Uitgenodigd
Geheel onverwachts kreeg ik nog een telefoontje van de directrice van het televisieprogramma 'Man bijt hond'.
Een paar minuten eerder passeerde ik nog een aardige buurvrouw, die me vroeg hoe het met me gaat. 'Het gáát!', zei ik nadrukkelijk. Ik strompelde barstensvol afwijzingen verder.
Maar goed, een tijdje later vertelde de directrice me dat ik geselecteerd was om een gedicht te komen voordragen. Het betreffende gedicht is 'De panter' van Rainer Maria Rilke geworden. 'O!', zei ik, 'dat kan dan mooi in een dierentuin worden opgenomen!'. Daar ging ze niet op in, de juiste locatie geeft ze me volgende week wel door.
De tegelzetter, die toevallig aanwezig was, genoot zichtbaar van mijn reacties. Het handigste is Blijdorp in mijn geval, maar ik weet niet echt of ze daar een panter gevangen houden, wel een meeuw met een bordje erbij: Deze vogel houdt veel van zijn vrijheid!.
Ze kunnen ook mij in een kooi stoppen, alsof ik die panter van Rilke ben en dat ben ik ook, anders had ik dat gedicht niet uitgekozen. Rilke is een ware romanticus en ook niet bijster gelukkig geweest in de liefde, heeft nog tragisch gescharreld met Lou Salomé, een vrijgevochten vrouw op erotisch gebied, misschien wel té voor hem.
In kloosterkringen zijn ze nogal dol op hem heb ik ervaren. Iets met mystiek weet je wel.
Ze vinden het wel leuk als ik het gedicht uit mijn hoofd voordraag, oeps! een zwak punt bij mij, daar mijn geheugen door de alcoholverslaving behoorlijk heeft ingeboet. 'Ik zal het proberen!', zei ik voorzichtig.
Zo'n kans mag ik natuurlijk niet laten gaan en ik heb nog twee weken om dat vers in mijn hersens te pompen, hoe dan ook. Gelukkig zijn het maar drie coupletten en kan ik het al redelijk, zij het uiterst vertraagd, maar dat moet dan maar, ik mag toch zeker wel wat zendtijd in beeld, doe dat ook niet elke dag, doe het toch ook voor Rilke en die trieste panter met zijn immense panterverdriet.
Ik neem het gedicht wel mee natuurlijk, want met mij weet je het nooit, ik kan zelfs acuut stilvallen vanwege zwaar autistische neigingen en dan komt er echt nada meer uit. Ik ga elke dag wat oefenen, meer kan ik ook niet doen. Ik had vroeger al zo'n hekel aan het instuderen van psalmen en gezangen op de lagere school, manman vrouwvrouw, wat een ellende!
Ik ben nu 45 en ik heb het geheugen van een 90-jarige, dus dat het een zware dobber wordt, dat kun je je wel voorstellen, maar allez, ik ga de uitdaging aan en ik zie wel wat er van komt. Kunnen jullie later mooi mijn hypochondrische kop de hortende en stotende klanken zien uitspreken bij een zielige panter, die het liefste al die ijzeren stangen stukbijt en de wildernis induikt.
Ben zelf ook net zo ontspoord en raas als een dolle locomotief door de ongerepte natuur van niet-weten en louter instinctieve intuïtie. Ik denk dat vele potten Ginkgo Biloba niet meer baten, ik zal toch echt al mijn resterende concentratiekrachten moeten aansporen om dat zo geliefde gedicht in mijn verweekte geheugen te prenten.
'Doe het voor je vaderland!', zegt een opbeurende stem.
'Ga ervoor, halve zool!', zegt een andere stem.
'Wees blij dat je uitgenodigd bent, zak verrotte aardappels, menigeen zou in zijn nopjes zijn, depressieve kwal!
Destructieve malloot! Angsthaas! Faalangstkweker!', zegt weer een andere stem.
Rustig nou maar, ik ga echt wel. Ik zie het als een auditie. Nee heb je, ja kun je krijgen. Ik wil alleen maar aangeven, dat zoiets voor een autist niet een fluitje van een cent is, maar een zwaarbeladen hot item.
Geplaatst in de categorie: literatuur
Uitgenodigd
74
Geef je reactie op deze inzending: