Alle inzendingen van I.Broeckx

"Ik heb er geen zin aan" verklaarde mevrouw in navolging van de befaamde en tragisch vermoorde coryfee van de Nederlandse politiek Pim Fortuyn. Ze doelde met die frase op de door haar zozeer geliefde mokkagebakjes die ik steeds voor haar had meegebracht. We schreven 2011. In Japan woedde een tsunami en hier in het doorgaans veilige en kalme westen…

Mevrouw schoof de ring met de steen met de moeilijk te omschrijven kleur, die wel wat weg had van barnsteen, aan mijn oude en verweerde, maar slanke en benige hand waarop de paarsblauwe aderen kronkelend als kleine riviertjes zonder doel of bestemming hun weg zoeken. Mevrouw kent Turkije, brandpunt van vele bezoeken, als weinig anderen en daar, in…

Geachte lezers van mijn teksten Jarenlang heb ik teksten ingediend voor de website www.nederlands.nl Ik las nu een korter durende of langere pauze in bij het inzenden Ik hoop over enige tijd "terug te keren" met nieuw schrijfwerk I.Broeckx…

De kleine haven van de vestingstad Geertruidenberg ligt ingeklemd tussen merkwaardig aandoende stalen relingen en de desolaat ogende hoge bebouwing van appartementencomplexen. Een klein pleziervaartuig trotseert de stroom en het spoedt zich enthousiast voort terwijl een andere boot ligt aangemeerd en geen aanstalten maakt om het donkere water te bevaren…

Eens heeft het lot hem naar Europa gebracht. Het was negentienzesenvijftig en zijn ouders vluchtten met hem en zijn zusjes voor de troebelen in Indonesië. Hun schip omcirkelde Kaap de Goede Hoop. Hij heeft daar als achtjarige de Tafelberg gezien die een forse indruk op hem maakte. In Nederland vond hij zijn toekomst, zijn school, zijn universiteit…

Eens, in lang voorbije tijd, schafte ik het boek aan, geschreven door niemand minder dan een professor doctor. Het boek is gelardeerd met zwarte, gotische letters die de bladzijden vullen en met de beeltenissen van de beroemdheden (Cicero, Seneca) die het podium van de wereldgeschiedenis nooit hoefden te verlaten en die met hun werk twintig eeuwen overbrugd…

Een zweem van een naderende herfst zat al in de lucht toen we het naburige dorp Goirle naderden. Vlak bij de straat, die men de naam "Korhoender" heeft toebedeeld, bevindt zich een cirkelvormig plantsoen met een groene grasvlakte in het midden, omringd door struiken van mij onbekende naam, getooid met mosgroene, leerachtige bladeren. Mijn vriendin…

Nooit meer zal ik een patroon tekenen of uitraderen uit een modeblad, het op zelfgekozen kleurige stof leggen en alle overige handelingen ten uitvoer brengen om een chique, elegant of sportief kledingstuk te vervaardigen. In een muurkast in mijn woning staat nog altijd de naaimachine, voorgoed werkeloos en buiten bedrijf, één van de weinige erfstukken…

Vanaf mijn zitplaats bij de bushalte aan het station waar ik altijd plaatsneem en waar ik vaak eindeloos wacht op lijn zeven die me naar Oud Noord zal brengen sloeg ik eens gade hoe twee heren (mogelijk vader en zoon of twee gebroeders) elkaar omhelsden, kennelijk niet ter begroeting maar om afscheid te nemen. Voorzichtig gespte de jongere man een…

Rust en stilte heersen op het terrein van "Prisma" in Biezenmortel. De laagbouw van de paviljoens is gescheiden door de groene grasvlakten. In de verte zie je het hoofdgebouw, bekroond door een schamel, klein ornament. Binnen de paviljoens barsten daarentegen vaak de wilde excessen, waarmee de psychische ziekten gepaard gaan, los in kreten en…

