Alle inzendingen van Paul m. Borggreve

De hitte van de dag bleef onder een deken van wolken hangen. Zelfs de krekels zwegen. De oude waarzegster Christina kon de slaap niet vatten en liep naar beneden voor een slok water. ‘Waag het niet om te gillen!’, siste plotseling een stem in haar oor. Een hand greep ruw naar haar keel. Het blinken van een scherm lemmet was het enige licht. ‘Je hebt…

Op een kille morgen in mei kwam de leerlinge Hsu bij de meester Li. Zij keek bedrukt en vroeg: “Waar eindigt verduring?” “Kom mee”, antwoordde Li en bracht haar naar de tuin van het klooster. Het regende een beetje. Onbehagelijk stond Hsu te rillen terwijl Li haar een enkele roos wees en zei: “Meer heeft een mens niet nodig”. De roos blaakte prachtig…

De queeste naar het atheletisch lichaam brengt mij in de Bakemastraat. Ik jog aan de dure kant, maar mijn blikken zijn gevestigd op de rijtjeswoningen. Mijn gang wordt al trager. Een afro-hollandse man is bezig kinderfietsjes naar openstaande garagedeur te slepen. De rijwielen zijn duidelijk op slot. De wielspaken rammelen tegen de sloten. Iets te…

Uit de serie: avonturen in nieuwbouwwijk De Hunze Mijn benen zijn stijf vanavond. Ik puf wat uit bij de avondzon in de Kromhoutstraat . Mijn handen rusten op de knieen. Een kat schaart zich bijna onmiddellijk aan mijn zij. Ik aanschouw de steigers om één van de groengerande witte bouwwerken. Een evenzogroenbelaarsde vrouw spuit met een hogedrukreiniger…

De fietsbanden knarsten in het verse split. De teer dampte in de hete julizon. De vermoeide mannen duwden nog een keer de benen laag op weg naar Stad, op weg naar huis. “Daar de vijf pijpen! Nu is het niet ver meer”, riep de geleerde Arminius triomfantelijk. “Laten we even stoppen bij dit moment, mijn Pancratius. De briesende rossen werden snerpend…

Prins Igor die zich altijd in draagkoetsen had laten voortbewegen, was tot de slotsom gekomen dat ook hij paardrijden diende te leren. De grote vorsten van de wereld voor hem hadden immers hun onderdanen bestierd hooggezeten op de rug van het edel dier. Uit Mongolië ontbood hij daarom een bekwame paardentemster die hem de fijne kneepjes van het paardrijden…

Annika vertelde haar leerlingen over haar lerares Mara, die op een dag bij Arimasatu de prinses van Girogengen kwam. De prinses was erger nieuwsgierig naar wijsheid en na de gastverplichtingen, vroeg zij de geleerde: “Wat is van al mijn rijkdommen de verstandigste aanschaf?” Daartoe liet ze Mara haar schatkamers zien. Mara keek er wat keurend rond…

De schilders Hyperballontus en Nimius waren in hun dagen gevierde kunstenaars, doch in het heden voeren zij een door de genadeloze tijd vergeten bestaan. Naast hun liefde voor de schilderkunst en gekookte witlof, deelden zij ook twee gruwelen. De ene was de lineaal waarmee rechte lijnen worden getrokken. “Wie dat niet uit zijn losse pols doet, kennen…

Een van de eerste dingen die de nieuwe aga Dusunce deed toen hij zich in Athene vestigde om die stad voor de Sultan te bestieren was om raad vragen. Door een wat eigenzinnig optreden van zijn voorganger was de Griekse bevolking nogal morrig geworden en werd er alom over de Turken geklaagd. Daarom nodigde Dusunce, de in die tijd beroemde filosofe, Homophrosyne…

De oude Ping kwam met een hoop goud en zijn luie verwende zoon, de jonge Ping, naar meester Li en smeekte: “Dit is mijn luie zoon. Neem hem alsjeblieft in dienst. Dan heb ik niet geheel gefaald als opvoeder”. Li liet de gouden munten door zijn vingers glijden en knikte: “Voor het geld doe ik het niet, wel wat ik er voor koop”. Zo trok Li met zijn…

De beurt om te spreken in het symposium was nu gekomen aan Cypriotis. Hij hief de beker met zijn vrije hand en snel schoot een dienstmaagd aan zijn zij om die te vullen met aangelengde wijn. “Je bent wat je eet”, begon Cypriotis zijn betoog, “aan zijn voedsel herkent men de mens”. Het samenzijn was al zover gevorderd dat zijn wijsgerige disgenoten…

Er was eens een mens die altijd op zoek was, maar hij was onhebbelijk. Vriendschap sloeg hij af, vraag om hulp negeerde hij, want hij meende altijd dat hij het te druk had. Op een dag had hij geluk en vond een koperen vat. Toen hij het vat opnam en erover wreef steeg een wensgeest op. Deze sprak: "Ik ben een wensgeest. U, die mij opgeropen hebt, zal…

Op de berg Ratna stond het klooster van Het Gouden Pad. Daar onderwezen de monniken en nonnen de leken in het bewandelen van de leer. De opleiding genoot overal een hoog aanzien. Novicen vonden maar één minpuntje. Onder het lerarencorps was de non Cerpise gevreesd, omdat zij de opleiding ernstig verzwaarde door haar manier van lesgeven. "Zo moet het…

De geleerde Arminius, dezelfde die beweerde dat er maar vier soorten voedsel zijn, wilde aan zijn confrere Pancratius proefondervindelijk aantonen hoe op een eenvoudige wijze een toestand van ultiem genot bereikte kon worden. 'Genot is de bevrediging van de zintuigen', stelde Arminius. 'Dat klopt' stemde Pancratius in. 'Wel dan. Hoe meer zintuigen…

De heersers van het heelal waren eens op Aarde en daar vernamen zij van het bestaan van mannen. Omdat nergens op hun andere werelden dat soort wezens voorkwamen, wilden ze weten wat die mannen dan wel mochten zijn. Ze vervoegden zich bij de wijze Hulda, die er om bekend stond dat ze alles wist en ze vroegen haar wat een man was. Zij antwoordde: "…

Varamihira, de beroemde astroloog liep op een avond door het park achter zijn huis. Hij wandelde langs de gesloten lotusbloemen, staarde in de hemeltrans en struikelde toen over een kikker. De kikker kwaakte klagelijk en Varamihira verontschuldigde zich: "Och, kikker. Het spijt me. Ik zal in het vervolg beter uitkijken" en wees daarbij op de hemel…

Toen de leerling van de wijze Echousa vroeg wat de zin is van geduld verzon de wijze die dol was op absurde dingen het volgende experiment. Zij zette de leerling in een duistere kamer slechts verlicht door een enkele vuurvlieg. Onder het gezoem diende de leerling zich te concentreren op het volgende verhaal, dat Echousa in haar moeilijk leesbare handschrift…