Alle inzendingen over literatuur

Blauwdruk Ik heb je een blauwdruk van mijn hart gegeven, maar je zei dat je liever een röntgenfoto van mijn gebroken voet had gewild, en mijn botten in het gips. Dit is hoe het altijd gaat tussen ons: 's avonds kom jij moe van je werk en vindt mij aan het raam, sterren vangend met open vingers, het huis ijskoud en mijn neus stijf en paarsig…

We weten allemaal niet waar we heen gaan die nacht in het tramhokje. Dus denk ik graag dat we allemaal hetzelfde denken die nacht in het tramhokje, weigeren aan te nemen dat we enkel in de kou staan om uit de kou te komen. Ik heb gezien hoe we seinen met ingeklapte paraplu's en gerommel aan sigarettenpakjes, hoe je aan de touwtjes van je regenjas…

De Week van de Poëzie komt eraan en we kregen een voorproefje met Harry, in tranen niet om Babylon, klaar in Den Haag nu voor de sloop, welnee Mens liet ze door Gaaikema trekken. Waarop uit vrees dat het bleef lekken door de gordel een dweilpauze werd ingelast, uit respect ook voor de grote dichtersprijzen: Turing en VSB beide 26 januari…

I am Borg en weer is de schaduw over hem heen getrokken en weer heeft hij hem afgeschud en weer vond hij de weg naar de winkel met de flessen en zei hij: één fles graag of bij nader inzien toch maar allemaal en weer maakte hij de prak warm om ernaar te kijken en dronk hij alle flessen in zo min mogelijk teugen en weer vond men hem zonder…

Vitrine 's Ochtends breek ik een wijnglas ik zeg een ik bedoel mijn. Ik heb één wijnglas. Had, één. Alles is verschoven sinds ik ben verloren. Sinds mijn orde van achter het vertrek aan alles ruimen, sporen wissen, niet meer werkt. Nu spaar ik stukjes hem. De mens is een verzamelaar. Ik ben, en wat ik niet vastleg is niet gebeurd. Ik wil…

Jij hier ik nu wanneer opnieuw het oude wordt bezien, zodat het zich kan meten met een nu dat zich bijvoorbeeld vandaag tussen jou en mij heeft gespannen, (daarom niet meer of minder is) breekt dit dicht eindelijk open wat voor de wind al lang vrijspel betekende, voor ons slechts de herhaling van vragen die altijd zwanger wordend aan de eigen…

'O vogel, geef mij de kracht van je vleugels' W.T. Schippers Meeuwen Vanochtend vloog ik met meeuwen mee over de zee zacht op de wind gespreid de vleugels en ogen op golven gericht vanochtend vloog ik met meeuwen mee ons doel was ver van land verwijderd gebrul van branding onder luchtgebuitel vanochtend vloog ik met meeuwen mee we…

Hollands diep mijn vertaalprofesoor denkt dat mijn zinnen kraantjes zijn ik zwijg expres in alle talen naar waarheid naakt zegt hij poëzie stroomt hij knalt er een Hollandse lucht boven en de rokken van mijn moedertaal bollen op gaan breeduit staan mengen warm met koud vangen de luchtstroom een soort luilekkerland van Brussels kant illegaal…

Enige tranen Toen ik aan u dacht, schoten mij enige tranen te binnen. Buiten hing een grijs daglicht. De radio stond zachtjes aan. Ik staarde voor mij uit; er viel niet veel te zien, dus zag ik niets. Wel ontdekte ik een gevoel van ontreddering, dat gepaard ging aan een gevoel van eenzaamheid. Beide kwamen goed van pas, want nu ging ik mij…

Ik ben net terug van de auditie voor het stadsdichterschap en het is naar mijn gevoel heel goed gegaan. Niet dat ik het ga worden, daarvoor ben ik vast te extreem, maar ik heb mezelf wel weer eens durven presenteren. In totaal traden er negen dichters op, van wie twee vrouwen. De eerste kandidaat had een grote ode voor Erasmus, nou, dan had ik…

