Inloggen
voeg je column toe

Columns

Een ouderwetse zaterdagavond

Het is geen sprookje en ook slechts ongeveer 50 jaar geleden. Op zaterdagavond was het hele gezin in de teil geweest om min of meer gereinigd te worden.
Na de avondboterham met kaantjes of een andere lekkernij werd er een krant op tafel uitgespreid en ging het gezin pinda's pellen en op eten. Zoals altijd kreeg de behendigste het meeste. Zo gaat het in het leven nu eenmaal.
Tijdens deze smulpartij werd er druk overleg gepleegd. Er waren twee amusements-rogramma's op de radio 'Negen heit de klok' en op de andere zender 'De showboot.' Door handig tijdig van zender te wisselen moesten van beide uitzendingen de leukste onderdelen worden beluisterd.
Het ene programma bood Jan de Cler die een fraai lied zong over de Familie van Tutten. Iedere week anders maar altijd met het refrein 'Zo zitten ze de hele avond te pietlutten de familie van Tutten comestibles en grutten. 'Jaap Molenaar zingt.' Deze artiest bracht iedere week een door hem geschreven luisterliedje ten gehore. Jan Blaser en Joop Doderer voerden een door Blaser geschreven geestige dialoog op. Het programma was van hoog niveau.

De andere zender deed er niet voor onder. Daar was de komische vervolgserie 'Mimoza.' De rolbezetting was verbluffend goed. De fameuze Ko van Dijk was Minister Hozebaar. Wiesje Bouwmeester was Keetje Kruivendons. Johan Kaart was Sietze vliegen, die nam vaak de telefoon op met de woorden: 'Hallo met de regering, gelukkig nieuwjaar.'
Conny Stuart was Adele de Bonbon. Rijk de Gooyer kwam als Utrechtse verkoper van 'Elekrische apparaatsies' op de vreemdste momenten te voorschijn.
'Mimoza' was een afkorting van "Ministerie van Moeilijke Zaken.' De briljante teksten waren van Eli Asser, de schoonvader van Freek de Jonge. Die twee hebben elkaar beslist niet beïnvloed.
Dan was er nog Dorus, de schlemielige zwerver. Met zijn vriend Dolleffie Zalleffie beleefde hij de vreemdste avonturen, waar hij met smaak over kon vertellen. Soms zong hij een fraai lied, vaak enigszins filosofisch getint. Als klap op de vuurpijl kwam dan Wim Sonneveld als de echte Amsterdamse orgelman. Hij werd er razend populair mee. Hij sprak vaak in plat Amsterdams de woorden: 'Niet op reageren Lena.' Heel het land riep het uiteindelijk.

Iedere dag was er wel een leuk of interessant programma op de radio. Het geluid kwam bij ons niet uit een dure installatie maar uit een luidspreker en een kastje aan de muur. Er zaten twee knoppen op. Een om het volume te regelen en een voor de programmakeuze. Dat was de Radio Distributie. De meeste mensen konden zich geen radio veroorloven. De toenmalige PTT stelde kastje en luidspreker beschikbaar voor een luttel bedrag per maand.
Wat een ellende, onze flat screen tv biedt hoofdzakelijk onbenullige rotzooi.
Heer, schenk mij a.u.b. nog een keer zo'n fijne zaterdagavond.

Eelt schreef het boek 'Als ik me ophang breekt het touw.'
Zie de site van www.uitgeverijdebrouwerij.nl

Schrijver: Eelt, 1 juni 2012


Geplaatst in de categorie: spijt

2.5 met 6 stemmen 491



Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Hendrik Klaassens
Datum:
1 juni 2012
Wat een prachtige column, Eelt. Hoewel ik die tijd niet bewust heb meegemaakt, kan ik me aan de hand van jouw beschrijving levendig voorstellen hoe dat moet zijn geweest. Ik geloof meteen dat de radio in die tijd meer amusement bood dan de tv-zenders van nu.
Naam:
Jaap
Datum:
1 juni 2012
Nou, richt maar een eigen publieke omroep op. Het kan nu nog. Mischien word je gebed wel verhoord. Nostalgie radio, net zoals nostalgie tv. Vroeger komt nooit weer terug.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)