Alle inzendingen over emoties

Na mijn zwaar uitputtende liefdesaffaire met beeldend kunstenares Mirjam Bruijn aas ik nu op het stadsdichterschap, alleen al om haar te bewijzen dat ik toch niet de minste ben en heel wat in mijn poëtische mars heb. Mijn optreden ging gesmeerd en als de vorige stadsdichter zegt dat hij zo zijn sterke voorkeur heeft, zou hij dan mij bedoelen of…

Ik heb natuurlijk tijd nodig om mijn wonden te likken, een gewond dier trekt zich ook terug op anonieme plekken om te helen van gevechten of psychische kwetsuren. Een stervend dier doet hetzelfde. Ik vind mezelf bij beetjes weer terug temidden van de chaos aan tedere beelden, die ik samen met mijn speed-geliefde van drie weken deelde. Alsof ik de evolutie…

Als kind kon ik al een vuurrode boei krijgen bij het minste geringste, zo benauwd zat ik in elkaar, was ik door mijn omgeving gevormd, een opmerking over erotiek gegoten in een mop deed me zweten van top tot teen, vanuit mijn buikstreek steeg er een onbedwingbare hitte omhoog, een lavastroom, die al gauw mijn gelaat rood deed kleuren, ik keek op allerlei…

Ik als enig kind, hoor nog al eens dat je dat altijd aan iemand kunt zien, verwend en overal je zin in gekregen. Dan zal ik dat nu even ontkrachten, ik had een redelijk leuke jeugd, ondanks dat m'n ouders ziekelijk waren, mijn vader was op mijn 7e levensjaar al hartpatient en mijn moeder liep langs muren, kwam zelden alleen buiten, vanwege evenwichtsstoringen…

Ik voel de stilte in mijn hart op de dag dat het licht brak. Ik had het in mijn handen, maar nooit gedacht dat het zo breekbaar was. Achter de eerste blikken wist ik dat er meer zat, maar dat is nu verdwenen. De scherven zijn gesprongen en de datum 25-11-09 staat nu in mijn arm gekrast. Diep kijkend in mijn ogen, maar ik hou ze dicht. Ik voel de…

De tederheid van de eerste kus, ik zou dat zo graag nog een keer proeven.…

Wij hadden ooit een stenen vakantiehuis even buiten Gasselte, aan de rand van een groot bos. Dat park werd beheerd door een norse, praatzieke man, Wanders was zijn naam, een markante persoonlijkheid, die ons de stuipen op het lijf jaagde en tevens deed gieren van het lachen. Ons? Ik heb twee broers. Onze ouders lieten ons niet stil zitten, want we sleepten…

Pech is nog te simpel uitgedrukt, balen is een beter woord. Walter is verdrietig en ik niet minder, we weten beide niet hoe we verder moeten in dit grote onbekende land. Het lijkt erop dat we binnenkort naar huis gaan, ik had me er toch iets anders van voorgesteld. Wat is er gebeurd met Myra, in het kleine ziekenhuis hebben we haar niet gevonden,…

Een mens zonder vriendschap, leeft maar half.…

De kolenkachel snort allang niet meer, met de dubbele beglazing en de thermostaat is de ijsbloem verdwenen, het glas wordt nooit meer zo koud als het was. Weg is de verwondering, die prachtige schildering op het raam, je blies er tegen aan en de warmte van je adem stilde in een druppel ijs. Glazen winter, aangewakkerd door makkers die hun wild geraas…

Het hek staat open, daarachter ligt een kathedraal van zinderende platanen, schilferend om en om gerangschikt langs een plaveisel dat gloedvol boven zich uit lijkt te stijgen. De hitte is voelbaar. Hier liggen duizend dromen die niet zijn uitgekomen, hier liggen mensen met onuitgesproken wensen. Hier ligt de dood niet meer op de loer want de loer…

Na een lange vlucht en een nog langere autorit zijn we op de plaats van bestemming, heel eerlijk gezegd baal ik een beetje, het regent, alles is klam en de wegen vol met plassen en modder. Ik moet het natuurlijk niet als een vakantie gaan zien, maar ja ver van huis, een lange reis en dan dit...zucht! Walter vindt het geweldig, hij kan niet wachten…

Ik kom er eerlijk voor uit, ik ben als de dood voor de dood, wanneer ik zie, dat er een beest wordt platgereden, nooit meer opstaat, het niet meer doet, dan weet ik dat ie dood is, als een pier, en als een pier dood is, nou neem dan maar van mij aan, dat ie dood en zielloos is en daar zit ‘m nou net de kneep! Wanneer je dood bent, wordt er beweerd…

Het kon niet uitblijven, vandaag heb ik de stap gezet. Ik ben naar de schuur gelopen en ik heb met koeienletters 'TE KOOP' op een stuk hout geschilderd. Gisteravond had ik tot diep in de nacht een gesprek met Lodewijk, mijn butler, die hevig tegenstribbelde, maar de onderhoudskosten kan ik niet meer ophoesten en als ik nu niet toehap, is de huizenmarkt…

Wat is geluk, vraag ik me af, terwijl ik voor mij uit zit te staren. Al sla je mij dood, ik weet het niet. Geen zorgen hebben, misschien. Maar dat bestaat niet, geen zorgen hebben. Geluk is dus iets tijdelijks: het even hebben van geen zorgen. Daar moet je het mee doen. Sorry. Terwijl ik mij een ongeluk denk over wat geluk is, erger ik mij aan de…