Het schitterende ...En met de geur van water in de schaduw, een groene. Ik kantelde de bemoste stenen om de zilvervisjes weg te zien glibberen. Het was een droom over het plezier van omkeren, die wetenschap dat je van alle kanten... en dan toch niet verloren raken! De vrijheid om vanuit elk opzicht het uitzicht... Zoals dieren ruiken dat het gaat…

Schatplichtig Ze slaapt en dat is stil. Dan sneeuwt het in de kamers Van het huis waarin ik slaap met mijn vriendin. Ze ligt er naakt en wit, een ademende steen, Een groot en lastig beeld waaraan ik mij moet stoten, Een scherp gewicht dat ik moet drogen alle dagen, Alle nachten dat haar slaap me uit de slaap houdt. Ik ben met haar alleen.…

De wind De wind neemt de vorm aan van een deur De deur leidt naar een holle weg Weg van de ooit nabije dagen Die vervagen in de wind De wind die aait bemint niet Hij draait als een lus om een andere lus Heen en weer als een lint Dat niets verbindt Als nevel van leven verwaait lust Drijft over een lome vijver Waar de lucht wankelt en…

Moment Op een moment als dit heerst de schaduwzijde en voor de sombere blik van jaargetijde een papierdunne verbintenis van gemis. Omdat het zenuw raakt en het hart, achterlaten anders is dan achterblijven rollen de woorden als koorden van onthechtenis. Dit bericht is aan jou, want tijd bedriegt ons in herinnering van plaats, handeling…

Slapeloos 's Nachts als ik wakker word en niet weer in kan slapen raak ik je lichaam aan dat groot en slapend naast me ligt soms draai je weg van mij, vermoeid, alsof je zeggen wil dat ik mij heb vergist soms ook kom je dichterbij en lig ik op het licht te wachten met je warmte in mijn hals en ik denk dat ik je ooit verliezen moet -…

De geliefden Hij lag op de rotsen aangespoeld en droomde dat haar stem hem riep, zand dat over hem werd uitgestrooid en verwaaide. De zee legde zich neer aan zijn borst. Zijn hart was de broedplaats van kleurige vogels. De wind keerde terug. Een voor een stegen de vogels op, ze schreeuwden en vielen omhoog, hulpeloos werden ze opzij gesmeten…

Amsterdam Weer varen boten langs het raam. Ze zijn met vingertoppen te raken, varen veilig van eeuw naar eeuw recht op de haven aan. Een hoge stem zegt het ontstaan in drie talen, zo en niet anders is het gegaan met specerijen en slaven, de vrouwen stonden klaar onder hun fluwelen rokken en de mannen takelden liefde, liefde naar boven, stouwden…

Westdongeradeel Wij waren onhandige mensen zo stil en omzeilend en afgesneden van wat wij hadden moeten weten over eb en vloed en over de lucht die aan ons trekt zodat wij rechtop blijven staan tot de nacht want pas dan mogen onze gedachten even plat zijn als ons land maar wat wij denken is al eerder bedacht door de mensen uit…

Roeping Fluit er een merel, dan voel ik geluk. Fluit er een merel ten hemelschreiend mooi in China terwijl ik niet in China ben; heeft naar verluidt men hier ter stede merels ook gehoord in het blauwe schemeruur van 3 Februarij 1603; zal, naar verwacht mag over zes weken, in mijn tuin hun lied weer klinken; stel dat ik al op weg zal zal zijn…

Stoel Ik stond naast een tafel en het verontrustte mij dat ik zo alleen was en opeens hoorde ik het kloppen erg zachtjes weliswaar maar iets maakte zich kenbaar. Het was zo subtiel dat ik moest knielen, zo vond ik de stoel en ik raakte het hout zoals je een tong raakt, ik legde mijn vinger in een nerf, het begon onmiddellijk te schemeren en…