De kleinschalige winkel bevindt zich in de schaduw, in de luwte en, figuurlijk gesproken, in de "coulissen" van de Basiliek. Daar staan in de glazen vitrine fraaie, kunstzinnige heiligenbeelden (Sint Jozef en Maria, gehuld in enkellange gewaden gekleurd in pasteltinten). Men moet welhaast een 'religieuze passie" opgevat hebben om zo'n beeld…

De deuren van de woningen van mijn medebewoners komen uit op ons trapportaal, maar nooit heb ik toegang tot hun wereld, tot hun sfeer, tot hun besloten en unieke universa, hemelsbreed verschillend van die van mij. Soms bestijg ik de trappen als een noodzaak me hiertoe noopt, maar meestal verblijven wij hier solitair als monniken in hun cel, ieder…

Zoals twee geliefden elkaar weerzien na een langdurige scheiding; zo zag ik de Basiliek in Oudenbosch terug.... Haar koepel rijst hoog en indrukwekkend op boven de overige bebouwing in het dorp en deze verwelkomt ons gezelschap al van verre. De kerk, eens brandpunt van star negentiende-eeuws katholicisme, was bij de bouw voorbestemd als het ware…

Zal ik op een kwade dag de trucks niet meer zien passeren met onveranderlijk op de buitenkant onder de naam van de firma het woord "Logistics"? Zal ik de rechte, zwarte banen van de schaduwen niet meer kunnen aanschouwen die zich in het zomerseizoen neerleggen op de oranje dakpannen van de flats aan de andere zijde van het plantsoen? Zal ik…

Het grote plakkaat met de naam "Kruikenstad", een "epitheton ornans" voor onze arme en armzalige stad, dat op ons station naast de trotse vermelding van haar naam is aangebracht en dat eens per jaar haar tijdelijke bestemming als paradijs voor feestvierders aanduidt, is weer verwijderd. De stadsbewoners hebben de groen/oranje sjaal weer gedragen…

Welhaast in een uithoek van onze stad bevindt zich de accommodatie "Recreatiebad Stappegoor" als min of meer misplaatst of als een merkwaardige "sportieve oase" te midden van een haast uitgestorven terrein. Ik wachtte in het restaurant geruime tijd tot ik toegelaten zou worden tot de "zwemzaal". Ik had uitzicht op door elkaar heen krioelende…

Zes weken vóór ik de wereld die ik lief kreeg voor de eerste keer begroette en voordat de wereld mij verwelkomde, namelijk op de zevenentwintigste juni negentiendrieënvijftig, schonk mijn dierbare moeder mij het leven. Ik ben dus een zomerkind en de dertiende augustus is mijn eigenlijke geboortedag. Maar misschien voel ik mij beter bij de vaak…

De nieuwe dag, die ons nog altijd geschonken wordt, heeft zich aangekondigd met uitbundig licht en met een bleke hemel achter het geboomte aan mijn venster. De Tilburgseweg, omringd door de pontificale villa's van de welgestelden, verbindt als vanouds Tilburg en Goirle. In het dorp ben ik welkom bij de bejaarde vroegere vriendin van mijn familie…

Een stortvloed van regen was losgebroken, begeleid door donderslagen. De regen geselde de bonte, veelsoortige bloemen in het kleine tuintje dat wonderlijk gesitueerd was te midden van de vervallen panden en dat ondanks alles niet in staat was de achterbuurt een fleuriger aanzien te verlenen. De armoede regeerde in het troosteloze huis waarin men…

Ik had een goede, lieve oma die zonder slag of stoot, zonder ziekte, zwakte of misselijkheid de leeftijd van drieënnegentig jaar heeft bereikt. Op haar dressoir in de door eenzaamheid getekende bejaardenflat koesterde zij mijn portret van jonge vrouw. Zij is het geweest die mij mijn allereerste taal- en rekenlesjes gegeven heeft. Gezeten aan het…

