Alle inzendingen over spijt

Onder Co Adriaanse zou FC Twente in de eredivisie niet minder punten hebben behaald dan onder Steve McClaren en waarschijnlijk zou het nog in de Europa-League hebben meegedaan. Conclusie: een dure inschattingsfout van Joop Munsterman.…

ACHTER DE GERANIUMS. Een paar jaar geleden hadden de oudjes in de zomer een huisje gehuurd, die nog vrij was, ongeveer één kilometer van het strand, in de kop van Noord-Holland. Het was een lange rit vanuit Drenthe via de afsluitdijk, maar de volgepropte Daf, zo lek als een mandje, bracht ze op de plaats van bestemming. Mien had van alles meegenomen…

Het meeste van wat gesproken is, is pas na het uitspreken beter nooit uitgesproken geweest.…

‘Wat is dat tegenwoordig op café - mag je er al niet meer roken?’ Chagrijnig duwt Rudy de sigaret terug in het pakje Pall Mall. ‘Tja, de tijd heeft niet stilgestaan,’ laat Peter zich ontvallen. De tapper schuift twee fel schuimende pintjes in hun richting. ‘Proost!’ zegt Peter kordaat, zijn glas tegen dat van Peter klinkend. ‘Proost? Op wat? Er…

''Uit die stoel jij, je zou gaan behangen'', en ze deed de tv uit. ''Ga niet zo te keer mens, je weet toch, dat ik het buskruit niet heb uitgevonden, ik kan niet behangen, het is veel te donker met dat kleine lampje.'' ''Je gaat wel behangen en rap, ik zit al maanden in de troep.'' ''Je kan de boom in, ik ga bier drinken en veel.'…

Jef vertelde me 't verhaal over Denis Gaens twee dagen later bij Monico op het Rembrandtplein. Vanzelf viel de naam Nico Scheepmaker(1930-1990), dichter journalist steeds gefocust op voetbal. Nico hield zich al vroeg bezig met de vraag wie de betere was, Pietje of Johan. Een crime. Toch beantwoordde hij die - veiligheidshalve in Engeland: “Cruijff…

Het oude vrouwtje schreeuwde me nu toe dat ze mij haar maat zou geven. Toen ze uitgesproken was overmeesterde de grote Noor mij, trok mijn schoenen en sokken uit en smeerde een lijm onder mijn voetzolen. Hij trok vervolgens ook mijn trui en hemd uit en smeerde lijm met een kwast over mijn rug. Opeens werd ik heel klein,niet groter dan tien centimeter…

Ik hoor ook Noren de stoeptegels tellen waarover ze lopen. En sommigen staren in de jeugdherberg soms net als ik trouwens minuten naar een boterham met jam en dan wat er naast ligt, een ei en dan lopen ze weer terug naar de boterham met jam op het buffet, denken dan heel diep, vervallen dan in puzzels en dan heel snel halen ze uit een glazen doos…

In verband met grote drukte vervalt deze week de column van Jan Lunsing.…

Tijdens mijn anderhalfjarig verblijf in het benedictijnse klooster te Egmond-Binnen moest ik ook meedoen aan de ritus van het schuld bekennen. Dan sloeg ik mezelf met de rechterhand op het hart en zei ik: 'Mea culpa, mea culpa, mea maxima culpa! Door mijn schuld, door mijn schuld, door mijn grote schuld!'. Gek genoeg maak ik dat gebaar nog steeds…

Hierbij herroep ik meteen deze tekst en beweer het tegendeel!…

Er zijn mensen die nu nog weten, dat vroeger, op vrijdag aan de deur, de ziekenfondsman kwam incasseren, en men weet ook nog van hoeveel. Een gulden vijfennegentig kostte ’t toen om gezin van hoe groot of klein ook, naar de dokter te kunnen sturen, maar soms waren mensen van de kook, omdat ze ’t bedrag niet hadden. De man verblikte of verbloosde…

Kun je het je voorstellen, een academisch gevormde omroepster op tv? Ik kan het niet helpen maar René van der Gijp komt meteen in beeld. De oud-voetballer die alles plat maait voor de grote gulle lach. Of zelf plat lacht met hoge uithalen. Wekelijks VI-boegbeeld bij RTL-7 in het panel. De man van de vette lol. Alles wordt grof aangezet en daarna…

‘s Ochtends als hij weer eens teveel gedronken heeft slaat hij z’n vriendin verrot en scheldt hij haar even de grond in. Hij realiseert zich dat het zo niet langer door kan gaan, maar wat moet er toch gebeuren wil hij stoppen met de drank. Hij wil zijn lieveling niet kwijtraken aan de drank, dus huilt hij even op de bank en smeekt haar om vergiffenis…

Stealers Wheel - Late again, blonde lokken en de zoete geur van jouw lijf. Hoe heb ik dit ooit aan mij voorbij laten gaan ? Haar naam ben ik vergeten, maar wat een lijf, wat een wijf.…

De oplossing is nabij, althans dat denk en hoop ik! We hebben besloten samen naar Afrika te gaan, nu nog niet maar over een aantal maanden, nu kan ik niets doen, maar tegen de tijd dat de baby zich aandient wel... De schulden van Ruud zijn afbetaald, net als de crematie e.d. Marjorie heeft haar geld terug plus rente en ik hou ook nog iets over, ik…

'Lieve lieve Walter, denk eens aan mij, je bent net thuis en praat alweer over weggaan, je bent nog zó jong, je hebt je school, werk en ander verplichtingen hier.' Je haalt je schouders op, niet erg volwassen, hoe dring ik tot 'm door, wat zijn z'n plannen, werken of...? Natuurlijk mist hij Myra, maar wat weet hij van haar en haar achtergrond…

