Alle inzendingen van i.Broeckx

De kopieerzaak is sinds jaar en dag gevestigd in het winkelcentrum dat überhaupt een desolate indruk maakt maar een vrolijke banner met opgewekte, zonnige taferelen in de etalage lokt de klanten. Tot hen behoren vele jonge meiden, strak in het vel en in de kleren. Ze komen en gaan met hun scripties en werkstukken die ingebonden moeten worden. Meneer…

Vader, een dezer dagen zou je je achtennegentigste verjaardag gevierd hebben op een voor jou onhaalbare datum. Je lang-vergeten geboortejaar 1922, getekend door de economische crisis, ligt diep verzonken in de tijd, in een ver verleden. De familie was altijd welkom op 27 januari in het oude, kapitale huis en de progrèstaart van de exclusieve bakker…

In de bescheiden en armoedige kapperszaak, gesitueerd vlak naast het oude kerkhof, sinds jaren brandpunt van mijn trouwe bezoeken, is het rommelig en er staat zelfs voor de kinderen een auto op een standaard; er is een massagestoel die mijn vriend, de Turkse kapper, steevast aanprijst (hij serveert ook koffie voor de liefhebbers). Van mijn florissante…

De stevige, stoere, witte envelop die mijn naam en adres droeg en die gelardeerd was met het handschrift dat mijn tante in haar jeugd moet hebben aangeleerd en dat zij altijd trouw is gebleven, had mij bereikt en deze bevatte een "eurboek voor Volwassenen", getiteld "Zen Patterns" De uitgave bleek ruimschoots voorzien te zijn van afbeeldingen die…

De kat vouwt haar zo elegante en door de Natuur op zo fraaie en kunstzinnig verantwoorde wijze gedessineerde staart als beschermend om haar lichaam.... Later wast ze zorgzaam en zorgvuldig de lieflijke pootjes en de vacht volgens haar ingeslepen, met haar natuur meegegeven, scherpe instinct..... Ik heb het dier ongelooflijk en diepgaand en vergaand…

"Villa Pastorie" is een etablissement, gevestigd in een pand dat in het verleden meerdere doeleinden gediend heeft en dat men bereiken kan via de stille Hogendriesstraat waar vervallen huizen eens mijn schoolkameraden, die uirgevlogen zijn over de wereld, huisvestten; dichtbij mijn geboortehuis dat zich schuilhoudt achter het kerkhof waar mijn geliefden…

Als meisjes speelden mijn zusje en ik vanzelfsprekend met poppen. Ik had een oogje laten vallen op een negerpop in de etalage van de speelgoedzaak "Van Nunen-Boes" in de Heuvelstraat en tot mijn verrassing en blijdschap vond ik de pop op de overigens rijkelijk voorziene tafel met Sinterklaas. De pop droeg een zomers rokje en een goudkleurig armbandje…

Na een lange reis door de dorpen, langs de onheilspellende bebouwing, overspoeld door een zwak en bleek januarilicht, ben ik weer gearriveerd in het huis dat ik mijn laatste thuis in de wereld mag noemen, waar het vooroorlogse, statige en solide meubilair op me wacht, waar de staande klok uit negentienhonderdtien de uren wegslaat en waar ZIJ is, mijn…

Toen de indigoblauwe nacht als een deken over de wereld lag en als een sprei de wereld toedekte, heb ik mij gehaast naar het nabijgelegen Wijkcentrum en ben ik aan het knutselen en kleuren geslagen te midden van mijn goedmoedige stadgenoten die het roddelen niettemin niet helemaal na kunnen laten..... En zo plakte ik op de 3D-kaart een lullig maar…

Het is ongeveer een jaar geleden sinds Anouk het flatje in ons appartementencomplex betrokken heeft en twee glazen deuren scheiden ons nu van elkaar. De oversteek naar mijn portiekflat heeft Anouk nooit gewaagd echter en iedere avond schitteren en schemeren haar lichten door beide deuren en zij bereiken mij. Haar bezigheden zijn mij onduidelijk. De…