De grote boom (voor Giuseppe Penone) Een nieuwe Nurejev is opgestaan. Blote voeten raken amper de grond, de volmondige contouren gloeien als wangen van een opgewonden kind. Weinig bindt hem aan de aarde. Zon en regen, hagel en storm zijn rampspoed noch zegen. Geen adders onder het gras krijgen grip op die stam. Dit is de plek waar…

De onkuisheid (voor Myra) Geloof in mij, want ik geloof in jou Weigerend wat was en wetend wat ons weerhield. Ik zal je vernoemen, je mee voorbij dit leven dragen Jij, Enige, en schaduw die mij bedekt. Door jou ben ik geworden en met de littekens Van jouw weefsels, de waas van jou. Zo ons zwijgen, zo ons zeggen. Niets werd ons beloofd, alleen…

Schrijven maakt het leven mooier. Maar is het echte leven het leven zoals we het ervaren of is het zoals het kan zijn als het opgeschreven is?…

Panta Rei De blinkende maan in de golf van Biskaye: terrassen van zilver, ik wandel alleen op de eeuwige stroom en het eeuwige waaien, van alles ontheven, voor immer sereen. Het sneeuwen der meeuwen op wiegende baren, het dansen der schepen ging aan mij voorbij, mijn ogen zijn blind van hartstochtelijk staren, mijn ziel werd reisvaardig voor…

De eenzaamheid Denk niet, lieve speelgenooten! Dat de tijd mij heeft verdroten, Toen ik gistren zal alleen, Die vermaak heeft in het lezen, Heeft geen eenzaamheid te vreezen. Maar is altoos wel te vreên. Vader zegt, dat brave menschen Dikwijls naar die uurtjes wenschen; Dikwijls naar hun kamer gaan, Om in oude en nieuwe boeken Wijze lessen…

Veranda Verbeelding breekt, hoewel gesloten huis, door het schuine glas van de verandakluis waar aardrijkskunde ontstaat in stroom en sloot, het gelaagde laagland geologisch aan de voeten uitgespreid een spraakgebied waar druïden maretakken meten, mededelen mij een mens in tijd en ruimte hoe een god uit de hemel komt getuimeld. Edwig…

Afbeelding van Cupido De aloudheid maakt de min gelijk een weeldrig kind, Opdat een man van moed zich schaam' daarmee te spelen; 't Voert wapens, opdat elk zou vrezen 't wicht te strelen, Dat jokkende ons verraadt, en vijand kwetst en vrind. Zij geeft het vleugels, wijl 't zo licht is als de wind, Vol onstandvastigheid, en los in alle…

Uit Westerloo Hoe lief dat huisje met zijn strooien daken, omringd van houtmijt, schadde- en korentas, rondom beschut voor wind of zonneblaken door struik- en boomgewas. Om groene luiken rankt de frissche wingerd, waar tros op tros zich loswindt uit het loof, dat in festoenen langs de gevels slingert en hangt uit spleet en kloof. De speelschgezinde…

De bouwval De laatste glimp van 't avondrood Vloeit langs den strakken muur, En schuchter duikt de maanschijf op Aan 't bleek en fijn azuur Wat wekt ge sombre steenkolos! Die van uw glans verviel, En eenzaam op de rotspunt rust, Wat wekt gij in mijn ziel? Versteende stem van vroeger tijd! Wat spreekt gij tot mijn hart, En wekt er…

Broeikasziel Ik zie dromen in mijn ogen; En mijn ziel ingesloten onder glas, Haar beweeglijke broeikas verlichtend, Maakt het blauwe glaswerk zichtbaar. O de broeikassen van de lauwe ziel, De lelies tegen het beloken glas, Het ontloken riet onder hun wateren, En al mijn begeertes zonder remedie! Ik zou willen bereiken, voorbij De vergetelheid…