Ons tuintje
Achter het arbeidershuisje dat wij in die jaren bewoonden, strekte zich een tuintje uit met helemaal achterin "onze" berkenboom met haar zwart-witte bast, door mama teer gekoesterd. Ze had ons de namen van de kwetsbare, lieflijke bloempjes geleerd: ereprijs, hondsdraf, vergeet-mij-nietje, boterbloemen en die bloemen kweekten we ook in het tuintje op een smalle strook donkerbruine aarde. Bij het tuinhek bevond zich de struik die ieder voorjaar haar weelderige, witte bloesem toonde, als een bruidssluier en daarvan maakte mama een feestelijk boeket "voor de juffrouw van de school"
In het schuurtje rommelden we met spulletjes in een metalen stellingkast met planken. Aan de ouderwetse schoolbank van glanzend, gepolitoerd hout speelde ik de onderwijzeres en gaf ik mijn nichtjes en zusje de "lessen" die ze mij in dank afnamen. Een ligusterhaag tenslotte scheidde ons van onze merkwaardige, excentrieke buren, met wie we niettemin goed door één deur konden......
Geplaatst in de categorie: kinderen