De reis was onaangenaam door de dorpen met de tot wanhoop stemmende bebouwing waarover het licht van een bleek, onheilspellend januarizonnetje speelde maar in jouw huis heb ik op dit late tijdstip liefde, zorg, aandacht en steun gevonden.....Onze genen, onze erfelijke eigenschappen moeten toch wel gemeenschappelijk hebben dat wij de rouw om onze geliefden…

Café "Anvers" aan de Oude Markt kan men (ten onrechte) beschouwen als een "krocht", als zoiets als de "Hellepoort" van Rodin, dan wel als een gezellig lokaal waar men zijn kennissen of vrienden ontmoet en het is slechts een van de vele eetgelegenheden in onze binnenstad. Het interieur van "Anvers" is op wellicht merkwaardige maar misschien ludieke…

De MacAllisterstraat in Tilburg is ongetwijfeld vernoemd, zoals ook de straten in haar omgeving, naar een van die generaals of bevelhebbers die 75 jaar geleden zo manmoedig onze stad mede bevrijdden van haar brute overheersers.... Mijn taxi met spraakzame chauffeur bracht me daar en daar bevindt zich ook een merkwaardig gesitueerd en hoe dan ook merkwaardig…

Het ziekenhuis is als een stad, als een universum op zich, waarin zich echter ook weer talloze universa bevinden. Tijdens met middaguur vormt het restaurant een zaal vol professionals, gekleed in witte beroepskleding, druk babbelend, een naamplaatje bungelend tegen de borst. Ik ben aangeschoven aan een tafeltje met drie stoere jongemannen, opscheppend…

Soms wens ik dat ik nooit je gezicht gezien had en voortgeleefd zou zijn in mijn woning, op mijn rommelige etage waarvan ik nog de foto's vol heimwee koester, in alle rust, onwetendheid en onschuld. Maar jarenlang troostte je me met je schoonheid, charisma en vrolijkheid al moest ik ook afwijzing op afwijzing incasseren. Toch zou ik er nooit de voorkeur…

Toen het nieuwe jaar inzette, vroeg in januari, hoorde ik onverwacht in mijn appartementje de bel overgaan. Mijn lang-vergeten neef en zijn vrouw stonden aan de deur en zij beklommen even later de trappen naar mijn voordeur. Zij kwamen op instigatie van hun moeder en schoonmoeder een jas brengen; een dikke, bruine winterjas, met bont gevoerd, die zij…

Hij hunkerde naar een relatie. Niet ongewoon en heel gebruikelijk voor een jonge man met felle gevoelens. Zijn wens werd niet vervuld en de relatie werd hem, kennelijk door een ongunstig gesternte of een hardnekkig noodlot nooit vergun tot zijn wanhoop en depressie hem zozeer tergden dat de diepte en de afgrond hem lokten en hij de sprong waagde vanaf…

In het herenhuis (het studentenhuis aan de Korte Heuvel) hielden de langharige studenten het tot diep in de nacht vol onder de ondoordringbare walm van hun sigaretten die als een mist in het vertrek met het hoge plafond hing en onder de in mijn oren disharmonische klanken van Jimi Hendrikx, Joan Baez en vele anderen.... Ik was nog een kind en kinderlijke…

In de avonduren, als de avond en de nacht heersen, overdenk ik vaak mijn ongelukkige jeugdjaren in de volkswijk. Ik had een naamgenootje leren kennen; Ineke S. en samen haalden we kunstjes uit op de schommel en doorkruisten we de grauwe straten. De mishandelingen was ik gewoon gaan vinden en ik sprak er met niemand over. Ze waren een gewoon en vanzelfsprekend…

In het restaurant, waar achter een glazen, brede wand in wit uniform gestoken koks en serveersters druk in de weer waren en zich amuseerden met elkaar, zat mijn vriendin tegenover me en staarde me met de lusteloze, bolle en ziekelijke ogen in die van mij, als wilde ze dat er liefde en trouw uit spraken voor de langjarige en enig overgebleven vriendin…

