Alle inzendingen van I.Broeckx

Tussen de jam en de soep, tussen de wasmiddelen en de chocoladerepen trof ik onlangs in de supermarkt twee kleurige dozen aan met daarop afbeeldingen van lieflijke dieren: een walrus en een ander beest; twee haakpakketten waarmee een dame, een tiener of een kind aan de slag zou kunnen gaan. De...

Een merkwaardig staketsel, gelardeerd met groene, gazen schermen, omgeeft sinds enige tijd ons appartementencomplex. In het voorstadium van de renovatie zijn de gehelmde heren bouwvakkers gearriveerd die driftig rondmarcheren op de nu gecreëerde houten etages rond mijn woning. Zij reopen elkaar...

En zo herinner ik me tevens het kleine plaatsje achter het oude huis, allerminst een tuin, dat afgebeeld staat op de zwart-wit-foto uit 1954 waarop mijn vader mij in zijn armen koestert. Hulpeloos en uiterst kwetsbaar lig ik op de foto tegen het brede veilige baken van zijn borst. Hem was een...

Twee statige en zeer florissante boeketten staan sinds kort te pronken in mijn schamele woning van oude vrijgezel. De lelie opent haar fraaie roze kelk, bezet door haar meeldraden en zij wordt vergezeld door de schitterende zomerroos en door andere bloemen waarvan de naam mij ontgaat. De...

De Tilburgers herinneren zich doorgaans hun eerste dansles nog goed. "Het was bij het Wit Perdje in de Heikant", verklaarde de meneer die ik ontmoette in het restaurant van het Twee Steden Ziekenhuis. De heupoperatie stond voor hem op stapel en ik zag dat hij enigszins trok met zijn linkerbeen....

Ik heb de zee weergezien. Plotseling vertoonde ze zich (een lange streep aan de horizon) na onze lange tocht nadat we de hoog oprijzende rij van de lichtgele zanderige duinen, bekroond door het helmgras, gepasseerd waren. De witte branding beroerde de vloedlijn onophoudelijk met steeds opnieuw...

Lang had ik in de rondte gedrenteld, steeds weer een voordeur naderend die hardnekkig voor me gesloten bleef. Dit speelde zich af in het warmste seizoen en de hitte drukte loodzwaar op de wereld en op mijn lichaam. Daarbinnen vond klaarblijkelijk een buitenissige therapeutische sessie plaats en...

Vader, je hebt op je kantoor, waar tot je treurnis en diepe vertwijfeling je noodlottige en ongewilde carrière zich voortsleepte, dag aan dag, jaar na jaar en wel gedurende veertig jaar je eindeloze en nutteloze berekeningen moeten maken, terwijl het leed en het ongeluk als het ware uit je poriën...

Mijn eerste bezoek aan Parijs in 1973 was magisch en in extase kwam ik thuis in mijn ouderlijk huis; totaal onder de indruk van onder meer de gouden plaquette bij het "Palais de Chaillot" (L'artiste se sent créer/Son oeuvre engage tout son être/Sa peine bien-aimée le fortifie...) Op mij,...

De tante; de enige tante die ik nog bezit te midden van een familie waarin de dood heeft huisgehouden en toegeslagen als een stormvlaag en een pestepidemie, is naar Tilburg, haar dierbare geboortestad gekomen..... Ik ken de trekken van de verbittering, van het hardnekkige en langdurige leed in...

Vanuit het schamele, bescheiden pand van de Mondhygiënepraktijk aan het Rosmolenplein heeft men het uitzicht op vervallen panden die tot de ondergang gedoemd en voorbestemd zijn. Achter de receptie bevinden zich de kale ruimten waar een soort van "stretchers" staan opgesteld waarop de...

Onze Tilburgse bioscoop, genaamd "Euroscoop", bevindt zich in een soort buitengebied, bijna aan de rand van de stad. Ze is omringd door ruime parkeerterreinen. Van binnen herbergt ze lange, lege, kille gangen met stalletjes waar men het gebruikelijke snoep kan kopen om op te smikkelen tijdens de...

Zijn diepliggende, niet-wetende, niet-begrijpende, imbeciele ogen staren de ruimte in. Machteloos grijpt hij mijn hand en omklemt deze. Hij vraagt naar zijn verjaardag. Ze zeggen hem dat hij af moet wachten. Hij zal vijfenzestig worden maar bleef kind en zal tot zijn stervensdag kind blijven. Hij...

Opnieuw ben ik op weg gegaan naar de Piushaven met als doel de "Vincent-Shop" te bezoeken. Ik was gevorderd met mijn wandeling en ik had met mijn trage maar kordate en wilskrachtige stap de brug bereikt die leidt naar de winkel die onopvallend schuilgaat te midden van de huizenrij. Helaas...

De Intercity naderde het station van Geldrop. We waren de metropool Eindhoven gepasseerd. In de verte schemerden door de ramen van de coupé de parallelle torens van de koepelkerk met hun bolronde bekroning, eens van zo dichtbij aanschouwd tijdens het ziekbed van mijn liefste moeder dat spoedig zou...

