Alle inzendingen van I.Broeckx

In jouw dorpje, Loon op Zand, ging ik mijn ondoorgrondelijke sluipwegen, eens, lange tijd geleden en hield ik vaak halt bij die cafetaria. Hoe graag zou ik je nog eens ontmoeten en met jou de taal van de "dichters en denkers", de edele taal die je vloeiend sprak, maar die zo misbruikt is voor brute, Nazistische commando's, bestuderen! Je devies: "Wees…

Toen een nieuwe lente inzette en fragiele aanzetten van petieterige blaadjes zich vertoonden aan de bomen voor mijn venster en nu zwarte vogels zijn teruggekeerd en nu zij vrolijke strapatzen maken op de takken waarop zij zijn neergestreken, ben je weergekomen. We hebben de fontein bij l'Hermitage weer aanschouwd die bruisend opspat en de zwanen waren…

In die tijd logeerde ik weleens bij tante en oom in het drie verdiepingen tellende kapitale huis in Helmond, bij mijn nichtjes Suzanne en Ine. Zij hadden veel meer speelgoed dan ik, dochter van een klein ambtenaartje. Mijn vodderige jurk had tante vervangen door een zomerjurk met turquoise en witte ruiten, aangeschaft bij C & A. In de kelder van het…

De taxichauffeur die mij kwam halen moest onvermijdelijk weer in gesprek gaan, in overeenstemming met wat nu eenmaal de onbegrijpelijke modus vivendi dan wel de cultuur of de mores is bij de Deeltaxi. Door de avond bracht hij mij naar mijn Turkse vrienden Ali en Sultan, mijn trouwe kappers die domicilie houden vlakbij het gebouw van het lyceum en het…

Het was Carnaval in de stad en bitter koud en ik signaleerde verschillende personen met de groen/oranje sjaal, een echtpaar met kleurige hoeden op in de bus, dat zelfs een zilverkleurige trompet met zich meedroeg en ook zag ik her en der anders gekostumeerden in vaak originele kledij. Zelf droeg ik mijn "Russische" bontmuts die zeker niet voor…

Dag aan dag observeer ik de lange stoet, de triomfantelijke optocht van auto's op de snelweg naast mijn huis, gezeten aan mijn met nerven doorgroefde oude bureau, aan mijn venster. In de avond volgen de koplampen elkaar snel op, in een nooit eindigende sequentie. De eenzaamheid regeert, maar sinds kort is er meer reuring in het appartementencomplex…

Bij de bushalte trof ik deze keer een heel klein, petieterig mannetje met een schattig opstaand kuifje en minuscule schoentjes, vergezeld door zijn moeder, uit Mexico afkomstig. "No hablo Espagnol" verklaarde ik ten overstaan van de dame en zij repliceerde: "Je parle Francais"..... Wonderlijk om te beseffen dat ik de tweeëneenhalf jaar waarin het…

Hotel-Restaurant "De Postelse Hoeve" vormt een uitwijkplaats, maar geen oase voor verweesden en eenzamen die op zaterdagavond met hun ziel onder hun arm lopen..... Daar wordt druk gedineerd door diverse gezelschappen en er staan rieten stoelen rond de tafels waarop men de eenzamen hun thee of koffie serveert. Het biedt nauwelijks troost uit te kijken…

De "Opstapbus", een landelijke uitvinding, ben ik maar "weduwenbus" gaan noemen omdat zij bezet wordt door vele eenzame dames. De eenzaamheid, overigens een merkwaardige "trend" in de huidige maatschappij, schijnt onder hen te heersen als een besmettelijke ziekte, als de pest, als de kanker, als een gesel, gezonden door God of door de Duivel.…

Op mijn weg naar onze inmiddels fameuze LocHal(altijd graag bezocht!) kwam ik haar tegen; ee. n fragiel vrouwtje met lang, sluik, roodachtig haar rond een vervallen en ingevallen gezicht. Ze sprak me aan: "Juffrouw!" verklaarde ze "Ik ben dakloos! Hebt u een Euro voor me?" Van de contanten die ik juist op die dag wilde storten bij de bank kon ik wel…

