Alle inzendingen van Femmy

Dat de heer Bartels een mooie man was, kon bepaald niet beweerd worden. Erger was, dat niemand dit beter wist dan hij; wat baat mij mijn riante kantoorflat als ik teveel jaren en te weinig haren heb, dacht hij moedeloos. ’t Was lunchtijd inmiddels. De heer Bartels duwde zich van de hinderlijk t...

Zij is mooi. En lief. Mooi blond is ze, en enigszins gezet. Lief is ze ook; ze luistert naar allen die in onze vreemde stamkroeg komen - zij, de vrouw van de Baas van onze stamkroeg. Vreemd? Zij? Och nee, ik, Lydia ben vreemd. Ik luister naar hoe zij mannen beluistert. Ik luister hoe zij, in h...

Buiten waait de wind. Binnen is het knus; tante logeert bij hen, bij Petra en Ad Bredero. Pa en ma zijn met vakantie. Dat betekent: geen gezanik over huiswerk. Dat betekent eveneens: bizarre verhalen, weten de kinderen. Tante zit er vol mee. Na het avondeten schuift ze resoluut de vaat in de mach...

Het was in het voorjaar precies een jaar geleden dat ik er niet meer tegenop kon. Mijn partner had het wel gezien met mij. Vrienden hoefde ik niet meer onder ogen te komen, om van familie maar niet te spreken; die bleef ik uit de weg. Niet reageren op telefoontjes dus, noch op de deurbel. Stekker u...

't Is warm vandaag. Zondagmiddag, vriend weg, stil in de stad. Het huis is aan mij, de stad ook. Prettig, kan ik rustig fantaseren. En schrijven. Ik pak een bloknoot. Titel? Weet niet zo gauw. Dus Werktitel = Titel. Ziezo. Nu verhaaltje. Beginzin. Zou niet weten, komt later we...

Het huis waar de achtjarige Jennie en haar pop Rubberientje woonden, was groot. Een oud, zes kamers tellend landhuis. Een zolder strekte zich boven het hele huis uit. Die zolder was vol rommel. Een zware kist en nog veel meer. Mama kwam en zei: “weg allebei, ik wil deze zolder brandschoon maken!...

’t Was nog vroeg op deze zomeravond, uurtje of zeven, toen ik een telefoontje kreeg van mijn geesteskind Mar. Een hele meid inmiddels, pittig ook – ze viel gelijk met de deur in huis: of zij en haar vriend Bert morgenochtend bij mij konden komen koffiedrinken? ‘Dat komt me niet best uit, Mar,...

Dat zult u niet geloven. Wat niet? Dat ik, gewoon Jan geheten, een weerwolf ben. Ik vertelde dat aan mijn vriendin. Dat is een kwestie van fatsoen, toch? Dat hoort jouw liefste te weten, toch? We zaten samen te lunchen, lekker in het park. De zon scheen op onze benen die zich heerlijk verstre...

Ja meid, wat hierop te zeggen? Hoorde ooit in ziekenhuis vrouw klagen en memmeren over ouder worden. Werd toen boos, omdat ik meende nog maar 1 jaar te hebben - te Leven. Bekte haar af met het zeggen: "Sommige mensen worden niet oud, dus eh... pure luxe waarover u klaagt". Voel het nu we...

Ik zit daar maar en wacht op m’n koffie. Waarom moet het allemaal zo vervloekt lang duren? Leuk. Gezellig. Uitgenodigd voor een bakkie, krijg je dit. Zij in de keuken, ik in de huiskamer. Gelukkig, afleiding, daar is Wolfgang, de kater. Hij kent mij, maar springt eerst op de rugleuning van...

Het is zeven uur 's ochtends. Mijn tong brandt, mijn keel ook. Mijn stamkroeg is pas om acht uur open. Wat te doen in dat uur? Douchen? Detox bellen? Maar in de Detox schenken ze water - niks voor mij. Douchen dus, scheelt weer een half uur. Druipend en bevend kom ik eronder vandaan. Handdo...

Fritsje, het enige kind van het gezin Nagtzaam, wilde maar niet praten. Hij was al ruim een jaar maar nog nooit hadden zijn ouders ook maar ’t geringste woordje van hem vernomen. Op een laat middaguur, tegen etenstijd, zaten beide ouders moedeloos aan de nog lege tafel. “Wat zou dat toch...

Toen Ilse naar buiten liep, was de nieuwe klusjesman bijna klaar met zijn werk. Robert. Vast al een jaar of twintig. Hij lag op zijn knieën boven op de schuur en sloeg nieuwe dakspanen vast. Hij had zijn T-shirt uitgetrokken, zijn spieren glommen in de zon en hij zag er ontzettend sexy uit in ...

Ik liep door de stad. Bekaf. Uitgeput tot in m'n wenkbrauwen. Uitgeput tot onder m'n schoenzolen. In zo'n gesteldheid gaat men soms vreemde dingen zien. Zo zag ik een groot reclamebord. Groot? Wat heet. Een opduvel voor 't oog. Het flitste maar. Aan-En-Uit-En-Aan-En-Uit-En… Had ik al...

Er was eens . . . Heel erg lang geleden . . . Ja, zelfs zo lang geleden dat ik geen jaartal kan noemen . . . Een vrouwtje dat Mellie heette. Zij was getrouwd met een man die Barbar heette. Mellie was mager, vinnig en hield niet zo van koken. Dat vond Barbar niet zo leuk. Maar toch hi...