Alle inzendingen over literatuur

Een tegenwoord Op deze maandagmorgen, een roerloos interval tussen hoop en geloof, trekt een cycloon ons terug - want wat het betekent met de moed der wanhoop te leven hebben we pas goed begrepen toen alles over en nooit begonnen bleek (lepel je met mijn kiwi mee uit, dan zijn we nog even samen) Er was een moment - ik herinner het me - het duurde…

Op een trapje, een ijsje etend, vraagt een jongen me: 'Verzamelt u iets?' Ik doe mijn zonnebril omhoog Ik zit op een hoek van de Kalverstraat en tijdens het eten van mijn ijsje vraag ik me af is mijn geliefde mijn geliefde Mensen stromen voorbij winkels in en uit Vanmorgen, in de krant, een feelgood-expert aan het woord over het belang…

Het verschil tussen pasta en pastiche is een dijk van literatuur.…

In de Nederlandse literatuur wordt veel te veel gekluund.…

Zolder in de eerste kamer kraken de balken de spijkerkast, pluggen in een pindakaaspot stof op de werkbank, oranje gordijn een deur naar de tweede kamer in de tweede kamer liggen herinnering, aannemelijkheid en vreemdsoortigheid in de verhouding 2:2:1 over het hout spijkerkast en lichtgloeiende muizen in een pindakaaspot vader die een…

Weekendtas voor langer dan een weekend De condens op een raam van ademhalen kijkt uit op een tuin waarvan ik weet dat je me erin zult zien staan, je kunt niet naast me kijken. Ik schreef in sneeuw en kou de letters van een werkwoordsvorm en de letters van je naam. In het steenwit van een kleermakerszit, mag je de brieven lezen die ik je schrijven…

Eén huis met zwembad maakt nog geen zomer en vele haantjes zullen niet de voorsten zijn!…

Majorettes De estafettebruidjes van de harmonie, een roze carré van kneedbare marionetten, elk gezicht plamuur van make-up. Dit bestaat. Dit is hoe men verschil uitbant. Een universele beenmassa van leukoplast, alles voor de heilige gelijkheid. De hoempapa maakt vloeibare muziek, de poppen trekken er hun knieën bij op. Er is geen uitweg buiten…

Winterwarmte We nemen de kranten, beplakken de benen als soms etalages hun ruiten, verzekeren zo warmte van lijven naast elkaar in het donker te blijven, te rijpen. Waarom we geen dekens mee hebben genomen. De lucht van de nacht tussen ons is te kostbaar om met stof te bedekken, we lezen liever papieren berichten om de wereld veilig te…

Ontwapen je angst Pak een grote zware hamer (je weet wel die ene) en haal de muren van je hokje naar beneden Dit is stap één Pak tussen het puin je koffer met gesloten ogen Neem alleen het hoognodige mee Alleen wat je ooit gevonden hebt en dat wat je bereid bent te verliezen Ga dan op pad Kijk bij iedere stap die je neemt verder dan je blik…

Hoe een en ander ingewikkeld kan zijn voor vrouw en man Zij heeft hem geslagen Hij heeft haar pijn gedaan Dat vindt zij Hij vindt dat niet Zij krabt hem overal Hij gooit haar tegen de stoeprand Dat vindt zij Hij vindt dat niet Zij heeft hem uitgescholden Hij draait zich bijna om Dat vindt zij Hij vindt dat niet Zij drijft een klauwhamer…

De zeevrouw Ik ken je niet, ik ben je vrouw De stad vormt zich naar de hand van de zon In gezichten zie ik licht weerkaatst Dit is het gebied van de diepzeeduikers Gewapend met bril en speer trekken ze de stad in Misschien hang je wel tegen hun bar aan. Ik ken je niet, ik ben je vrouw (...) Had ik jou gevonden, ik had je heupen schoongekust…

Vlucht naar nergens EEN SCHREEUW, EEN GIL gevangen in ontheemd verlangen spreken ze zoals ze zwijgen de naakte woorden door kusdode lippen uitgekleed DAARNA ALLES UITZICHTLOOS STIL verwelkt in een mistbed verdampt zuchten de opwinding lichamen klieven verslagen een dicht te huilen kloof OP SLIKKEND KWELZAND GESTRAND…

De aandacht van uitgevers voor de eerste zin van een roman komt even overdreven over als de obsessie van werkgevers voor de eerste indruk van een sollicitant. Ze raken zo verblind door de schitterende oppervlakte dat ze het verkennen van de diepte eronder maar overslaan.…

Doolhoofd (deel) ik heb boeken en muziek ik heb thee of koffie als je wilt ik heb zelfs asbakken en drank ik heb telefoons, een kapstok en een deurmat ik heb papier en pennen en ik teken en ik schrijf en ik heb oren en ogen en haar dat ervoor valt, ik heb een kachel en ramen waardoor we kunnen zien dat het binnen fijner is dan buiten,…

