Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Eerste liefde

Toen Ilse naar buiten liep, was de nieuwe klusjesman bijna klaar met zijn werk.
Robert. Vast al een jaar of twintig. Hij lag op zijn knieën boven op de schuur en sloeg nieuwe dakspanen vast. Hij had zijn T-shirt uitgetrokken, zijn spieren glommen in de zon en hij zag er ontzettend sexy uit in z’n oude, gerafelde spijkerbroek.
Waar was hij gisteravond geweest? Waar alle oudere jongens en meisjes altijd uithingen? Disco Freewheel? Ze durfde daar niet naar te vragen, ze waren voor ’t eerst in hun nieuwe vakantiehuisje, hij zou niet weten dat zij nog geeneens dertien was – maar met haar nieuwe, gele bikini met een openhangend wit bloesje zag ze eruit als zestien.
Hoopte ze.
“Zeg, ga je mee roeien?” flapte ze eruit. “Natuurlijk als je klaar bent,” voegde ze er knullig aan toe.
Wat bezielde haar toch, ze waren wel vaker wezen roeien, zij, Robert en haar broertje Peter. Haar ouders maakten nooit bezwaar dat Robert na zijn werk er met hun tweeën even op uit trok.
Maak je niks wijs, bedacht ze – Peter was in geen velden of wegen te zien, ’t zou de eerste keer zijn dat Robert en zij… ze durfde niet verder denken.
“Oké, ik kom eraan,” klonk het van boven.
Na een klein kwartiertje zaten ze al in de boot. Robert roeide snel, trok daarna de roeispanen binnenboord en liet de boot uitdrijven over het meer.
Ilse voelde zich een beetje ongemakkelijk en verlegen zo alleen met Robert. Misschien voelde hij zich wel net zo, want hij was heel stilletjes.
Opeens lichtte hij zijn sweatshirt op; daaronder droeg hij een leren tasje, en daar haalde hij een plastic zakje uit.
“Wat heb je daar?” vroeg ze.
“Wel eens marihuana gezien?”
Ze schudde het hoofd. Ze wist wat het was, natuurlijk, maar ze had het nog nooit echt gezien.
“Wees maar niet bang, het bijt niet,” zei Robert.
“Dat denk ik heus niet.” Ze keek wat beter. “Het ziet er vies uit, wat zijn dat voor kleine dingetjes?”
“Vies? Dat zijn de knopjes. We gaan toch niet moeilijk doen?” Hij graaide nogmaals in het zakje, haalde er wat sliertjes en zaadjes uit, schudde ze even en kneusde toen de knopjes.
“Eerlijk gezegd had ik niet gedacht dat je nog zo jong was.”
“Poe. Bijna vijftien!” jokte ze.
“Oké dan. Let op!” Hij stak de joint tussen zijn lippen, nam een trek en blies de rook even later weer naar buiten – Ilse keek secuur toe, ze mocht straks niet blunderen!
Hij gaf de joint aan haar.
Ze wist haar kuchen in te houden, inhaleerde en voelde zich ineens een stuk minder serieus.
“Hé, wacht eens even, ben je van plan ‘m in je eentje op te roken?”
Ze legde haar hand op haar borst. “Ik… ? Ben je helemaal!”
Ze begonnen allebei te lachen.
Toen opeens, toen Robert ergens over kletste, stelde ze een, dé vraag: “Robert, vind je me mooi?”
Het was opeens stil.
Het enige wat ze kon doen, was daar zitten wachten op een antwoord dat niet kwam… ze boog zich voorover en liet haar gezicht in haar handen zakken…
Ineens voelde ze zijn handen op haar schouders, boven haar hoofd klonk zijn stem…
“Ilse, je bent heel mooi!”
Te laat.
Het was niet dat wat ze had willen horen… ze had willen horen…
“Ilse, IK vind je heel mooi…”

Schrijver: Femmy, 16 januari 2005


Geplaatst in de categorie: algemeen

2.2 met 5 stemmen 1.241



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Adrienne VB
Datum:
1 maart 2005
Email:
baveladhotmail.com
Heel geloofwaardig neergezet, deze bakvisverliefdheid. Klinkt erg bekend ook nog.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)