Alle inzendingen van I.Broeckx

In mijn boekenkast bevindt zich te midden van de ondanks alles niet zozeer uitgebreide collectie; te midden van werken betreffende filosofie en pedagogiek, in de rij die geordend is als de rangorde in een leger en wel vrij onopvallend, het "Kattenboek". Met zijn kleurige afbeeldingen van de wond...

Eens, in dat verre, haast vergeten jaar, had de dokter ons bezocht in mijn ouderlijk huis. De trouwe huisarts, die zes jaar daarvoor geassisteerd had bij de bevalling en mij mede ter wereld had gebracht, had mijn hand bij die gelegenheid vastgenomen; een vreemd en wonderlijk gevoel! Mijn longen w...

"Wil je eens kijken bij "De Slegte" zei mijn zus "of ze een boek over molens hebben. Vroeger was hij in de naaimachines, nu is hij in de molens". Het boek waarop meteen al bij binnenkomst in de winkel mijn oog viel, kon niet beter aan onze doelstellingen beantwoorden: pontificaal prijkte op d...

Aan de lezer De hoofdpersoon van onderstaand verhaal, Matti, is sinds ik dit verhaal schreef in gunstiger omstandigheden gekomen: hij woont nu op een gezellige afdeling met meerdere mannen waar hij een goed thuis gevonden heeft. Het Naaimachineboek Ieder jaar ga ik, ruim vóór de 17e juni,...

Aapjes met wollige, gestreepte staarten, onzegbaar lief en kwetsbaar; een slang die de kop met de trillende tong tastend heft in alle richtingen boven het ineengestrengelde, lange, bonte lichaam; een leguaan: de bek verstard in een aandoenlijke "glimlach" (hij weet met zijn schubbige lichaam geen ...

Vroeger op school kreeg je een feestelijk prentje of een stempeltje in je schrift als je netjes geschreven had en als je braaf geweest was bracht Sinterklaas een speelgoedje in de schoen die je verwachtingsvol bij de schoorsteen gezet had. Nu ben je volwassen en als je vol plichtsbesef meedraait ...

De weg naar het Twee Steden Ziekenhuis is vandaag opgebroken. Gehelmde heren met tractors en voertuigen versperren de weg. Toch bereik ik de hoofdingang en na het obligate wassen van de handen de afdeling dagbehandeling. De eveneens obligate computer bevat alle gegevens en toont zelfs mijn kleine po...

Op mijn dwaaltocht door de labyrintische gangen van het Twee Steden Ziekenhuis aanschouwde ik een merkwaardig aandoende wandschildering, mogelijk bedoeld om het sombere gemoed van slachtoffers en gedupeerden op te vrolijken met de afbeelding van een onschuldig, dartel haasje met opstaande flaporen d...

Ik strompelde met pijnlijke voeten langs het aloude en mij zo bekende parcours; langs de gevels en bereikte de nu "leeggeplunderde" en verlaten hal van het ziekenhuis. Schimmige, witgejaste figuren spoedden zich voort over de gangen en ik was genood in het lokaal waar de vernuftige en zo ingenieuz...

Weer was ik welkom op de Afdeling Dagbehandeling van het Twee Steden Ziekenhuis. Op de derde verdieping was een bed voor me gereserveerd waarop ik me uitstrekte. Tegenover mij een in het zwart geklede, bevallige jongeman; het lichaam als opgerold op het bed, in diepe slaap; de lieflijke oogleden ...

Ik had telkens een exemplaar van de lepels, vorken, messen en dessertlepels voorzien van een briefje waarop vermeld stond hoeveel van hun "edelmetalen kameraden" zich in de cassette bevonden als in de nauwgezette slagorde van een leger te velde. Op hun fragiele, sierlijke heften plakte ik een etik...

Ik had telkens één exemplaar van de lepels, vorken, messen en dessertlepels voorzien van een briefje waarop vermeld stond hoeveel van hun "edelmetalen kameraden" zich in de cassette bevonden als in de nauwgezette slagorde van een leger te velde. Op hun fragiele, sierlijke heften plakte ik een e...

Wijnrode, meterslange, geplisseerde gordijnen vormen in Theater "De Speeldoos" in Vught een elegante en indrukwekkende scheiding tussen podium en publiek. Vóór het concert van het Vughts mannenkoor, dat vandaag plaats zal hebben, begint, ontmoet men elkaar in de foyer en begroet men elkaar hart...

Nog altijd bewaar ik het in mijn boekenkast: mijn "Afrika"-boek, een souvenir uit mijn verre jeugd, omhuld door een glanzende paarse kaft. Mama had het haar hoogbegaafde dochter die zoveel vragen stelde, eens cadeau gedaan. Het boek bevat vele kleurige, fotografische indrukken van het continent da...

Daar staan ze op een rij in de "Thuiszorgwinkel"; de rollators; de hulpmiddelen die sommigen "elegant" noemen en waarvan er een wellicht mijn ouderdom zal markeren.... Men kent ze het predikaat "lichtgewicht" toe (ten onrechte???) en ik mag er een optillen van die oudere grijsharige mevrouw...

