Alle inzendingen van I.Broeckx

Ergens in de chique buurt rond het voormalige Elisabeth Ziekenhuis, waar ik nog altijd mijn geboortehuis kan terugvinden, bevond zich de woning van de arts die mij ter wereld heeft gebracht met de kleine wachtkamer die ik vaak bezette in later jaren. Ergens in die contreien moet zich ook de werkplaats van de oude schoenmaker bevonden hebben, een…

In de Hasseltstraat, op de hoek is van oudsher Bakker Van I. gevestigd. Een "nieuwe" blonde jongedame heeft nu haar "rechtmatige" plaats ingenomen achter de toonbank en zij heeft de andere lieftallige dames vervangen, die om mij onbekende redenen hun bestemming elders moesten zoeken of hun lot ergens anders moesten gaan vervullen. Nieuwe bezems…

Ik wachtte al geruime tijd bij de drie pontificale witte standbeelden van mij onbekende heiligen vóór de oude Korvelse kerk, momenteel niet meer in gebruik, toen onze gids en de belangstellenden voor onze stadswandeling arriveerden. Met brede gebaren en geïllustreerd met foto's zou onze gids ons schetsen hoe de scherpe en alleszins betreurenswaardige…

In die jaren van mijn vroegste jeugd toen ik voortdurend verkeerde onder de bescherming en koestering van de ouderliefde die als een veilige paraplu boven mijn hoofd was uitgespannen, als de altijd blauwe, onbewolkte hemel van de zorgeloosheid, bezat ik een klein popje, een duikelaartje dat uit zichzelf steeds weer zijn oude vorm aannam zoals een geestelijk…

De oude neogotische kerk is jaren geleden verbouwd tot Wijkcentrum maar enkele details herinneren nog aan de eredienst die hier eens plaatsvond. De grote bronzen klok die nooit meer van zich kan laten horen en die, wat verloren en verweesd, nog altijd een plaatsje heeft behouden in de gang en de boogvormige gewelven die eveneens herinneren aan de oude…

De beide vriendinnen hadden plaatsgenomen in de rieten tuinstoelen in de stille tuin vlakbij het landhuis. Ver strekte zich voor hun ogen de grasvlakte uit; het bezit van de familie en ook de feeërieke boog, begroeid met rozenstruiken lag in hun blikveld. In de vijver zaten brutale en ondeugende waterhoentjes elkaar achterna maar de reiger die ook eens…

De lente is ingetreden, laat in mijn leven, die op wonderbaarlijke, grandioze wijze alles vergoedt wat scheef is gegaan. De lente die alle frustraties verzacht, die ieder ongeluk wegmasseert terwijl in Kiev en Marioepol een beestachtige schoft zijn gang gaat en alles ruïneert, alles op onvoorstelbare wijze vernietigt.....…

Op de stempas, die mij bezorgd werd, is mijn trotse en elegante doopnaam "Catharina" vermeld, naast de andere doopnamen: "Cecilia Maria"; de naam die ik ook koester op mijn voordeur; de naam, eens, in 1953, geschonken aan mij door een intens liefhebbende moeder aan een kwetsbare en hulpeloze baby; een naam die ik eleganter vind als mijn roepnaam…

Haar fragiele, kwetsbare vrouwenlichaam is naar beneden gedwarreld als sneeuw of als regen maar ook als een - in haar ogen - waardeloos voorwerp langs de gevel van de Tilburgse Hoffmannflat tot grote ontsteltenis van alle bewoners... Ze is naar beneden gefladderd als een ongelukkige, gemankeerde, beschadigde vogel die de wijde, immense hemel, ook…

De Intercity glijdt ongelooflijk gracieus en elegant onder de overkapping het station van Tilburg binnen en het krachtige, machtige voertuig mindert vaart en komt tot stilstand. De trein zal me op mijn bestemming brengen; het dorp Rijssen in de verre provincie Overijssel; een reis van anderhalf uur. In Rijssen heb ik vrienden gevonden.... Ik beschouw…

