Alle inzendingen van i.Broeckx

Nog koester ik het kleine portretje in het fotolijstje van de man die daar zo vrolijk en charismatisch is afgebeeld als een dansende godheid, mijn lang verloren kameraad en wonderlijke vriend die heeft gesproken over "diepe vriendschap" en over "samen zijn" maar die mij in vertwijfeling heeft achtergelaten en die nu verblijft in verre, onnaspeurlijke…

In de grote supermarkt vlakbij mijn Tilburgse flat viel mijn oog op de blikjes "Hollandse Hopjes" die in de aanbieding waren; kleine, cilindrische blikjes, toepasselijk gesierd door de kleuren rood, wit en blauw en de tekst "sinds 1892" en ik besloot er twee van aan te schaffen. De hopjes roepen onstuitbare herinneringen op aan de goede mevrouw…

In die langvervlogen jaren van mijn vroegste jeugd moet mijn pop iets gemankeerd hebben, zodat ik met mama naar de "poppendokter" zou gaan die gevestigd was aan het Korvelplein. Het was een lange weg vanuit zuidelijke gedeelten van onze stad, helemaal naar Korvel, en tot mijn verrassing trof ik in de winkel vele kleine, naakte popjes aan die ik buitengewoon…

Ik had me van de kamer een totaal andere voorstelling gemaakt. Het bleek een soort huiskamer te zijn, laten we zeggen; een plaatsvervangende "huiskamer" voor ontheemden, voor eenzamen, met een grenen tafel in het midden en een rustieke grenen kast waarop twee porseleinen vazen, met daarnaast tegen de wand een ongetwijfeld kunstzinnig verantwoord schilderij…

De weg naar het Twee Steden Ziekenhuis is vandaag opgebroken. Gehelmde heren met tractors en voertuigen versperren de weg. Toch bereik ik de hoofdingang en na het obligate wassen van de handen de afdeling dagbehandeling. De eveneens obligate computer bevat alle gegevens en toont zelfs mijn kleine portret in de linkerbovenhoek. Uit wat ik nu maar zal…

Op het kerkhof aan de Hoflaan staan donkergroene statige sparren zij aan zij in een lange, plechtige rij, als om de grafstenen te beschermen en te bewaken..... Het is een mooie julidag en een licht briesje schijnt ons te willen strelen, maar voor mijn zwaar ziekelijke vriendin die naast mij voortstrompelt terwijl haar hand rust op mijn bovenarm, is…

In mijn versleten adressenboekje had ik hun namen en telefoonnummer al jaren geleden neergekrabbeld naast de namen van de trouwelozen die ik door heb moeten strepen en na al die lange jaren waren ze naar me toe gekomen alsof het leven mij hen moest schenken; zij die zich bleken te ontpoppen als mijn nieuwe vrienden. (In de kweekvijver of aan de roulettetafel…

"Sanadome" behoort eveneens tot de "nationale attracties" naast "De Efteling", "Het Safaripark", "Apenheul" en wat dies meer zij. De afstand Tilburg-Nijmegen is met de auto binnen een kort uur te overbruggen. Als we bij het zwemparadijs arriveren rijst het imposante krijtwitte gebouw waarin tevens een hotel is gevestigd, hoog op voor onze…

Het toeval wilde die dag dat ik op de zitplaats bij de bushalte die ik altijd bezette als ik terugkwam van mijn vriend, een ring aantrof; deze lag daar min of meer onopvallend maar zijn aanwezigheid kon me toch niet ontgaan. Hij bleek bezet te zijn met een guirlande van kleine, schitterende, lichtpaarse steentjes. Door wie was hij daar neergelegd…

Het kleine restaurant aan de Noordstraat ademt een Franse sfeer en Franse lang-vergeten chansons weerklinken er. Een nieuwe dag scheen aangebroken en een onverwacht lente-achtige atmosfeer hing in de lucht, die scheen te duiden op de voorspoed, zo lang al verwacht, die was uitgebleven en waarom ik nu bij uitstek verlegen zat. Ongeduldig wachtte ik…