Met mijn krakkemikkige gestalte, met mijn bewegingen en met mijn voorkomen schijn ik, waar ik ook kom, een hulpvraag te uiten of te demonstreren ("Gaat het mevrouw, kan ik u helpen?") maar ik ben mij allerminst bewust van de aftakeling die toch wel zichtbaar moet zijn op mijn zeventigste, al kijk ...

Op een dag die om onbekende redenen was "uitgevoerd" als de afbeelding op een Roomsch-Katholiek bidprentje (ik moest denken aan een hemel vol pasteltinten met een bleke zon achter een met paarse doeken omfloerst kruisbeeld) kwam ik haar bij de bushalte tegen. Ze zou een schoonheid zijn geweest al...

Mijn voorvaderen waren smeden: mijn beide opa's stonden boven het vuur en boven de dampen die hen dodelijke ziekten zouden bezorgen. Ik bewaar weinig voorwerpen uit mijn ouderlijk huis in mijn woning van oudere vrijgezellin; een klein, koperen asbakje met ronde, gewelfde randen vormt daarop een u...

De zwakzinnige en autistische man had heel zijn leven al verbleven onder de zorg van een steeds wisselende stroom verpleegkundigen aan wie hij zich bezwaarlijk kon of durfde te hechten. Hij is mijn broer die sinds jaar en dag verblijft in wat men "zijn appartementje" noemt en waar de speelgoedkast...

Eens, in lang-vervlogen tijd (het eindexamen was op handen...) had ik in het buitengebied al uitgekeken op de witte zijmuur van het huis dat ik nu, na vijftig jaar, van binnen leer kennen; hier vindt de cursus bloemschikken plaats in een langgerekte rommelige loods. De rest van het huis blijkt la...

In de avond werd er aangebeld; ze kwamen mij een boeket brengen; een schitterend boeket met twee zomerrozen: een roze en een rode; "darling roses of summer" in een winter die als zelden voorheen mijn gevoelens gedood, vermoord had. Mijn ex-collega's hadden aan mij gedacht en mij nog kansen willen...

Ik was mijn gang gegaan; ik had mijn weg afgelegd door straten, nu troosteloos en grauw; eens het decor van een verheven liefde..... Thuisgekomen mocht ik een boeket in ontvangst nemen; lange witte lelies openden hun kelken en strekten zich bevallig uit. Paarse, wollige bloemen van mij onbekende...

Reinolt D. was de naam van de klasgenoot die mij het plastic clowntje met de bewegende handjes heeft geschonken dat meer dan vijftig jaar na dato nog altijd een prominente plaats inneemt achter het glas van mijn vitrinekast. Het gebeurde op een Sinterklaasavond in 1967 en het begeleidende gedicht do...

De jongeman achter de toonbank in de chique juwelierszaak was in alle opzichten gesoigneerd en voorkomend: een keurige scheiding in het nog florissante, gezonde, zwarte haar en een schijnbaar begripvolle glimlach ten overstaan van de dramatiek die toch zeker in enkele gevallen en ook in mijn geval e...

Zonlicht overspoelt het Paduaplein op een zondag in mei. Het flatje is fleurig ingericht (op het woord "fleurig" gelieve men de nadruk te leggen). De stoeltjes (kuipfauteuiltjes stijl jaren 60) zijn felrood. De jeugd van de bewoonster ligt ver in het verleden. Zij maakt een half-artistieke/half-i...

In de helverlichte winkel aan de Bredaseweg waar mijn oude gezicht waarmee ik niet meer op de cover kan, weerspiegeld werd in de blinkende spiegels, trok de optometrist een willekeurige lade open. Hij toonde mij een montuur dat aan de prijs was: driehonderd euro. Eerder had hij mij gevraagd met mi...

Het karkas, het chassis is opgehangen in de borstholte door een onbekende; het fragiele chassis dat nu begint te haperen, mankementen begint te vertonen. Het is mij niettemin dierbaar; dierbaar als mijn bloed, als mijn adem. Het tijdstip is onbekend; het finale tijdstip van het afscheid van alles wa...

We woonden lange tijd in het kapitale pand aan de Gerard de Bondtstraat. Vanuit het hoge raam van de zolder keken we uit op de villa van zenuwarts dokter Taverne die ik met mijn kinderlijke, pas verworven spreekvaardigheid abusievelijk "dokter Tavennere" placht te noemen... Daar bloeide in de z...

Het kerstkaartje arriveerde op een van die stille en milde dagen vóór Kerstmis, voorboden van het jaarlijkse Feest, dat hoe dan ook, ondanks haar feeërieke, glorieuze en magische sfeer en uitstraling bezwaarlijk het immense leed, het wereldwijde onrecht, dat blijft floreren als hardnekkig, taai o...

In die jaren van mijn vroegste jeugd toen ik voortdurend verkeerde onder de bescherming en koestering van de ouderliefde die als een veilige paraplu boven mijn hoofd was uitgespannen, als de altijd blauwe, onbewolkte hemel van de zorgeloosheid, bezat ik een klein popje, een duikelaartje dat uit zich...