Mijn arme, dierbare stad verwelkomde mij opnieuw. Het zonlicht van maart glansde op de beide grijze leistenen torens van de Heuvelse Kerk en de blauwgele vlag van Kroatië wapperde trots en fier aan haar gevel. Bonte duiven trippelden opgewekt op het plein. Het standbeeld van Koning Willem II was getooid met een schertsartikel. Een practical joke van…

Café-Restaurant "Zomerlust" vormt als het ware een verlengstuk van de langgerekte Oisterwijksebaan waar mijn voorouders resideerden tot hun rampzalige doodvonnis werd geveld; in het buitengebied dat onze stad omgeeft als een groene, weelderige oase en aan de andere zijde van de oude draaibrug die het zwarte water van het Wilhelminakanaal overspant…

Gezeten op de bank vóór de Copyshop kon ik de hond niet goed zien, maar het dier huilde hartstochtelijk en zo deerniswekkend dat de jammerklacht in de hele winkelgalerij te horen was. Het geluid drong overal doorheen, als regen die een jas doorweekt. Bij nadere inspectie bleek het om een klein dier te gaan met ruig, rafelig haar dat daar stond aangelijnd…

De conversatie verloopt vlot, als een kabbelend en ruisend beekje dat over rotsblokken springt in een lokaal van Wijkcentrum "De Poorten" op een lentedag in 2022 als de dames van het knutselclubje bijeen zijn gekomen maar heikele onderwerpen zoals ziekte- en sterfgevallen worden in het gesprek niet geschuwd. Moeders praten over hun geliefde kinderen…

Een ongetwijfeld Mongoloïde meisje staart me kennelijk verbaasd en zeer hardnekkig aan in Woonzorgcentrum "De Heikant" en de dames en heren in de eetzaal lijken ook hoogst verwonderd over mijn verschijning. De grote eetzaal is sfeervol ingericht en zeer ruim met een kunstwerk gelardeerd met rode tulpen aan de wand en kasten waarin enkele huishoudelijke…

Het is een komen en gaan van reizigers en passanten bij de uitgang van ons Tilburgse station aan het Burgemeester Stekelenburgplein op een zaterdag in de vroege lente van dit jaar. Sommigen hebben plaatsgenomen op de stenen balustrades aldaar. Daar wachten ook drie heren, gekleed in het blauw-gele uniform van de Stadsgidserij, op mij. We zullen vandaag…

Zachte voorjaarsregen tikt tegen mijn vensters en trompetgeschal weerklinkt uit de speakers. De trompetten heffen een treurige melodie aan; een treurnis die correspondeert met het verdriet in mijn hart; beter gezegd met mijn dode hart dat in mij rust; dat niet kon genezen, niet kon herstellen van de slagen, schokken en kwetsuren, haar toegebracht door…

De Tilburgse Veldhovenring bevindt zich zonder dat men het weet, dus onvermoed ongeveer op de kruising met de Besterdring die men welhaast moet passeren om daar te arriveren (Ik had nog aan de buschauffeur gevraagd welke bus koers zou zetten in die richting en bij de bushalte geluisterd naar het geluid van een opgewekte luid krassende kraai in de nog…

Naast het vele dat Tilburg biedt, hebben wij tevens de "Stadsgidserij", bemand en "bevrouwd" door enthousiaste Tilburgers die belangstellenden liefdevol rondleiden door hun eveneens zozeer geliefde (geboorte-)stad.... Vandaag vertrokken we bij het bronzen standbeeld van Koning Willem II op de Heuvel (aan zijn martiale voeten de eveneens uit brons…

De mannen overweldigen en overspoelen de wereld; stoer en zelfbewust, vrolijk en kordaat; allen met een andere haardracht, als het ware voor ieder van hen speciaal bestemd en gemaakt. Velen van hen tref ik aan in onze onvolprezen LocHal en op een dag, toen de automatische deur om onbekende redenen "weigerde" open te gaan verklaarde ik aan een jongeman…