Eens, in lang-vervlogen tijd (het eindexamen was op handen...) had ik in het buitengebied al uitgekeken op de witte zijmuur van het huis dat ik nu, na vijftig jaar, van binnen leer kennen; hier vindt de cursus bloemschikken plaats in een langgerekte rommelige loods. De rest van het huis blijkt labyrintisch, met gangen, achterkamertjes, grasvelden…

De Veolia-bus had over De Heuvel gehobbeld en de halte op het Piusplein bijna bereikt, toen we in gesprek raakten. Ze zat al geruime tijd naast me en ik had vanuit mijn ooghoeken de leerachtige huid van haar wangen, haar grijze haar en haar bril geobserveerd. Ik heb weleens overwogen hoe het zou zijn om in uiterste nood en eenzaamheid mijn zielenroerselen…

Gisteren nog aanschouwde ik de paars begroeide heuvels en de bruine, beige en zwarte wilde paarden van de heide; vandaag wordt appel voor mij geblazen. Als ik van huis ga staat nog een volle, ronde, bleke maan aan de hemel en heeft mijn kleine, lichtgele kanarie nog het kopje in de veren. Ik passeer de kruising, loop langs de rotonde en langs de…

In de verte, door de grillig gevormde openingen heen, die het struikgewas en het groene gebladerte van de bomen in zomertooi creëren, zie ik een kleurige stoet zich langzaam voortbewegen en ik hoor tromgeroffel en boven alles uit de weemoedige klanken van trompetten en trombones.... Het is weer de tijd van de jaarlijkse Avondvierdaagse. De bontgekleurde…

Het was een beeldje van een trotse, fiere meeuw met keurig opgevouwen, strak, wit verenpak, zittend op de sokkel van een zwarte steen, dat ik aantrof in een zaak voor huishoudelijke artikelen. Mijn blik viel erop; het stond daar onopvallend tussen geurkaarsen en andere parafernalia. Ik wilde het mijn beschermelinge graag cadeau doen voor haar achtentachtigste…

Het kleine flatje naast mijn optrekje was in de loop der tijd al door verschillende personen bewoond: door een oude man die hier zijn laatste dagen sleet en die de buren ten grave droegen; vervolgens door een jonge vrouw die leed aan onherstelbaar liefdesverdriet; vervolgens door het Somalische gezin met de jonge kinderen, die later verhuisden naar…

Terugkijkend op mijn getormenteerde leven, getekend door tal van mislukkingen en door grote teleurstellingen, bedenk ik dat ik de weg die voor de hand ligt en die velen al prefereerden, niet zal gaan; de weg van de razendsnelle, moordende Intercity, dan wel die van het wurgkoord, dan wel die van de overdosis..... De welvingen van mijn lichaam, mijn…

Het was in die tijd dat mijn oude ouders de hond hadden aangeschaft die zij "Obri" genoemd hadden: een forse Rottweiler, die ik nauwelijks over zijn kop durfde te aaien uit angst dat hij mijn vingers af zou bijten. In een foto-album bewaar ik nog foto's van de zwartbruine hond die waggelde met zijn achterwerk en die "Obri" heette omdat mijn…

Opnieuw ben ik de lieflijke vogeltjes gaan bekijken op de Tilburgse markt. Een koppeltje bontgekleurde papegaaien hechtte zich met de pootjes aan het gaas en de beestjes kwetterden zachtjes.... "Kijk er het mooi niet van af" adviseert de man... "Ook van mij niet" repliceer ik en vervolgens antwoord ik: "Het is er bij mij al af". "Ge zegt het…

Zoals gebruikelijk vindt de conversatie weer eens plaats in de Deeltaxi, die onverhoopt omgetoverd is tot een soort mobiele, alternatieve therapeutische salon en die dusdanig voorthobbelt over de verkeersdrempels die Tilburg zo rijk is, dat lijf en leden geschokt worden als een rietstengel onder een stormwind.... "Nee", beweert mevrouw, "schulden…