Onze oma hadden wij een bijnaam toegekend. We noemden haar met een erenaam "oude oma". Dit in tegenstelling tot de andere, meer levenskrachtige oma die zonder slag of stoot, ziekte, zwakte of misselijkheid haar leven voortzette tot aan haar drieënnegentigste levensjaar. "Oude oma" rustte steeds in languissante berusting op de sofa, langdurig…

Hij had zijn bescheiden carrière ten einde toe volvoerd. Men had hem de rang van "commies" toebedeeld. Hij maakte dag aan dag de gang naar het Kafkaëske kantoor aan de Stationsstraat, doorsneden door labyrintische gangen. De gedachte aan de ongelukkige zoon moet hem gekweld en geobsedeerd hebben tijdens zijn dagelijkse bezigheden. Op een foto,…

Ze waren tenslotte langsgekomen en met een joyeus handgebaar had ik mevrouw gedirigeerd naar de witgelakte stoel. Meneer trok de zwarte stoel naast mijn bureau naar voren en nam plaats. Met hun gestalten vulden zij inderdaad de niet zo ruime kamer; mijn woonkamer. Meneer richtte zich met zijn klachten over zijn beroepsuitoefening vooral tot haar,…

De groengrijze, diepliggende, onpeilbare ogen van mijn zeer zwakbegaafde broer weerspiegelen of vormen de neerslag; de uiting van een ondoorgrondelijk en mij voorgoed mysterieus en onbekend blijvende geestestoestand. Te midden van zijn uiterst gemankeerde lotgenoten verblijft hij in zijn plaatsvervangend thuis dat nooit een thuis voor hem zal worden…

De Huisartsenpost is vanuit mijn woning goed bereikbaar. Ik hoef slechts het kruispunt te passeren waar rode, groene en oranje lichten dag en nacht knipperen en de wacht houden en langs groene hagen te lopen door een smal pad dat toegang biedt tot de gastvrij openschuivende glazen deur van de dokterspost. Binnen is merkwaardig genoeg een banner opgesteld…

In de kleine, witte Maycrete-woning, reeds lang afgebroken en niet meer behorend tot de bebouwing aan de Ringbaan Zuid, woonde destijds de oude mevrouw Boogmans. Nu mijn leven eveneens voor het grootste gedeelte tot het verleden behoort, kan ik me het gezicht, het postuur en de gestalte van mevrouw niet meer voor de geest halen. Wel weet ik nog zo…

Meneer stond tezamen met het danteske groepje, dat iedere morgen bijeenkomt alsof dit een morele verplichting zou betreffen, voor de glazen deur van de supermarkt, waarop op anonieme wijze een onpersoonlijk "welkom" staat vermeld. Meneer droeg een krans van grijze lokken rond een tonsuur. Hij leek me een senior, verwend door een langdurige, voorspoedige…

Tot het speelgoed waarmee wij, kinderen nog, ons amuseerden, behoorde een puzzel die in pasteltinten was uitgevoerd. Die puzzel toonde de Scandinavische, noordelijke landen. De talrijke steden, dorpen, zeeën en meren waren erop weergegeven die ruimschoots tot onze verbeelding spraken. Graag legden wij de puzzel. Voor ons geestesoog en geassisteerd…

De chique appartementen, het zwembad en het restaurant waar de exquise specialiteiten worden geserveerd, nemen het straffe en onbarmhartige regime van de eenzaamheid, van het verval en van het naderende levenseinde dat hier onverkort heerst, niet weg. Een langwerpige vijver voor de deur van het indrukwekkende gebouw is gelardeerd met glanzende stenen…

De wijk Jeruzalem bevindt zich aan de rand van de stad. Zij grenst aan het Wilhelminakanaal dat daar haar kalme dan wel turbulente stroom tot in lengte van dagen zal voortzetten. De witte huizen vormen een decor waartegen mijn jeugd zich voltrok; mijn jeugd die zich hoofdzakelijk afspeelde in de nabijgelegen wijk Fatima onder de rook van de AaBe-fabriek…