Alle inzendingen van I,Broeckx

Zo was Hij voor mij; Degene, die nooit mijn minnaar was. Degene, op wiens schouder ik mijn hoofd eens legde. Degene, om wiens schouders ik mijn arm eens sloeg; gebaren die de schuchterheid aanduiden, die ons belette minnaars te worden; gebaren, die voor mij alles betekenden, evenals zijn warme,...

Het ligt daar ongetwijfeld nog in het Zillertal in Tirol, het lieflijke dorpje Lanersbach, te midden van hoog oprijzende besneeuwde bergtoppen..... Daar bindt men runderen de bel aan; de goedmoedige lobbesen, de trage runderen, zodat zij al van ver hoorbaar zijn, terwijl zij voortsjokken over de...

Op die zondagavonden bezocht ik haar en sloeg ik haar gade in de vele gedaanten en stemmingen die schenen voort te vloeien uit haar geestesziekte; soms was ze ontdaan en opstandig naar aanleiding van het beleid in het psychiatrisch ziekenhuis, dan weer was ze verzonken in neerslachtigheid; ook zag...

Een moeder moest voorgoed afscheid nemen... De natuur heeft me in haar groene omhelzing genomen, waar haar armen voorgoed voor me gesloten zijn... We hebben de dieprode en paarse rododendrons bewonderd, die iets van haar geest, van haar hart en ziel weerspiegelen; waarin haar leven, haar...

We zijn gaan wandelen bij het St. Elisabeth Ziekenhuis, onherbergzaam brandpunt van ziekte, dood en verdoemenis, over het smalle pad dat voert langs het riviertje De Leij, dat rustig voortkabbelt en voort zal stromen alsof onheil en het ultieme afscheid niet bestaan en nooit bestaan hebben, en de...

Hij was fel en agressief, als had de voort-durende situatie in Israël hem tot een mensenhater gemaakt....Zijn diepgewortelde cynisme en wantrouwen ondermijnden ieder overgebleven geloof in menselijke goedheid, onschuld en schoonheid. Hij kon tegen alles fulmineren. Hij was pastor geweest, maar...

De stille straat, geflankeerd door majestueuze gebouwen en met aan de rechterkant het schilderachtige kerkhof met haar getraliede toegangshek, doorsneden door een brede laan, die rechtstreeks naar het witte Christusbeeld in de verte leidt, ligt er op een vroege dag in maart sereen en rustig bij,...

Vanuit Restaurant "Carrousel" aan de Oude Markt in Tilburg heeft men aan de ene kant uitzicht op de gebouwen van "Fontys Hogeschool voor de Kunsten" en op de Muziekzaal met haar formidabele gewelfde dak en op de Schouwburg die haar naam draagt in donkerblauwe letters en aan de andere kant op...

Nog draagt een voordeur van een huis in een Tilburgse straat jouw, in mijn gedachten geliefkoosde naam. Nog passeren de razendsnelle bussen in volle vaart over de Lage Witsiebaan met elektronische oranje letters boven hun voorruit die hun bestemming aangeven en die me naar jou voeren, altijd naar...

Mijn arme, liefste, zieke zus is naar Tilburg, onze geboortestad, gekomen en ze bracht postpapier mee, bedrukt met een afbeelding van een vrolijke regenboog, die een klein poëtisch landschapje, een lieflijk dorpje met huisjes met rode daken overkoepelt; een tafereeltje dat bezwaarlijk de gang of...

Het Psychiatrisch Ziekenhuis is gesitueerd aan de zuidkant van de stad, te midden van een parkachtige omgeving met veel villa's en geboomte. Hier, in onherbergzame ruimten, huizen de ongelukkigen die gegeseld worden door de onmenselijke zweepslag van geestelijk leed. Vanavond ben ik hier op...

Zelden heeft een vogel zo gezongen..... 's Morgens zong hij als aan het venster zich het mauve, roze en oranje van de dageraad aankondigde; 's middags als het zonlicht van het middaguur wervelende vlekken toverde op het lichtblauwe behang en bij mijn thuiskomst en bij het slapengaan, alsof het...

De straten van Tilburg west lagen er stil en grijs bij in de lichte motregen..... Toen ik voortwandelde op mijn weg naar huis, werd opeens mijn aandacht getrokken door een krassend, schor geluid en, even van de weg af, ontwaarde ik bij nadere inspectie, in een uithoek, in een grote kooi twee...

Het was een mooi, nieuw, oranje Turks kleedje met een franje aan beide zijden en ingeweven motieven en het was opgeslagen in de berging van mijn flat bij de andere spullen van haar, die ik bewaakte en bewaarde tot haar mogelijke, zozeer gewenste terugkeer, eens, uit dat oord van onheil en...

Er is tenminste één mens die om haar dood gehuild heeft. Deze was snel ingetreden, zo zei men; ze had zich niet lekker gevoeld; nog vóór de ambulance arriveerde, was ze heengegaan. Ik had haar eens "gevonden" te midden van de menigte, als een parel of een diamant op een mestvaalt, te...

Juist toen in weke, kwetsbare regionen van de hersenen van mijn enige zus schijnbaar fatale ziekteprocessen hun eerste aarzelende schreden zetten, steeds verder oprukten en tenslotte terrein schenen te winnen, juist toen gaf mijn moeder mij de schoenen cadeau..... Het waren dure, witte mocassins...

Plotseling keek ik onlangs door de openslaande deur van Fitnesscentrum "Stuyvesant" in Tilburg in het totaal veranderde en verouderde gezicht van mijn jeugdvriendin, die mijn naam draagt: "Ineke". Ineens ben ik 50 jaar terug in de tijd en doorkruis ik met haar de grauwe straten van onze...

Het was nog maar zes jaar geleden dat Vera Lynn had gezongen over "Berkeley Square" en "The White Cliffs of Dover" en dat een wrede, onzinnige oorlog continenten had verscheurd. Ze was naar de huisarts gegaan met de vraag: "Kan ik met die jongen van Broeckx in zee gaan?" "Ik zie geen...

Men is er als de kippen bij bij de Gemeente Tilburg als het gaat om "incasseren, incasseren, incasseren!" en als de door hen felbegeerde biljetten (waarvan ik een maand zou kunnen en moeten leven) over de "counter" geschoven zijn, waar een mevrouw die haar schoonheid nog met allerlei...

"Ik hou niet meer van je", verklaarde ik. Je kronkelde je lange, elegante lichaam in een bocht van plezier en ongeloof, in een speels spasme van spot. Je danste en lachte van ongeloof. Je ogen straalden de zekerheid van onze liefde uit. "We houden van elkaar", zei ik.

In mijn achterkamertje stond sinds jaar en dag, verstoft en onttrokken aan het oog, de platenkoffer, herinnering aan en erfstuk van mijn vader. Op een dag heb ik de koffer tevoorschijn gehaald en geopend; de kartonnen vakken die de waaier van haar innerlijk vormen, bevatten de kleurige, glanzende...

De lente is overdadig en uitbundig; een nieuw licht overspoelt de wereld, narcissen en krokussen tieren welig. Terugkerend van de Dienstapotheek waar ik gelukkig medicatie kon bemachtigen tegen mijn zware hoest, zag ik bij de bushalte een dood vogeltje liggen; de oogjes waren gesloten, het rode...

In de Kraamkamer van Moeder Natuur valt heel wat te beleven.... Op 3 maart j.l. zijn bij Dierenpark "De Oliemeulen" in Tilburg twee schattige, kleine en kwetsbare Indische babyschildpadjes uit het ei gekropen. Hun schilden zijn bont gedecoreerd met geel en zwart. Ze zijn in het leven geroepen...

Ik weet nog goed dat het sneeuwde (een lichte dwarreling van sneeuwvlokjes) toen ik met mijn moeder, die sinds acht jaar niet meer te midden van de levenden is, naar het flatje ben gaan kijken, zesentwintig jaar geleden. Men noemt de flatjes aan de Nassaustraat, de eerste flatjes van Tilburg, ook...

Ach mama, hoe lief, verlegen en fragiel sta je op die oude foto te midden van twee dames, met een glas wijn in de hand, op een sofa, toen onze oom zijn bruiloft vierde. Je was vijfenveertig. Hoe strekte je, toen je tachtig was, je doorgroefde hand naar me uit, hoe zei je: "Je bent mijn...

Mijn hernieuwde bezoek aan de Concertzaal vindt plaats op een regenachtige zaterdagavond. Jongens en meisjes in apenpakken, de glimlach als vastgevroren op het gezicht, amateur-acteurs en -actrices wijzen de concertgangers de weg door de labyrinten van de concertzaal, over de trappen naar de hoge...

In alle seizoenen ben ik naar je toe gegaan; als vogels hun nesten bouwden in de hoge bomen en hun kleintjes voorzagen van het voer; als de rode rozen van de zomer je tuintje verfraaiden, als het groen van de bomen reeds verlevendigd werd door enkele gele bladeren.... En je zat vóór me; je...

De eerste kerstkaart lag in de brievenbus en de envelop toonde een zwart, lopend schrift, maar dan in drukletters en deze bevatte een foto van het gezinnetje van mijn lesbische nicht en haar vriendin en van hun twee kinderen, glimlachend en door de fotograaf in een harmonieuze pose afgebeeld. Men...

Je kon je lichaam niet liefhebben. Je kon niet houden van je zachte haar, van je witte, rechte tanden, van je nog mooie en florissante gezicht. Je vertrouwde je lichaam niet toe aan het lichaam van je geliefde of aan het warme, donzige, koesterende bed, maar aan de harde koude stenen toen je je had...

Uit het duister van je voorgeschiedenis, van je geboorte, trad op een zeker moment je bewustzijn naar voren. Je wist ineens met alle scherpte: "Dit ben ik" en "dat is de wereld"; "dat zijn mijn moeder, mijn vader, mijn oma, mijn broer, mijn zus" Je keek naar de wereld en ineens was er het besef...