Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Nic Castle: Blauwdruk

Blauwdruk

Ik heb je een blauwdruk van mijn hart gegeven, maar je zei
dat je liever een röntgenfoto van mijn gebroken voet had
gewild, en mijn botten in het gips. Dit is hoe het altijd
gaat tussen ons: 's avonds kom jij moe van je werk en vindt
mij aan het raam, sterren vangend met open vingers, het huis
ijskoud en mijn neus stijf en paarsig blauw. Soms zeg je
'ik heb je lief' en klinkt het als een vloek, en soms word
ik opnieuw verliefd om de manier waarop je rillend en in
vier lagen kleding verpakt, de ramen tracht dicht te
timmeren en die oude neus van me met mijn hoofd als toegift
in een bak warm water drukt. ( Je drukt altijd te hard, en
ik denk aan mannen die dit zonder bevriezingsgevaar zijn
ondergaan, die later - met open botten en weggeknipt vlees
als reepjes schapenlever - zouden wensen dat die waterbak
nooit was weggegaan.)


Nic (Dominic) Castle is geboren in 1991 te 's-Hertogenbosch.
Ze is improvisatiedichteres, vertaalster, festivalorganisator, model en studente.
In 2008 won ze de tweede prijs van de landelijke finale van de Kunstbende. Ze was aanwezig op verschillende podia, o.a. Geen Daden Maar Woorden, Haganum en Theaterfestival Boulevard.
Met haar kleurrijke en lieftallige verschijning steelt ze al gauw de show, maar doordat haar poëzie diepgang en originaliteit bezit is dat haar ware charme. Alle uiterlijke schoonheid vergaat op den duur, maar de innerlijke, poëtische schoonheid blijft, als het goed is, in frisheid en bekoring onvervalst glinsteren.
Nic won de Belcampo-oeuvreprijs voor poëzie bij Doe Maar Dicht Maar.
Ook was ze present bij het programma Opium op radio 2.
Tijdens de Kunstnacht was ze improviserend huisdichteres van het Noord-Brabants Museum.

Ze ziet eruit als een prinses uit India en met haar ravenzwarte haren betovert ze de muzen en vervolgens tovert ze de een na de andere toppoëem uit haar schuddende kapsel. Als een mysterieuze zigeunerin haalt ze haar inspiratie uit geheime bronnen, beken en natuurheiligheden.
Ze geeft met gemak workshops aan leergierige aspiranten, die met bevende lippen aan haar gekluisterd blijven. Het zijn niet alleen de Bossche bollen, die hen ik katzwijm brengen, maar vooral de open, brede glimlach van haar tedere zielenleven.
Tevens is ze Kunstbende-ambassadeur geworden, zo jong al zoveel taken, ze kan het blijkbaar, daar ze goed in haar dichterslijf zit.
Ze was ooit de jongste dichter op het slotprogramma van Dichters in de Prinsentuin.

Haar stem is zwoel en verleidelijk hees en zakt steeds weg, alsof ze verlegen is, maar ze weet op bewust-acterende wijze wel haar ding te doen, net niet fake-achtig, soms kan ze haar volume opeens verhogen, ons beangstigen, maar ze blijft toch meisjesachtig klinken, ondanks haar rijpe, volwassen uitstraling.
Ik vermoed dat ze een jonge ziel is.

Ze schrijft al vanaf haar elfde, wat je heel duidelijk terug kunt horen in haar belegen werk, te vergelijken met Old Amsterdam kaas. Er was iemand in Den Bosch, die een poëziewedstrijd met haar gedicht 'Paris' heeft gewonnen, waar ze terecht heel boos over was. Dat zijn echt gemene vormen van plagiaat. Hoop wel dat die dieveggge Nic een schadevergoeding gestuurd heeft. De brutaliteit, zeg!

Schrijver: Joanan Rutgers, 25 januari 2011


Geplaatst in de categorie: literatuur

4.0 met 6 stemmen 151



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)