Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

Zaterdagavond in het Psychiatrisch Ziekenhuis/Slechts een omhelzing

Het Psychiatrisch Ziekenhuis is gesitueerd aan de zuidkant van de stad, te midden van een parkachtige omgeving met veel villa's en geboomte. Hier, in onherbergzame ruimten, huizen de ongelukkigen die gegeseld worden door de onmenselijke zweepslag van geestelijk leed.
Vanavond ben ik hier op bezoek. Vrolijke jonge meiden, stralend van uiterlijk en veerkrachtig van tred, lopen af en aan om de zware, vergrendelde deur, die de wanhoopspogingen van de bewoners moet verhinderen, te openen en te sluiten voor bezoekers.
Bij mijn aankomst valt mijn vriendin me in de armen. De omhelzing vormt het enige soelaas dat moet dienen om de onmenselijkheid, de mateloze verveling en onbehaaglijkheid, de onrust, angsten, neerslachtigheid, pijn en eenzaamheid te verjagen.
Mijn vriendin wil "mij" zijn; zij wil een persoonsverwisseling, omdat over mijn leven de schaduwen van de eventueel zelfverkozen dood niet vallen.
De aanstormende intercity is voor mijn vriendin aantrekkelijk, dan wel het gladde wurgkoord, dan wel de moordende cocktail.
Ze grijpt vertwijfeld mijn hand en huilt luid, zodat het weerklinkt door de grote, ei-vormige, ongezellige ruimte waarin twee heren een balletje slaan aan een ping-pong-tafel, die hier misplaatst aandoet, als een souvenir uit een wereld van sport, spel en plezier. Op een poster aan de muur met een mallotige Walt Disney-figuur erop is nog juist het woord "happy" leesbaar; niets kan minder van toepassing zijn in deze omgeving.
Als het lijden voorgoed voorbij zal zijn, zullen de frisse bloemen van een nieuwe lente op de kist liggen, een lente die voor haar nooit aanbrak.
Er zullen gedichten opgezegd worden en toespraken gehouden worden.
Er zal een aula vol mensen zijn. Bij haar leven was er bijna niemand.....

Schrijver: I. Broeckx, 7 februari 2014


Geplaatst in de categorie: ziekte

3.0 met 1 stemmen 119



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
8 februari 2014
Tergend adembenemend tragisch, hoe je geliefde vriendin in zichzelf en rond haarzelf gevangen wordt gehouden. Intens navrant hoe ze liever jou wil zijn, want dan zouden haar zelfdodingswensen vervluchtigen. Hoogst schrijnend hoe je dierbare vriendin in huilen uitbarst, terwijl enkele mede-patiënten op een verrotte pingpongtafel de heilloze verveeltijd doden en jonge verpleegsters rondhuppelen als seksvermaak in de Moulin Rouge.
Juist de liefste mensen zaten/zitten gevangen in de grootste, gekmakende eenzaamheid! Bedenk dat.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)