Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Gezonde voeding

Fritsje, het enige kind van het gezin Nagtzaam, wilde maar niet praten. Hij was al ruim een jaar maar nog nooit hadden zijn ouders ook maar ’t geringste woordje van hem vernomen.
Op een laat middaguur, tegen etenstijd, zaten beide ouders moedeloos aan de nog lege tafel.
“Wat zou dat toch zijn met onze zoon?” vroeg Fritsjes vader.
“Ik weet het echt niet, Willem!”
“Ja, maar dit is toch niet normaal, en onze huisarts vindt een verwijzing naar een logopedist helemaal niet nodig, nou vráág ik je toch…”
“Ik weet het, Willem.”
“Vanaf vandaag moet je hem in plaats van die slappe hap maar eens vast voedsel geven, misschien helpt dát!”
“Zoiets heb ik ook weleens bedacht, Willem,” zei de moeder weifelend, “maar ik zal het gaan klaarmaken.”
De vader nam een krant en Fritsjes moeder liep naar de keuken.
“Zijn hapje moet natuurlijk niet te warm zijn, Ans, en vooral niet te vet!” riep de vader zijn vrouw na.
“Dat besef ik; vette happen zijn aan jou beter besteed,” riep de moeder kribbig van nervositeit.
Na een poosje was de maaltijd gereed.
Ze vulde de borden, zette ze op tafel.
Een klein hapje aardappelpuree en spinazie stond naast het hare. Voor Fritsje. Ze liep de trap op, nam Fritsje uit zijn bedje en ging weer naar beneden. “Waar is zijn slabbetje, Willem?”
“Hier, ’t lag naast zijn bordje.”
De moeder ging met Fritsje op schoot aan tafel zitten. Vader Nagtzaam bond zijn zoontje zuchtend van nauw bedwongen nervositeit het slabbetje om. Beide ouders tuurden naar het eten voor hun zoontje, geen van hen bewoog.
“Ans… ” mompelde de vader. Daarna, zich vermannend: “Zo, Fritsje, nu word je echt een grote jongen… ”
“Schuif eens naar me toe, Willem,” zei de moeder, gespannen langs Fritsje heen naar het bordje reikend.
Voorzichtig schepte de moeder een hapje van het bordje met de aardappelpuree en spinazie.
Blies.
Gaf het.
Fritsje spuugde het onmiddellijk uit.
“Bah! Smerig!” klonk het duidelijk uit zijn kindermondje.
De ouders hoorden het verbijsterd aan… “je… kunt… praten… ”
“Nee. Enkel een beetje dichten… mijn nieuwste creatie zingt als volgt:

Na weken bedlegerigheid
Mocht ik in de box
Na weken in de box
Mocht ik aan tafel
Na weken aan tafel
Kreeg ik gezonde voeding
Na dagen, maanden, jaren
Zal ik zijn als jullie
Maar nu nog even niet
Nu heb ik nog geen klagen... "

De vader kwam langzaam bij uit zijn verstarring.
De moeder gaf Fritsje werktuigelijk nog een hapje.
Ze staarden elkaar aan, bijna angstig…

“Prrr,” blies Fritsje.
En spuugde het hapje over de tafel.
Hij kraaide van pret, zoals het eenjarige kind dat hij was.

Schrijver: Femmy, 30 januari 2005


Geplaatst in de categorie: moraal

2.2 met 4 stemmen 1.965



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)