De "Studio"-zaal vormt als het ware een "onderafdeling" van het grotere Schouwburg-complex dat ook vanavond een flink publiek zal trekken. In de foyer, een sfeervolle ruimte in de vorm van een halve maan, ondersteund door antracietgrijze pilaren, wachten vanavond enkele echtparen op wat de avond zal brengen. Voor de meer buitenissige voorstellingen…

We schrijven begin februari 2020. Een bescheiden zwarte vogel schijnt voortijdig te willen gaan nestelen in de hoge bomen waarop ik uitkijk. Het tafereel herinnert me aan het gedicht over de lente in het jeugdboek dat ik eens, zo lang geleden, cadeau kreeg met Sinterklaas. Het is weer tijd voor mijn bezoek aan het nabijgelegen ziekenhuis en ik zal…

De panden in de Tuinstraat, die de Heuvel met de Nieuwlandstraat verbindt, rijzen hoog op en tijdens mijn wandeling besef ik dat daar eens Martin woonde in zijn riante studentenkamer; Martin, mijn vriend; economiestudent die als weinig anderen aan mijn ziekbed heeft gestaan; Martin die het kleine, groene metalen kikkertje van zijn reizen voor me meebracht…

Vandaag gaat de oudere mevrouw uit de Bisschop Ophoviusstraat ook weer met ons mee die zoveel klaagt over haar eenzaamheid. De bus hobbelt schokkend, optrekkend en remmend voort door de straten van onze stad die aan de inzittenden veel herkenning en jeugdsentiment bieden. Later strekt zich aan weerszijden van de snelweg hetlente-achtige landschap uit…

Zij die mij de handen en het gezicht kust, heeft geen inlevingsvermogen. Alles wat ik eventueel over mezelf vertel, ketst af op een harde, onbuigzame schil, alles buigt zij onmiddellijk terug, wijst zij terug naar haar allesoverheersende ego. De dienst aan mijn medemens krijgt bij mij de voorrang, evenals de interesse in het merkwaardige en uitzonderlijke…

In vroegere, voorbije dagen legde ik twee keer per jaar een lange weg af naar de chique villawijk waarin meneer de tandarts gehuisvest was en zijn praktijk hield in een wit, provisorisch gebouwtje. In de "behandelkamer" sierde een portret van zijn geliefde echtgenote en van zijn kinderen de wand; haast een kunstfoto met geslaagde compositie die je kon…

Deze keer had ik mijn aanstaande bezoek beleefd aangekondigd met twee telefoontjes. De kou zat eind januari nog in de lucht al leken er op de een of andere manier al tekenen te zijn van een vroege lente. Ze moeten me wel zielig of meelijwekkend gevonden hebben wegens mijn "voucher" van de "Vereniging voor Armoedzaaiers" en tot mijn verbazing hadden…

De kopieerzaak is sinds jaar en dag gevestigd in het winkelcentrum dat überhaupt een desolate indruk maakt maar een vrolijke banner met opgewekte, zonnige taferelen in de etalage lokt de klanten. Tot hen behoren vele jonge meiden, strak in het vel en in de kleren. Ze komen en gaan met hun scripties en werkstukken die ingebonden moeten worden. Meneer…

Vader, een dezer dagen zou je je achtennegentigste verjaardag gevierd hebben op een voor jou onhaalbare datum. Je lang-vergeten geboortejaar 1922, getekend door de economische crisis, ligt diep verzonken in de tijd, in een ver verleden. De familie was altijd welkom op 27 januari in het oude, kapitale huis en de progrèstaart van de exclusieve bakker…

In de bescheiden en armoedige kapperszaak, gesitueerd vlak naast het oude kerkhof, sinds jaren brandpunt van mijn trouwe bezoeken, is het rommelig en er staat zelfs voor de kinderen een auto op een standaard; er is een massagestoel die mijn vriend, de Turkse kapper, steevast aanprijst (hij serveert ook koffie voor de liefhebbers). Van mijn florissante…