De vaste stamgaste van de diverse cafés waar ze iedere dag in alle godvergeten en ijzingwekkende eenzaamheid naar toe wandelt, mijn voormalige overbuurvrouw, ontmoette ik vandaag weer bij "De Katterug", gebogen over haar gebruikelijke lectuur. Ze verklaarde dat ze onverwacht en ongezien de Nassaustraat had verlaten en nu in de Berlagehof een aanleunwoning…

Men herkent mij doorgaans aan mijn stem. Deze draagt ver en reikt ver, dus was het hoorbaar in de hele bus, dat ik vroeg naar "De Hovel" in Goirle (Het naburige dorp Goirle bezoek ik van oudsher met enige regelmaat en ik heb er vele voetstappen liggen). Enkele medepassagiers bleven na mijn verzoek lusteloos, onverschilig en apathisch voor zich uit…

De taxi, die op tijd gearriveerd is, zal hobbelend en schokkend, hotsend en botsend haar weg afleggen tot mijn ergernis, zodat mijn hele lichaam in opstand zal komen en de auto zal haar weg vervolgen door mij onbekende en onbestemde villawijken waar echter ongelooflijk kapitale villa's het uitzicht uit het voertuig zullen bepalen. Tot mijn verbazing…

Op een mooie, nog koude dag aan de vooravond van de lente, toen her en der al paarse, gele en witte krokusjes waren verschenen, nam ik naast haar plaats bij de halte van lijn zeven. Ik begon maar voetstoots met de openingszin: "Het valt niet mee", altijd een voltreffer. Mevrouw was allerminst de slankste, ze droeg een soort wijnrode baret en ze…

In het Twee Steden Ziekenhuis had ik een inkijkje in de ziekenkamers waarin verschillende patiënten uitgestrekt lagen op de witte bedden met bijpassende hoofdkussens en men beantwoordde mijn blikken eveneens; nieuwsgierig dan wel belangstellend. In de kleine, langwerpige wachtkamer aan het eind van de gang vloeiden plotseling mijn uitbundige tranen…

In het heldere en warme zonlicht dat binnenvalt door een opening tussen de gedeeltelijk gesloten gordijnen zie ik de stofdeeltjes dansen die me herinneren aan mijn vroegste jeugd toen ik, gezeten op de trap die de verdiepingen van het huis verbond en die voerde naar de met roodbruin hout betimmerde zolder (daar stonden de gele dozen met briefpapier…

Ook Tilburg, tegenwoordig vóór haar station getooid met grote, lichtgevende cijfers - de cijfers 013 van zijn kengetal - kent een labyrint van straten, mij zelfs nog gedeeltelijk onbekend, die ik met mijn vriendin moest doorkruisen om de Willem II straat en bioscoop "Cinecitta" te bereiken. Een grote variëteit van panden biedt huisvesting aan vele…

Op de pasfoto, aangebracht op de collegekaart uit 1972, die ik nog altijd bewaar, is het portret afgebeeld van het meisje dat ik was (lang haar rond het glimlachende gezicht; een hippie in de flower-powertijd, die nooit echt hippie werd). De barakken, collegezalen, gangen en trappenhuizen van wat toen nog de Katholieke Hogeschool was, hebben mij in…

Wij, kinderen van een bescheiden ambtenaartje, bezaten nooit veel, maar de Sinterklaastijd vormde steeds een hoogtepunt in het jaar. Het vormde een uitdaging voor onze creativiteit om aan de surprises te werken waarmee we elkaar op de grote avond zouden gaan verrassen en we deden ons best op de bijpassende gedichten. Zo gebeurde het eens dat Sinterklaas…

In de kapsalon waar ik sinds lange jaren vaste klant ben en waar een Turkse kappersfamilie de scepter zwaait, verwelkomt men mij op gastvrije en hartelijke wijze met de erenaam "mevrouw Ineke", een vererend "epitheton ornans". Mijn vriend Ali werkt zorgvuldig baard en snor van een der aanwezige heren bij en het gesprek gaat over het momenteel op…