

Een gierigaard kan niemand rijk maken, laat staan zichzelf.

Soms denk ik weleens: àlles is waardeloos! Vóórdat ik dit vertel, ik ben een Christen, maar ik word het zat van al die verdomde bezuinigingen! Ik vloek nooit, maar als ik zie hoe bepaalde gezinnen rond moeten komen met een minimum loon, gaat het mij zéér aan het hart! Verdorie, wát is er...

Liefde is: het gevoel van je gevoelens, dat je gaat voelen dat je gevoelens gevoelig zijn voor het gevoel, wat je nog nooit eerder gevoeld hebt, voel je..?

Vijftien jaar geleden kwam ik er achter dat ik als kind en puber affectief verwaarloosd ben. Door mijn ouders. Hoe? Dat zal ik vertellen. Als kind was ik vaak depressief en ik hoefde níet bij mijn ouders aan te kloppen, want die hadden voortdurend ruzie. Ze hadden genoeg aan elkaar. Àls mijn...

Het gevoel van eenzaamheid ervaar ik, alsof ik in een glazen stolp zit: ik zie de mensen, maar zij zien míj niet.

Ik zag haar voor het eerst in een Chinees Restaurant, waar ik - na mijn boodschappen gedaan te hebben - lekker dacht te ontspannen. Het was rustig daar en ik ging lekker bij het raam zitten. Pff..ik was het zát van al die stinkende kleedhokjes, waar ik me telkens om moest kleden. 'Bestellen,...

Vlinders buiten, óf in je buik.. Het is LENTE! Dat is toch puik?

De titel zegt het al: 'Is een trauma te overwinnen (?)'. Dat is natuurlijk afhankelijk van het soort trauma. Ik vertel mijn eigen verhaal. Op een gegeven moment kreeg ik last van nachtmerries, vaak dezelfde - vervelende - nachtmerries. Het had vaak te maken met het verleden. In het dagelijks...

Vergeven is moeilijk, tenminste voor mijzelf. Ik heb een hekel aan de uitdrukking 'vergeven is vergeten'. Nee nee, nóóít. Wilt U dat ik hier iets over wil vertellen? Ja? Oké dan. Ik ben misbruikt ooit, lichamelijk, en dat was géén pretje. Moeilijk om over te praten, trouwens.. Even...

Laatst kwam er een kennisje van mij op bezoek. 'Ik wil zelfmoord plegen' zei ze. Ik keek haar verbaasd aan en vroeg haar 'waarom?'. 'Ik zie het niet meer zitten, àlles gaat mis, ach laat maar...' Toen vroeg ik haar hoe ze het wilde doen. 'Pillen innemen, of van de flat...

Het opeethypotheek doet me denken aan het sprookje:'Hans en Grietje'.....

Roddelen is in principe jezelf tegenkomen.

Ondanks het feit dat niemand mij ècht kent, ben ik beroemd.. Hoe kan dat dan, vraagt U zich misschien af en dat kan ik me voorstellen. Maar het is wél zo. Er wordt namelijk over mij gepraat, ja ja, en hòe.. Door veel mensen, die mij benaderen over 'bepaalde dingen', spannend, hè? Laatst...