De vlaggen en de vanen waren weer uitgehangen en ze hebben de gevels gesierd. De Hasseltstraat was dicht en druk bevolkt met het publiek dat zich voortbewoog als in een trage colonne. Sommige kramen toonden een eerlijk gezegd wel wat merkwaardige uitstalling van plastic doodshoofden en andere...

De lichtblauwe hemel van augustus is als met een kleurpotlood ingekleurd. Hij overkoepelt de gebouwen van "Het Boshuis" en een zoele wind verfrist de gelederen. Kennelijk om de zaak op te sieren liggen vóór het gebouw wat stenen en keien, zorgvuldig en sierlijk gerangschikt, gelardeerd met...

Vroeg in de morgen was ik vertrokken naar de zusterstad die mij zou verwelkomen....Het voertuig legde slingerend een parcours af door het labyrint van de dorpen op de route; langs de sfeerloze en desolate meubelboulevards en langs de eindeloze sequenties van woonhuizen en eengezinswoningen die...

Het was in lijn zeven dat ik een mevrouw aantrof met een forse cocker-spaniel op schoot met langs de lieve snuit neerhangende flaporen en een cognackleurige vacht en open bek die een roze tong en een gezond, goed verzorgd gebit liet zien. De hond had zich genesteld op de schoot van mevrouw en ze...

Een nieuwe zomer legt zich over de wereld en vermoedelijk is dit de laatste zomer van haar leven... Zij hield zozeer van wat zij placht te noemen "die lange schaduwen" alsof haar hele vocabulaire dat toch gescherpt en bijgesteld was door haar jarenlange studie van de Engelse taal uit deze ene,...

De hitte die is als een kwelling van lichaam en geest striemde en geselde de wereld tot het weldadige, verlossende onweer koelte en bevrijding bracht... Niettemin had mijn trouwe ventilator met zijn wentelwiek voortdurend koelte in mijn richting geblazen.... Tenslotte echter bogen de takken...

Een kleine verhuiswagen komt voorrijden in de straat waarin ik sinds jaar en dag woon. Het is het teken dat de dierbare spulletjes, herinneringen aan mijn ouderlijk huis, zijn gearriveerd.... Stoere, sterke mannen die ongewild getuige zijn van een onuitgesproken drama, tillen een meubelstuk de...

Kennelijk had de overleden mevrouw een aula vol mensen op de been weten te brengen, mij allen onbekend, die nu als een schijnbaar krachtige achterban solidair zat te zijn met het leed van haar familie en met dat van de zus in het verre Nieuw-Zeeland, die, als een noodlottig en ongelukkig, finaal...

De felrode bussen passeren nog steeds op de snelweg naast mijn huis zoals al sinds jaar en dag en ik observeer ze vanuit mijn hooggelegen raam. Sinds kort zijn ze leeg, maar wegens het maatschappelijk belang voeren de chauffeurs onverminderd hun taak en diensten uit ten behoeve van de weinigen die...

Tweemaal per jaar moet ik de gang gaan langs het parcours en het panorama van mijn mislukkingen,langs het nu geheel gerenoveerde en supersonisch ingerichte kantoorgebouw waar ik eens ben afgedankt en dat nog steeds ten dienste staat van de doelloze bezigheden die aan het intrinsiek zinloze leven...

We spraken elkaar aan met de half-eerbiedige, half-respectvolle eretitels "u" en "mevrouw". Ze was twintig jaar ouder dan ik hoewel mijn zeventigste levensjaar nu ook begonnen was en ze droeg haar krullerige grijze haar als een engel uit de Barok. Gaandeweg smolt het aanvankelijke...

Alsof de zozeer wenselijke gezondheid die het al zo lang laat afweten nog altijd vigeert, alsof de lange keten van onheil die als een loden last om de hals hing plotseling en onverwacht is doorbroken; alsof een nieuwe toekomst is aangebroken nog ongeschonden is en veelbelovend, die ruimte biedt...

Het was goed toeven bij Café-Restaurant "De Nieuwe Koninklijke Harmonie" aan de Stationsstraat terwijl buiten de regen zijn regime uitoefende en binnen het Rijk van de Schoonheid (door de befaamde Tachtigers zozeer bezongen) heerste. We waren vertrokken vanaf de Nassaustraat en de bus had ons...

Mijn mooie laptop is bezweken en is nu gedumpt op een stortplaats en ik betreur ons afscheid. Bij gebrek aan kameraden en vriendschappen was het apparaat mijn "true companion" met haar uitgebreide en ingewikkelde capaciteiten als van een menselijk brein en voor "onze" site typte ik er mijn...

Hoe heb je in je laatste jaren, in je troosteloze nadagen, in je woninkje van oude vrouw, gebogen over de lectuur die je niet meer tot je kon nemen, gezeten in de sierlijke stoel met de gewelfde leuningen, nog je levenslange verdriet op je schouders kunnen dragen? Je "televisiehelden" die je...