De stevige, stoere, witte envelop die mijn naam en adres droeg en die gelardeerd was met het handschrift dat mijn tante in haar jeugd moet hebben aangeleerd en dat zij altijd trouw is gebleven, had mij bereikt en deze bevatte een "eurboek voor Volwassenen", getiteld "Zen Patterns" De uitgave bleek ruimschoots voorzien te zijn van afbeeldingen die…

De kat vouwt haar zo elegante en door de Natuur op zo fraaie en kunstzinnig verantwoorde wijze gedessineerde staart als beschermend om haar lichaam.... Later wast ze zorgzaam en zorgvuldig de lieflijke pootjes en de vacht volgens haar ingeslepen, met haar natuur meegegeven, scherpe instinct..... Ik heb het dier ongelooflijk en diepgaand en vergaand…

"Villa Pastorie" is een etablissement, gevestigd in een pand dat in het verleden meerdere doeleinden gediend heeft en dat men bereiken kan via de stille Hogendriesstraat waar vervallen huizen eens mijn schoolkameraden, die uirgevlogen zijn over de wereld, huisvestten; dichtbij mijn geboortehuis dat zich schuilhoudt achter het kerkhof waar mijn geliefden…

Als meisjes speelden mijn zusje en ik vanzelfsprekend met poppen. Ik had een oogje laten vallen op een negerpop in de etalage van de speelgoedzaak "Van Nunen-Boes" in de Heuvelstraat en tot mijn verrassing en blijdschap vond ik de pop op de overigens rijkelijk voorziene tafel met Sinterklaas. De pop droeg een zomers rokje en een goudkleurig armbandje…

Na een lange reis door de dorpen, langs de onheilspellende bebouwing, overspoeld door een zwak en bleek januarilicht, ben ik weer gearriveerd in het huis dat ik mijn laatste thuis in de wereld mag noemen, waar het vooroorlogse, statige en solide meubilair op me wacht, waar de staande klok uit negentienhonderdtien de uren wegslaat en waar ZIJ is, mijn…

Toen de indigoblauwe nacht als een deken over de wereld lag en als een sprei de wereld toedekte, heb ik mij gehaast naar het nabijgelegen Wijkcentrum en ben ik aan het knutselen en kleuren geslagen te midden van mijn goedmoedige stadgenoten die het roddelen niettemin niet helemaal na kunnen laten..... En zo plakte ik op de 3D-kaart een lullig maar…

Het is ongeveer een jaar geleden sinds Anouk het flatje in ons appartementencomplex betrokken heeft en twee glazen deuren scheiden ons nu van elkaar. De oversteek naar mijn portiekflat heeft Anouk nooit gewaagd echter en iedere avond schitteren en schemeren haar lichten door beide deuren en zij bereiken mij. Haar bezigheden zijn mij onduidelijk. De…

De reis was onaangenaam door de dorpen met de tot wanhoop stemmende bebouwing waarover het licht van een bleek, onheilspellend januarizonnetje speelde maar in jouw huis heb ik op dit late tijdstip liefde, zorg, aandacht en steun gevonden.....Onze genen, onze erfelijke eigenschappen moeten toch wel gemeenschappelijk hebben dat wij de rouw om onze geliefden…

Café "Anvers" aan de Oude Markt kan men (ten onrechte) beschouwen als een "krocht", als zoiets als de "Hellepoort" van Rodin, dan wel als een gezellig lokaal waar men zijn kennissen of vrienden ontmoet en het is slechts een van de vele eetgelegenheden in onze binnenstad. Het interieur van "Anvers" is op wellicht merkwaardige maar misschien ludieke…

De MacAllisterstraat in Tilburg is ongetwijfeld vernoemd, zoals ook de straten in haar omgeving, naar een van die generaals of bevelhebbers die 75 jaar geleden zo manmoedig onze stad mede bevrijdden van haar brute overheersers.... Mijn taxi met spraakzame chauffeur bracht me daar en daar bevindt zich ook een merkwaardig gesitueerd en hoe dan ook merkwaardig…