Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Els Moors: kom ik leg...

kom ik leg je moeder om
kom ik leg je moeder neer
met een pik of een houweel
op een vloer en zij moet vallen

sta ik soms niet wijdbeens klaar
met een komkommer tussen de benen

dit is geen kurkentrekker

nu je oud genoeg bent en je weet waar de shampoofles staat
ik leun voorover tot je vanachter in me komt
en het is niet eens nacht

kom ik leg je moeder om
kom ik leg je moeder neer
met een pik of een houweel
en in het mulle zand glijden we naar beneden

later krijgen we toch water
later houden we op


Els Moors is geboren in 1976 ergens in België. Dat zie ik steeds vaker gebeuren, grote hiaten in biografieën, alsof de afkomst de jongste generaties niet meer boeit en daar valt veel voor te zeggen, want bij de meeste mensen stuiten we dan op massa's psychische problematiek en traumatische ervaringen, om maar niet te spreken van de lange, moeizame wegen om van al die ongewenste ballast af te komen. Wat tragisch genoeg sommigen levenslang niet lukt.

Op aanraden van haar leraar Nederlands is Els Germaanse Talen gaan studeren aan de Universiteit van Gent. Kijk, ze woonde dus ooit in Gent. Daarna is ze verhuisd naar Amsterdam om 'Tekst en Beeld' aan de Gerrit Rietveldacademie te gaan studeren. Daar heeft ze vier jaar over gedaan, ondertussen gedichten voordragend in de talloze, gezellige cafés. Ik ken er een aantal uit ervaring.

Aan de hand van haar gedichten zou je vermoeden dat Els het niet zo nauw neemt met de erotische avonturen, maar dat kon wel eens een misvatting zijn. Een dichteres, die zo vrijmoedig over seks dicht, kan in wezen wel eens heel gecompliceerd en angstvallig in elkaar zitten. Het tegendeel van wat mensen uitstralen is vaak waar, heb ik geleerd. Ze vergroten datgene wat ze graag zouden willen, maar niet kunnen.

Els publiceerde o.a. in: Yang, Pampus en Krakatau.
In 2006 verscheen haar debuutbundel 'Er hangt een lucht boven ons' bij uitgeverij Nieuw Amsterdam. Het bovenstaande gedicht is daaruit en het slaat in als een handgranaat, het doet mijn hersenen aangenaam uiteenspatten. Vooral de vijfde zin en de zesde zin vind ik een hoogtepunt in de westerse poëzieliteratuur, het is zo plastisch eerlijk en tevens zo diep ontroerend, dat ze alleen voor die twee zinnen al mijn diepste respect heeft opgeroepen.
Haar poëziebundel werd in 2007 bekroond met de Herman De Coninckprijs 2007.
Ze tovert nieuwe werkelijkheden uit schijnbaar alledaagse taferelen. Ze is dus een ware zieneres.

In 2008 verscheen haar roman 'Het verlangen naar een eiland'. Dit gaat over liefde, seks en verdriet en uiteindelijk de diepgewortelde, scheefgegroeide, onontwijkbare oerangst voor intimiteit. De hoofdpersoon speelt zelf als een recidivist het broze geluk weer kwijt!
In 2010 verscheen 'Vliegtijd', drie gebundelde verhalen met als terugkerend thema de oerangst voor totale overgave in de liefde! Deze ziel verduisterende, eenzaamheid vergrotende bindingsangst verwijdert vrouwen van mannen en omgekeerd. Een alarmerende scheefgroei, gevolg van ontspoorde welvaart en negatief individualisme. Het tegendeel van onze oerverlangens vindt genadeloos plaats. Er is iets volkomen misgegaan met ons en dat is zeer verontrustend, omdat het om ons zielenheil gaat en wel in het hier en nu. Als yin en yang elkaar gaan afstoten, dan is het hek van de dam.

Els verbleef ook een seizoen in Vollezele, Villa Hellebosch.
Verder wil ze na dit leven graag als een olifant terugkeren, want die zijn zo gevoelig en intelligent/slim, net als zij.
Ze heeft een zachtaardige, rappe, innemende stem, bovendien supervrouwelijk.

Momenteel woont en werkt ze in Brussel. Ik denk, Els, dat het wel tijd wordt voor een tweede dichtbundel, maar liever dan wat hoopgevender, vereniging bewerkstelligend.

Schrijver: Joanan Rutgers, 7 februari 2011


Geplaatst in de categorie: literatuur

1.0 met 5 stemmen 108



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)