Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

De appel

Op de berg Ratna stond het klooster van Het Gouden Pad. Daar onderwezen de monniken en nonnen de leken in het bewandelen van de leer. De opleiding genoot overal een hoog aanzien. Novicen vonden maar één minpuntje. Onder het lerarencorps was de non Cerpise gevreesd, omdat zij de opleiding ernstig verzwaarde door haar manier van lesgeven.
"Zo moet het", was wat ze zei, "en zo moet het niet!" en bestrafte degenen die anders dachten. Iedereen die les bij haar volgde, kreeg tegenzin. Uiteindelijk bereikten langzaam de klachten en zuchten de overste van Het Gouden Pad: "Cerpise heeft maar één idee van juist, wat daarvan wijkt, beantwoordt ze met gesnauw. Ons plezier in leren gaat zo verloren".
"Dat is niet goed", dacht de overste, "het eerste wat we moeten bieden is vriendelijkheid en dan pas wijsheid".
"Ik zal met haar spreken", zei hij tot de novicen en stelde hen zo gerust.
Die middag liet hij Cerpise op zijn kamer komen en besloot haar in overdrachtelijkheid het probleem te verduidelijken.
"U heeft mij laten komen", vroeg Cerpise een beetje bits.
"Ja ik wilde u iets vragen. Mag ik u een probleem voorleggen?"
"Wel, ik heb een beetje haast. Ik moet nog een opdracht van mijn leerlingen nakijken"
"Het duurt maar even"
De overste legde twee appels op zijn bureau en vroeg Cerpise te gaan zitten.
"Let alstublieft op wit ik doe en dan zal ik uw oordeel vragen."
De overste nam daarop de eerste appel en at die helemaal op, op het steeltje na, dat hij als tandenstoker gebruikte. Toen nam hij de tweede appel en begon die rondom op te eten tot hij een klokhuis overhield, dat hij terzijde legde.
"Wel", vroeg de overste, "mij vraag is welk van deze manieren van appel-eten de juiste is".
In afwachtig van tenminste wat twijfel, zakte de overste met een minzame blik achterover.
"Is dat de vraag? De tweede manier natuurlijk", antwoordde Cerpise, "Mag ik dan nu gaan?"
De overste wist toen even van verbouwereerdheid geen woord uit te brengen behalve: "Goed".
Toen Cerpise zijn kamer uitgelopen was, nam hij een derde appel en begon die helemaal op te eten, op het steeltje na, zoals zijn gewoonte was, om ondertussen na te kunnen denken over een nieuwe benadering.


Zie ook: http://home.planet.nl/~ho...wm002/leden/deschrijfgroep.htm

Schrijver: Paul M. Borggreve, 28 november 2003


Geplaatst in de categorie: filosofie

2.8 met 13 stemmen 1.592



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)