2232 resultaten.
Onbekende verten (?)
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 76 Het zij verre van mij op "amateuristische" wijze de kennelijk hoogverheven academische filosofie en alles "wat zij in haar kielzog meesleept" te willen beoefenen, maar het lijkt mij duidelijk dat wij niet kunnen kennen wat buiten de bepaaldheid van onze zintuigen en ons verstand ligt: "Das Ding An...
Ondanks alles een laatste toevluchtsoord.....
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 92 In hoeverre haar voorheen zozeer eclatante verstand nog intact was, bleef mij onduidelijk. Maar gelukkig was zij zich onbewust van het feit dat zij verdreven was uit haar stadse woning waar de tekenen, trofeeën en bewijzen van haar vroegere eruditie nooit meer op haar zouden wachten.
Een...
Onder ZIJN hoede......
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 75 Jarenlang stond mijn trouwe collega aan mijn zijde: we huilden en we lachten samen en volvoerden onze werkzaamheden: ik, de journaliste, hij de fotograaf.
Het einde naderde: ZIJN einde; en ik bezocht hem in zijn stervensuur.
De ethiek is geen gemakkelijk onderzoeksobject maar Christus en...
Onder de hemel van augustus
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 98 De lichtblauwe hemel van augustus is als met een kleurpotlood ingekleurd. Hij overkoepelt de gebouwen van "Het Boshuis" en een zoele wind verfrist de gelederen. Kennelijk om de zaak op te sieren liggen vóór het gebouw wat stenen en keien, zorgvuldig en sierlijk gerangschikt, gelardeerd met...
Onder de hoede van meneer Lepelaers
hartenkreet
5.0 met 2 stemmen 90 In het merkwaardige, langwerpige gebouw, gesitueerd aan de Ringbaan Oost, opgetrokken uit lichtgele baksteen, ontworpen door een mij onbekende architect volgens de richtlijnen van de Nieuwe Zakelijkheid; een gebouw dat alle Tilburgers kennen waren lange tijd de HBS en het gymnasium gevestigd. Ik...
autobiografie
4.2 met 5 stemmen 110 Uit de verhalen van mijn moeder weet ik dat men mijn oma voor haar aanzag wegens haar jonge en florissante uiterlijk als ze mij in het ziekenhuis in ogenschouw kwam nemen. Als fragiele, kwetsbare baby lag ik in het glazen broeikasje dat men couveuse noemt. Later zocht ik in de armen van mijn oma...
Onder de pinakels van de Heuvelse Kerk
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 69 In een uithoek van onze stad, buiten de winkelstraten waar in de etalages de artikelen liggen opgetast en waar het koopgrage publiek flaneert; achter de neogotische ornamenten, pinakels en bogen van de Heuvelse Kerk, vindt men de Vincent Shop. Onder het "toeziend oog"
van het standbeeld van...
Onder een asgrauwe hemel/het panorama van jouw ouderdom
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 58 Er waren: de kronkelige paden van het park en de straten van de stad, talloze malen doorkruist en er was: de vijver met de oranje, geschubde vissen die hun rondjes draaiden onder het wateroppervlak en er was: de kamer met de eikenhouten meubelen, omfloerst door herinneringen.Ik wist niet welke...
Onder goedgunstige vleugels? / Een soort prozagedicht
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 100 ....en zo ken en herken ik het panorama van mijn stad dat tevens het panorama van mijn jonge jaren is en dat ik doorkruis en waarneem met veel weemoed;
daar is het lage gebouw van mijn kleuterschool en daar is het doktershuis, zo vaak bezocht tegenover ons oude kerkhof waar de doden voorgoed...
Onder het maanlicht naar het Wijkcentrum
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 342 De avond, of, beter gezegd, de nacht was gevallen en een bleke, ronde maan vertoonde zich aan de hemel. Ik had mijn "Russische", mallotige bontmuts met haar zachte flappen die mijn wangen als een liefkozing strelen opgezet en zou ter plekke, in de tot Wijkcentrum verbouwde kerk een aantal dames,...