Mijn taxi heeft me naar een achterbuurt gebracht. Mijn vriendin van lange jaren heeft haar riante, schitterende appartement verruild voor een klein studio-kamertje omdat zij daar begeleiding krijgt en de troosteloze omgeving weerspiegelt als het ware haar suicidale depressie. We zullen vandaag eveneens per taxi een andere wijk bezoeken die een geheel…

Op een onverwacht zonnige septemberdag doet de "Arriva"-bus haar haltes in de Von Weberstraat aan als bijen de bloemen in een welvoorziene tuin..... Op de voorgevel van een laag, langwerpig houten gebouw, gesitueerd aan de voet van de hoog oprijzende Hoffmannflat met haar honderden appartementen prijkt de trotse naam "Het Weberhoff", samengesteld…

Geruime tijd hebben bouwvakkers gewerkt aan de nieuwe appartementen in de Hasseltstraat in Tilburg. Een breed en solide hekwerk schermde hen af van de straat en als je bij de bushalte stond, hoorde je hun muziek en hun luidruchtige kreten die ze elkaar toewierpen. Maar toch al vrij snel kwamen de nieuwe woningen gereed en nu tonen zij hun fraaie, antracietgrijze…

De imposante voorgevel van het Nederlands Textielmuseum rijst hoog op aan de Goirkestraat. De fabrikantenvilla's die haar omringen baden in het licht van een laat winterzonnetje. In het restaurant is het druk. Jonge sierlijke meiden in de bloei van hun jeugd serveren de drankjes en versnaperingen en het lijkt wel of steeds meer oudere dames, de middelbare…

Drieëntwintig jaar vóór de huidige dag was aangebroken, de dag van Kerstmis 2019, kennelijk de dag van onze verzoening, was mijn vriend uitgebarsten in helse woede en had hij zijn scheldwoorden op mij afgevuurd.... We konden elkaar niet vergeten. In ons innerlijk bleef het beeld voortleven van ons vroegere harmonieuze samenzijn, van de bezoeken aan…

Op een vodje papier bewaar ik nog altijd de schrijfsels van mijn arme, getormenteerde ouders wiens levens voorbij ijlden als een stormwind.... Het handschrift van mijn vader, na lange jaren op kantoor vervormd en veranderd, getuigt, zoals ook een grafoloog zou beweren, van intelligentie en gevoeligheid. De letters staan nu eens los van elkaar en zijn…

De Montfortkerk in Tilburg Noord heeft volgens sommigen wel iets weg van een bioscoop en zij ligt verscholen tussen de straten en de overige bebouwing. Al vijfenveertig jaar vindt daar met Kerstmis een Kerst-in plaats. In die tijd heeft de wijk veel blijdschap, maar ook veel t;reurnis gezien. In de regenachtige winter van het jaar 2019 vond ik mijn…

In mijn mooie nieuwe agenda die mij optimistisch een mooi nieuw jaar voorspiegelt zonder mijn ellendige ongelukkige liefde voor jou; een agenda gelardeerd met onwerkelijke vrouwenportretten van fotomodellen en Barbiepoppen, heb ik het adres genoteerd van je verre woonoord en bestemming dat ik van je neef ontving, geschreven in nagenoeg cryptische, geheimzinnige…

Met mijn mallotige "Russische" bontmuts op moet ik een zielige, dan wel belachelijke indruk gemaakt hebben..... De hal van het Zorgcentrum was onveranderd sinds ik Haar negen jaar tevoren ten grave had gedragen, zij het dat zij opgesierd werd door twee gigantische Kerstbomen, behangen met uitbundige feestverlichting. In een glazen vitrinekastje…

De bomen in de Dillenburglaan stonden er kaal bij nu ze weer "gekandelaberd" waren (zoals dat heet) en in de harten van de mensen schenen somberheid en duisternis te heersen en ook mijn oude hart fladderde angstig en bezorgd rond in mijn borstkas. Het gesprek tijdens de Kerstbrunch bleek geanimeerd. Een meneer met zwart colbert, opgesierd door…