De geheimschrijver van de PVV-fractie de heer Bosma blijkt in zijn boek 'De schijn-élite van de valse munters' niet zo zeer boos dan wel bang te zijn. Zijn boek is dan ook geen boos boek maar vooral een eng boek.…

Y yo me iré, y los pajaros se quédaran cantando (Jimenez) Lorca's dood Vogels in je hoofd Lorca, je stierf met je rug tegen een bloeiende muur Lorca, je stierf in een tuin waar de schaduw sloop in de Spaanse middag Lorca, je stond onder een gebeeldhouwde hemel; het Alhambra door de tuinen vloeide water een lied waarvan de klank doorzichtig…

Moeder Ik zat met moeder aan de haard, zij breide en ik deed niets dan cigaretten roken. Ze zei: Jongen, je moet niet zoveel roken; je moet er morgen mee uitscheiden. Ik ben het haardvuur nog wat op gaan stoken; horende hoe het zachtjes in mij schreide, omdat het niet kon worden uitgesproken, wat zich vlakbij voor eeuwig wou bevrijden.…

Iemand die van zijn hart geen moordkuil maakte was Dolf Brouwers. Sjefke van Oekel blonk naast schone zang vooral uit in geschoolde huilpartijen. Waar kan dat anders dan in onze enige echte huilstad Den Haag. Met nu een heus huilfestival! Zie link onder. Opzouten hield Dolf voor krankjorum ongezond. Dat inzicht werd en wordt in onze regeringsstad breed…

“We doen een voorstellingsrondje,” zei hij. “Dat praat een stuk makkelijker. Ik ben Henk en ik ben blij dat jullie hier aanwezig zijn. Dat betekent nieuw bloed. Begin dus maar bij je bloedgroep zou ik zeggen,”; hij lachte hard om zijn eigen grap. Dat moet van de zenuwen zijn, dacht ik. Ik keek om me heen. Niemand lachte. Er was er één die grijnsde…

Dit is geen reclame. Ik moet het gewoon even kwijt. Er bestaat een Boek met alle Antwoorden. En het werkt. Ik heb het geprobeerd. Niet om te testen of het Boek zijn titel waard is, of om de werking ervan te achterhalen, ik heb het geprobeerd omdat ik echt een vraag had waar ik antwoord op wilde. Ik liep al dagen rond met de vraag of degene die me…

(aan wijlen Ted Hughes) Zeg, beste Ted, vertel me nog eens, hoe zag jij Sylvia Plath in jouw dromen destijds op deze heftige planeet? Wat gaat mij dat aan? Dat is waar, jij was ooit getrouwd met haar, maar dat zegt geen enkele suikerbiet, zo'n officiële binding werkt meestal verstikkend, ik weet niet wie dat idee de wereld in geholpen heeft, maar…

Er zijn van die ochtenden, dan sta ik onzeker op. Ik voel het in mijn buik, een onrust die kenmerkend is voor de twijfel die me de rest van de dag zal achtervolgen. Twijfel met keuzes maken, twijfel over discipline, op het vlak van hoop en verwachtingen. Kortom, twijfel over wat er nou precies goed is om te doen en wat niet. Op zo'n ochtend weet ik…

Ik begin steeds meer te lijden aan persoonlijkheidsverlies in deze opdringerige, lawaaierige, reclame-volle, dwaas-snelle, overspannen-arbeidzame, door techniek beheerste, opgevoerde nepsamenleving. Ik raak besmet door het virus van de collectieve identiteitsstoornis. Vele krachten dwingen ons om gelijk te zijn aan de de massa, om identiek te leven…

Pluis je geluk niet te veel uit anders blijf er niets van over!…

In de huidige, snikhete zomer hobbelt alles zo prettig op en neer, klein of groot, dat maakt niet uit, ik bemin alles. In de flitsen uit haar heldere ogen zie ik de hunkering van ronde, roze of bruine tepeltempels, van haar toegankelijke, zwaarbehaarde, glimmende genotskloof. En de lichtverkoelende wind speelt met dunne rokken, soms zo dat ik recht…

Als een fijngebouwd skelet hangen de boomtakken, met een lichte zweem van pasgeboren groen, over de sloot. Langzaam geven zij druppels water af, terug naar de natuur. In de sloot zwemmen enkele voorzichtige vissen om te laten zien, dat de lente is begonnen. Al kun je dat aan de begroeiing van de wallenkant nog niet zien. Grijs en grauw is het, mist…

Het ruikt muf in de wachtkamer van tandarts Piet Lubbers, er heerst een saaiheid die je de botten doet uitsteken, net als die magere Jezus aan het kruis schuin boven de vriendelijke, strakgeklede, mooigevormde tandartsassistentes. Ze doen tegen iedereen extra aardig, omdat er in de martelkamers gemarteld wordt en wij weer verse martelaars zijn. Er…

Ik hecht niet aan materie, vind materialisten kortzichtig en oppervlakkig, brave slaven van het kapitalistische valkuilenbeleid. Ik heb Jezus goed begrepen, de liefde blijft altijd het hoogste, ook zonder Jezus een waarheid als een koe, ook roem is een valse bedrieger, waar zelfs kinderen al de dupe van zijn, alle magie kan mij gestolen worden, al…

Bleek van ingehouden emotie daalt hij af naar het katheder, zijn immer bevallige vrouw naast hem. Zijn zwarte pak heeft het al lang geweten: het gaat niet goed. Een daverend applaus voor een man die de kastanjes uit het vuur probeert te halen en daarvoor moet boeten. Nog eenmaal verheft hij zich en spreekt hij zijn vrienden een afscheid toe. Woorden…