Onder het toeziend oog van mijn vriend Michael
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 256 Het is een lange weg om te voet af te leggen door de Tilburgse straten en langs de huizen die zich aaneenrijgen, van de Naasaustraat naar het Energieplein, met mijn trage pas en verouderde lichaam; naar het Energieplein waar mijn vriend Michael de fysiotherapeut op mij wacht (hij was wel degelijk...
Onderweg naar Heeze
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 86 Op het kleine schermpje van de Tom-Tom stond onder meer de naam van het dorp dat we gingen bezoeken te lezen: "Heeze" en inderdaad volgde onze auto het parcours dat ik zo vaak heb afgelegd - en in vroeger tijden met mijn ouders - naar het kunstenaarsdorp bij Eindhoven, domicilie van mijn zozeer...
Ondoorgrondelijke wegen?
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 44 Hoewel de "Status Aparte" (als ik het zo tenminste terecht mag omschrijven) van mijn arme, ongelukkige, autistische en zwakbegaafde broer het wellicht uitsluit dat men een diagnose op hem loslaat die men "normaliter" zou reserveren voor diegenen die inderdaad zogenaamd tot de "normalen"...
Onfortuinlijk Intermezzo
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 107 Na het vertrek van mijn Grand Seigneur verwonderde het mij dat ik mijn voeten nog voor elkaar kon zetten bij mijn gestage pas door de straten van de stad en dat mijn longen de lucht nog verwerkten die ik inademde.
De seconde, nee; de nanoseconden waren overvol van de gedachte aan hem, zoals een...
Ongelukkige manoeuvres en klein leed
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 62 Na de zoveelste ruzie met mijn enige en zo dierbare zus heb ik uit consternatie mijn duur gekochte contactlenzen door de afvoer van de wastafel gespoeld.
Eén klein, mintgroen gehavend schijfje was aanvankelijk nog zichtbaar op het witte marmer, zodat ik kon vermoeden welke weg het andere,...
Ongenadige tijd en verzoenende droom (prozagedicht?)
hartenkreet
3.5 met 2 stemmen 39 Het is december 2008. Buiten heerst de vrieskou. Terwijl de warmte van het dekbed mij omgeeft, opent zich de wereld van droom en slaap voor mij.
Een hel licht valt over een tafereel uit het verre verleden. Het moet 1964 zijn. Daar is de zonnige tuin. Mijn beide nichtjes, over wie mama zich...
Ongeopende brieven
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 729 Al twintig jaar arriveren de enveloppen die ongeopend blijven sinds onze grote ruzie, Die twintig jaar overbrugde je humorloos en rancuneus en je wrok en verbittering stapelden zich torenhoog en buitenproporttioneel op. Ik scheur je enveloppen niet meer open, zoals eens om niet de hatelijke...
Ongeziene tranen
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 61 De zonneschermen zijn opgetrokken bij "Anvers" aan de Oude Markt en ik neem op het tarras een plaats in beslag voor een kop Earl Grey thee. Starende blikken van verschillende bezoekers en passanten. Ik vraag me af wat er in feite voor bijzonders is waar te nemen. Serveersters met een lang, zwart...
Onheilsoord?
hartenkreet
4.5 met 2 stemmen 69 Het Brabants Afval Team is in duistere noordelijke contreien van onze stad gevestigd in een pand waarin menigeen nog niet dood gevonden zou willen worden. Vandaar heeft men het uitzicht op demonisch aandoende, hoog oprijzende gebouwen, merkwaardig en heilloos geconstrueerd en tot vertwijfeling en...
Onmacht
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 72 Het wordt Kerstmis en de liefste is gekomen en we zijn elkaar in de armen gevallen.....
Overrompeld door het maatschappelijk "gebeuren" en weerloos voel ik me niet in staat op grote schaal aan de kerstgedachte gestalte te geven; is het lafheid, is het autisme?
Is Christus ooit werkelijk...
Ons aller vader
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 81 In het tijdperk van het individualisme waarin mensen kolossale flatgebouwen bewonen als monniken in kloostercomplexen - ieder in hun cel - en op straat elkaar met anonieme ogen in de anonieme ogen staren zonder dat hun verkrampte en vervlakte gezichten tekenen van herkenning tonen - in dat...
Ons grote jaarlijkse evenement
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 61 Tot voor kort waren de pleinen en straten leeg en zwierf ik er rond; nu is plaats gemaakt voor het jaarlijkse spektakel. Jongens en meisjes, ouderen en jongeren en kinderen wandelen verwachtingsvol over de Spoorlaan in de richting van de festiviteiten, van het grote gebeuren.
Het centrum van de...
Ons knutsellokaal
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 46 Aan het eind van de lange rij van lokalen, in het lage gebouw van Zweeds hout waar de planken overheen lagen als de schubben van een vis; onze lagere school, die sinds lange tijd afgebroken is, lag ons knutsellokaal dat we te weinig bezochten. Als er dan toch de zeldzame gelegenheid was dat we daar...
Ons nieuwe busstation
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 438 Bij het station in Tilburg is sinds kort sprake van een nieuw scenario, een nieuwe sfeer, een nieuwe overkapping.
Waar eerst nog en gedurende zo lange tijd onze bussen arriveerden en vertrokken aan de achterkant, waar men eveneens uitkeek op ons kroepoekdak, op de geweldige overhuiving die de...
Ons toevluchtsoord; bezet, verkwanseld en vernietigd?
hartenkreet
4.5 met 2 stemmen 854 Vandaag de dag bevolken studenten de zalen en kamers van wat eens, nog maar kort geleden, het trotse Café-Restaurant "De Postelse Hoeve" was. In haar zalen vierden vertwijfelde vrijgezellen eens hun eenzaamheid. De vriendelijke obers waren als amateur-psychiaters. Zij wisten om te gaan met hun...
Ons tuintje
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 102 Achter het arbeidershuisje dat wij in die jaren bewoonden, strekte zich een tuintje uit met helemaal achterin "onze" berkenboom met haar zwart-witte bast, door mama teer gekoesterd. Ze had ons de namen van de kwetsbare, lieflijke bloempjes geleerd: ereprijs, hondsdraf, vergeet-mij-nietje,...
Ons tuintje
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 22 Tien jaren van mijn jeugd gingen voorbij in de volksbuurt, in het arbeidershuisje, gesitueerd in een van de parallel lopende straten, genoemd naar een wethouder van onze stad. Achter het huisje lag een klein tuintje met daarin een berkenboom die haar zilverwitte stam ten hemel hief en die vooral...
Ons wilde, ongezeglijke broertje.....
hartenkreet
4.5 met 2 stemmen 87 In mei van het jaar 1958 gaf zij, die sinds jaren voorgoed rust, het leven aan de man die vandaag zijn 57ste levensjaar bereikt en die nooit het geestelijke niveau van een driejarige heeft overstegen.
Ze heeft het ons honderden malen verteld: ten einde raad had ze het jongetje, haar zoontje en...
Onschuldig en ziek?
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 40 De mannen in de witte pakken zijn in de inrichting gekomen bij mijn arme, schuldeloze broer die daar sinds jaar en dag zijn haveloze en armzalige "appartementje" bewoont. "Ik ben Joey", verklaarde één van hen en toen was de angst verdwenen en het ijs gebroken. Nee, het was geen Corona, maar...
Ontheemd, vervreemd (een soort prozagedicht)
hartenkreet
3.7 met 3 stemmen 820 Het was met gevoelens van heftige, tomeloze melancholie en heimwee dat ik mij bevond onder voortijlende en drachtige wolkenluchten in alle mogelijke eenzaamheid op het terrein van de zwakzinnigeninrichting, in afwachting van mijn taxi.
De redeloze, razende tijd had alles als in een stormachtige...