Om bij onze fraaie, beroemde en architectonisch zo geslaagde LocHal te komen moet ik nu een omweg maken. Gehelmde heren zijn druk in de weer rond hekwerken die de weg versperren..... Eenmaal gearriveerd besef ik dat de bibliotheek is leeggeplunderd; de collectie romans is verhuisd naar de bovenste verdieping en niet meer uitgestald op de lange tafels…

Vlakbij de sportvelden waar ik eens de softbalhandschoen hanteerde en mijn benen over de horden wierp, bevindt zich sinds lange jaren Café "Zomerlust", met een gezellig terras en van binnen ingericht in Jugendstil-stijl. Vanaf dit terras heeft men het uitzicht op grasgroene weiden waar elegante paarden zich kennelijk amuseren. Dichtbij is ook…

Als ik mij posteer op de "Social Sofa" vóór "Woonzorgcentrum "De Bijsterstede" tref ik vaak een bewoner of passant die mij aanspreekt. Zo ook op die zomerdag, waarop de atmosfeer mild en verzadigd was en de ongeschonden toekomst zich nog leek uit te strekken als een weldadig, breed en uiterst begaanbaar pad.... Twee longlijders, solidair en…

Een nieuwe zomer was aangebroken, een zomer waarin ik nog nauwelijks kon geloven na het vele wat gepasseerd was.... Het interieur van het kleine flatje leek een flagrante tegenstelling te vormen tot alle frisheid en alle leven. Het leek op een uiterst desolaat samenraapsel van spullen van een rommelmarkt en ik kon nauwelijks begrijpen hoe de oudere…

Mijn haardos was verwilderd en woekerde op mijn schedel als een ongewenst gewas en ik zag eruit als een "Old Hippie". Als zovelen in deze tijd stormde ik dus af op de kapper. De jongeman zette er fluks en onvervaard de schaar in en afwisselend grijze en donkerblonde lokken dwarrelden op de kapmantel. Hoe het ook zij; misschien staat de grijsheid…

De vader, de zo liefdevolle en zo zorgzame vader, die de oudste dochter, de begaafde dochter, zozeer vereerde en die haar opleiding betaald had, had het "kattenboek" voor haar gekocht. Hij moet het boek bedachtzaam en zorgvuldig hebben staan uitzoeken in de boekenzaak; hij moet daarbij de kat in gedachten gehad hebben, de Perzische, langharige kat…

Het was een zomerdag in de zomer van mijn zevenenzestigste levensjaar, laat in mijn leven nog geschonken door een Onbekende, die op onvoorspelbare en kennelijk onverantwoordelijke wijze neemt en geeft. We naderden het huis, de boerderij, mij van zovele gelegenheden zo bekend; het huis met het brede loodgrijze pannendak waar mijn zo dierbare zus op…

Het gezelschap was gearriveerd met de bagage in de grote hal van het hotel en men zou de stad gaan verkennen en de beroemde middeleeuwse, gotische basiliek, de Dom van Keulen, die ook majestueus was afgebeeld op een wandvullende foto in de hotelkamers, gaan bezichtigen. Het "platte" Duits van de reisleidster kon een van de reisgenoten tot jaloezie…

Het kan bezwaarlijk ontkend worden dat de zomer aangebroken is en dat in het plantsoen aan de Nassaustraat bomen van mij onbekende signatuur kennelijk enthousiast hun kruin en gebladerte ten hemel heffen en dat de kleinere bloesembomen hun rozerode pracht tonen. Wandelend over de Dillenburglaan passeer ik een feestelijk opgetuigd huis. De dochter…

De meneer van KPN is aan de deur verschenen met op zijn pantalon de stoere en trotse letters die de naam van zijn werkgever weergeven. De kabel, de noodzakelijke "lifeline" voor computer en laptop is beschadigd, als draagt hij een als het ware ongeneeslijke wond. De medewerker van het telecommunicatiebedrijf droeg een sik en een staartje in het…