Afrika is het land van mijn toekomst...de woorden gonzen in mijn hoofd, dat kan hij niet menen! Grootse plannen maakt mijn zoon, zonder mij...straks ben ik dus helemaal alleen, geen man en geen kind. Ik besef dat ik me aanstel en dat ik zwelg in zelfmedelijden! Maar hoe moet dat dan, ik zie ze al wonen in een rieten hutje, met een baby, daar heel gewoon…

'Jee Walter wat een slimme zet' meer kan ik niet zeggen, hij is nog zó jong en dan nog een vrouw uit verwegistan, ik sla m'n handen voor m'n ogen, natuurlijk zie ik beren op de weg, hoe moet dit verder, komt ze hier heen, waar moet ze wonen, worden ze een gezin? Net of dat zo eenvoudig is, of gaat hij terug naar Afrika? Walter lacht...'Lach je…

Inmiddels in me een boel duidelijk geworden, Marjorie krijgt nog een boel geld van ons...na een beetje gesnuffel in kasten en laden bleek er nog een extra rekening te zijn. Ook vond ik een papierwinkel aan paardenrennen en de zaken gingen duidelijk niet goed! Marjorie moet in ieder geval haar geld krijgen, de rest zal m'n spaarsaldo goed moeten maken…

Vandaag gaat het stukken beter met mij, 'k ben blij dat Walter weer thuis is, alleen is maar alleen. Hij heeft goed geslapen, lijkt me logisch na zo'n reis. Tijdens het ontbijt komen de verhalen los, mooie foto's en filmmateriaal maken het plaatje compleet. Wel valt me op dat er vaak het zelfde meisje opduikt, zou hij....nee geen vriendinnetje…

Zoals beloofd aan Marjorie bekijk ik de stand van zaken op de lopende rekeningen, de rekening van Ruud is geblokkeerd, wegens overlijden, onze gezamenlijke rekening is in orde, dus vreemd genoeg maak ik me geen zorgen. Walter komt thuis, hij zwijgt en staart voor zich uit, ik ben inmiddels een week verder, hij slechts een paar uur. Voorzichtig probeer…

Half 10 s'avonds en de bel gaat, de schrik slaat om m'n hart, dat moet Walter zijn... 'Ha lief moedertje' roept hij uitbundig, ik stort me huilend in z'n armen, ik ben zó blij, maar ook verdrietig om wat ik 'm moet vertellen. 'Je wilt natuurlijk van alles weten, hoe vat ik 3 maanden samen, waar is pap?' Ik sla m'n handen voor m'n ogen en…

Na thuis gekomen te zijn, heb ik niet echt zin in een zwaar gesprek met Marjorie, maar iets zegt me dat ik daar niet onderuit kom! Ik zet thee, we staren voor ons uit, 'weet je..ik weet niet goed hoe ik het moet zeggen, mijn vader had schulden wist je dat?' Ruud...schulden?, hebben we het over de zelfde nu? Niets dan goeds over de doden was het…

Het is zover...de gasten stromen binnen, blikken van ongeloof, verbijstering, ze komen verhaal halen bij mij en ik probeer zo eerlijk mogelijk alles uit te leggen. Er staat en foto van Ruud bij de kist, de muziek klinkt zacht, de door mij uitgekozen liederen zijn stemmig, bijna saai, maar zo was hij ook, dus goed! Bij de deur staat een grote vaas…

'Wat een pech mevrouw, nu maar hopen dat ze de dader zullen vinden he?' Huh...ja m'n man is dood, van de trap gevallen! Het arme kind snapt in het geheel niet waar ik het over heb, de deurbel gaat...Marjorie! Ze komt me helpen met de begrafenis, ze gedraagt zich als een ijskonijn en weet meteen van alles te regelen, misschien heb ik ook nog wat…

Natuurlijk deed ik geen oog dicht, er is zóveel te doen, het wordt ook tijd om de familie te bellen en niet te vergeten zijn dochter uit een eerste huwelijk. Hoe zal ze reageren, zal ze mij niet de schuld geven van dit alles? Na mijn telefoontje aan Majorie zak ik op de bank, haar reactie verbaasde mij nogal...een flauw oh en 'nou dan hoor ik 't…

M'n hart klopt in m'n keel...ik hoor sirenes dichterbij komen, politie, ambulance en ik...ik durf niet meer naar binnen. Wat is er gebeurd? wordt mij gevraagd, ik stamel 'hij viel zomaar van de trap, hij is misschien wel dood!' Aan de grond genageld laat ik de hulpverleners hun werk doen, en 'en?' probeer ik voorzichtig! Ik vrees dat hij…

Het regent pijpenstelen, m'n paraplu luistert niet naar mijn aanwijzingen, klapt in en uit, om vervolgens uit z'n jasje te scheuren. Ik voel me hondsberoerd en denk aan wat er eerder op de avond was voorgevallen. Toen hij thuiskwam stonk hij...een ouwe hond rook nog lekkerder. Hij mompelde wat, schonk een drankje in en plofte op de bank neer. Sloom…

Na doorgezakt te zijn met een stel vrienden in het stadcentrum, wacht ik nog een poosje, voor ik in de auto stap en via de IJtunnel de stad verlaat. De politie kent mij en mijn auto, ze zouden me aanhouden en controleren op alcohol, het zal niet de eerste keer zijn dat ik een nachtje op het bureau mag logeren. Na sluitingstijd van de cafés zijn ze…