As De slapen van mijn schedel schreeuwen moord en brand. Haar silhouet draait in en om een lijf dat vraagt naar meer. Gezond verstand vervloekt haar geur de kleur van blauwe ogen die zoeken in de diepte waar een leegte een onbewoonbaarheid haar hoogtij viert. Dan breekt de ochtend slaap en lopen wij weer langzaam op de klippen van het…

kom ik leg je moeder om kom ik leg je moeder neer met een pik of een houweel op een vloer en zij moet vallen sta ik soms niet wijdbeens klaar met een komkommer tussen de benen dit is geen kurkentrekker nu je oud genoeg bent en je weet waar de shampoofles staat ik leun voorover tot je vanachter in me komt en het is niet eens nacht kom…

Meester ik ken je trage pas hoe je achter het huis het weer uit de wolken kijkt en de dag op gang fluit altijd in mijn richting de emmer met de schillen zingt goedemorgen tegen je dij je weet dat ik wacht de vingers om het brood de hand waar ik uit eet je mond mompelt een peukje op en neer wanneer ik mijn gewichtige billen tegen je kruis…

Zeggen wat je denkt, en doen wat je wilt. Wat snakken de gewone mensen daar naar in een doorsnee regime in het Midden Oosten. De volksopstanden in Egypte en vlak daarvoor in Tunesië bewijzen dat ook de Arabische landen toe zijn aan democratie. Dat wisten we eigenlijk al want immigranten die uit die landen in de westerse landen instromen zie je zelden…

Het moet me nu toch maar even van het hart. Al geruime tijd volg ik met toenemende verbazing en waardering de inzendingen van Joanan Rutgers. Als ik stel, dat deze mij in het algemeen aanspreken en ook, dat er veel juweeltjes bij zitten, dan zegt dit wellicht meer over mijn persoonlijke smaak en voorkeur dan over de werkelijke kwaliteit van zijn werk…

Dat ik gewoon mens ben misschien wordt de dag langzaam warm vandaag en mag ik in zijn navel wonen wanneer bloemen uit het veld het landschap volladen met bestemming en een open gelaat soms ben ik dichtbij, sluit stilte in een omarming, is alles gelijk in vleugelslag langs wind en oude vragen tijdloos, zoals het begin vanzelf op…

Furiën ik ga je dag zeggen, je verlaten, ik neem afscheid, ik draai me om ik geef alles terug dan kleed ik me uit en laat me op de grond vallen mijn lichaam markeren door iets zots, iets ongewoons zodat een ieder verbijsterd langs me heen loopt jaren blijf ik liggen mensen fluisteren soms als ze halt houden of glimlachen een beetje ongemakkelijk…

Geheel onverwachts kreeg ik nog een telefoontje van de directrice van het televisieprogramma 'Man bijt hond'. Een paar minuten eerder passeerde ik nog een aardige buurvrouw, die me vroeg hoe het met me gaat. 'Het gáát!', zei ik nadrukkelijk. Ik strompelde barstensvol afwijzingen verder. Maar goed, een tijdje later vertelde de directrice me dat…

Interval daden achterwege laten gedachten radicaal stilzetten een half woord spreken niets verplaatsen aan water neerzijgen - staren elke dag witte lijnen in het blauw die elkaar kruisen en zwellen tot vegen tot sluiers en weer oplossen elke avond het zwarte gat dat vanaf de kant het meer in trekt er waaien wat mensen weg tenslotte…

Hij wacht aan de andere kant op het dak van een hoog gebouw en tussen ons hangt diep het asfalt in een dunne rook. Geen gezicht heeft hij. Ik mis de veilige hand die wijst naar een lange lijn waarop ik lopen durf. Ik sta alleen, weet dat ik springen moet, haal het rakelings tot aan zijn voeten. Dan pas reikt hij, gaan we over daken van…

lopen op water schuim als spinrag op kliffen van tenen opstuivend zee strooit strand in de wonde en draagt avondrood op zijn golven tot een gure wind monden snoert en verdrinkingsdood dichter lijkt te zijn dan ooit Alisa Coessens is geboren in 1991 te Buggenhout. Ze ontdekte haar zielsdiepe passie voor de vrije woordkeuze op…

Wie lijdt, die schrijft. Wie niet schrijft, blijft niet lang hangen.…

je werk verschoven en je schoenen richting morgen. De microgolf tingelt nog even als een tram ik ben aan haar zoals damp aan een koel raam om te condenseren zonder neerslag kan zelfs muziek niet beginnen dan trekken we de nacht over de dag tot net onder de kin geeft ze slap aan slapen toe probeer ik nog een zoen een vervelende mug in…

Aldus de dichtbundel Had ik armen ik zou niet ophouden naar je te zwaaien wat ik bied: een vlucht geen zelfhulp dus geen keukentip geen bouwdoos zelfs geen sexsuggestie ik walg van morsecodes geef mij de kans naar je te zwaaien ik leg je liefst het zwijgen op nee vertel niemand dat je me mag draag me achteloos in je tas lees me in de kleinste…

tweestrijd vannacht nog ga je naar huis. lang geleden vertelde je me eens een verhaal. het ging over het einde van de wereld en belangrijker nog: hoe dat te bereiken. ik had er geen idee van dat dit weten al een eerste stap vooruit was. later schreef je in een van je brieven dat je het ijs nooit kan tegenhouden. ik heb je nog eens opnieuw…