Noorwegen,slot.
Het oude vrouwtje schreeuwde me nu toe dat ze mij haar maat zou geven.
Toen ze uitgesproken was overmeesterde de grote Noor mij, trok mijn schoenen en sokken uit en smeerde een lijm onder mijn voetzolen. Hij trok vervolgens ook mijn trui en hemd uit en smeerde lijm met een kwast over mijn rug.
Opeens werd ik heel klein,niet groter dan tien centimeter e3n hij schoof mij in dat opbergdoosje en plakte mijn billen en voetzolen vast op de vloer.
Ik begon mij te schamen.
Ik bleef maar met mijn voetzolen en mijn billen plakken op de vloer. De Noor met de mooie witte papieren kraag sloot me nu helemaal op door een papieren dooshje over mij te doen.
,Jouw strenge strafje!
Na jaren op mijn billen en voeten te hebben doorgebracht goot het van de regen.
Grote grijze kinderkoppen aan de hemel stoven voorbij en lieten veel hemelwater vallen totdat het dak van mijn doosje het begaf en de lijm onder mijn voeten week werd alsook de lijm onder mijn billen. Opeens kon ik vrij komen en ik vluchtte het tuintje uit en rende hoe klein ik ook was op mijn zeer kleine blote voetjes het bos in.
Maar ook het vrouwtje, mijn buurvrouwtje die jaren was vastgeplakt op haar stoel kwam vrij en ook haar huisje zakte in elkaar. Ook zij rende het tuintje uit.
Ik was verdrietig want ik zag al gauw dat er voor mij geen normaal leven was weggelegd als zo een klein mensje van tien centimeter. Ik struikelde over een beukenootje en lag met mijn gezicht in de modder. Opeens hoorde ik het vrouwtje achter mij aan rennen, zij viel niet, ze droeg een lijmkwast met nieuwe lijm eraan.
Opeens greep ze mij en lijmde met heel veel woede mijn voetzolen en mijn billen.
Mijn voetzolen had ze helemaal stijf gelijmd en ze begon nu ook na eerst mijn ondergoed uitgetrokken te hebben met haar scherpe nagels mijn billen te lijmen met onbarmhartige scherpe kwast.,Gerechtigheid voor jou gilde ze me toe!
,Je mag niet je straf ontvluchten!
Ze trok me aan de haren en sleepte mij een ander klein papieren huis binnen.Daar brandde hevig de kachel, ze lijmde meteen mijn blote billen vast aan de brandende kachel, mijn voetzolen plakte ze nu vast op een stenen grond.
Nu het was heel pijnlijk voor mij. En wat ik ook probeerde ik kreeg mijn billen
niet van de gloeiendhete kachel af, en mijn voeten kon ik in mijn leven niet meer bewegen.
En ook al goot het weer van de regenhet huisje bleef overeind staan en het leek wel of de raampjes van binnen elke dag en nacht beslagen waren met mijn tranen.
home.nlGeplaatst in de categorie: spijt
Noorwegen
224
Geef je reactie op deze inzending: