Alle inzendingen over kinderen

Daar zijn ze, bij de bushalte; de jongeren, vertegenwoordigers van een nieuwe, stralende generatie; ze schertsen levendig met elkaar; hun ogen stralen van vibrerend jong leven; ze zien opgewekt, vol van vertrouwen en enthousiasme hun leven en hun toekomst tegemoet; een toekomst die mij zal ontgaan, ...

De Winter is nu. Maar waar is de sneeuw? Ooit, een aantal jaren geleden, was er altijd sneeuw. Ieder jaar, soms meer en soms minder. Maar de sneeuw is verdwenen. Jammer, vind je ook niet? We konden dan sneeuwpoppen maken, of sneeuwballen naar elkaar gooien. Soms wel dagenlang. Dat kan nu niet...

Nog steeds klinken de oorverdovende knallen door de straat, zeker als de jeugd pauze heeft van school, of dat ze naar huis mogen, je hoeft er niet voor op de klok te kijken, want yes, de scholen zijn weer open! Voor wie er nog aan twijfelde, stop daar maar mee want de oorverdovende klappen vertellen...

Het was gisteren de zesde januari. Het is traditioneel bepaald dat de dag was gekomen waarop de kerstboom weer weg kon. Inderdaad had mijn trouwe Ilonka het kleine boompje al vóór de Kerstdagen tevoorschijn gehaald en had zij het getooid met kleurige frutsels en fratsels en met een lieflijk stenen...

....en zo sliepen wij nacht aan nacht in de monumentale bedden - geërfd van een tante - die de kleine kamer grotendeels in beslag namen; mijn zusje en ik. Tijdens de winternachten tekende ik taferelen op de beslagen ramen en verzon verhalen om haar te vertellen. En, in navolging van Godfried Bom...

In deze gevallen is een mobiele telefoon wel een pre natuurlijk want, als mamma werkt en pappa ook dan zit oma thuis te wachten op de kids die uit school komen, een prima afspraak al zeg ik het zelf. Ze hoeven niet meer te worden opgehaald, je gaat hoogstens op de uitkijk staan als de jongste spruit...

Nog maar acht is tie, acht zomers, herfst-winters of lentes, het maakt niet uit, hij is acht en soms is ie zo ongekend stoer is het een kerel (tje) van formaat, dat zegt in elk geval de maat van zijn kleding wel, die welhaast elke twee maanden groter moeten? Acht is ie, onderweg naar negen natuu...

Tandartspraktijk Tilburg Zuid is gevestigd in wat men een groot "kantoorpand" zou kunnen noemen. In de wachtkamer ontmoet ik enkele kinderen met hun gesluierde moeders. Een zwartharig meisje van een jaar of elf draagt twee joyeuze staartjes in het haar en een brilletje op de neus met ronde glazen en...

De meisjes van Broeckx, Cecile en Ineke, hadden de leeftijd van respectievelijk zeven en tien jaar bereikt. Handje in handje waren ze verschenen voor Sinterklaas; een duizelingwekkende autoriteit en samen moesten ze twee keer per jaar de weg afleggen naar het witte huis van tandarts Claassen aan het...

De Caspar Houbenstraat in Tilburg Zuid vormt een verlengstuk van de Fatimastraat en maakt onderdeel uit van de wijk "Jeruzalem". Daar staan sinds jaar en dag krijtwitte huizen, flats en een buurthuis die mijns inziens geen schoonheidsprijs verdienen en die de sfeerloosheid en de armoede in de wij...

....in die lang voorbije jaren van onze jeugd kwamen ook de cornflakes weleens op tafel en in die grote doos was dan gewoonlijk een verrassing verstopt. Zo herinner ik me een klein plastic speelgoedje in de vorm van een ouderwetse fiets, een vélocipède, dat ruimschoots tot onze kinderlijke verbeel...

Zullen we nog even…en we gaan even luchten, de buien zijn elders gevallen blijkbaar en het zonnetje lokt vriendelijk genoeg om even een frisse neus te halen, gelijk maar even naar de winkel die op de kleintjes let ( alhoewel in dit geval dus even niet) en we struinen door de zaak, mijn oog valt, (...

De afstand Tilburg-Biezenmortel is met de snelle, witte auto van de Regiotaxi gemakkelijk te overbruggen. Een stoere en aantrekkelijke oudere chauffeur met apenarmen die hij aan het stuur hield, legde die afstand op een zonnige septemberdag met mij af. Mijn broer wachtte al op mij. Hij danste al...

In onze jeugdjaren kwam meneer Van Poppel eens per week de boodschappen aan huis brengen. Ik kan me nauwelijks ontveinzen dat hij op President Johnson leek. Voor ons, kinderen nog, bracht hij, naar ik me nog goed meen te herinneren, gele en rode speelballen mee die eigenaardige ovale vormen aannamen...

Oma, mag ik komen logeren, domme vraag want natuurlijk mag ze dat en ik vraag haar: kom je op de fiets, want dan rij ik je tegemoet of: je doet je ‘ oortjes ‘ in en laat weten wanneer je weggaat dan hoor ik waar je bent…het blijft even stil en ze zegt: ehhh Oma, de oortjes hebben in de appelsa...

Op de eerste schooldag had mejuffrouw H. in de cognackleurige trui alle kinderen en ook mij de hand gereikt en had ik in het speelkwartier gebivakkeerd tegen de gelaagde muur van het houten gebouw dat onze lagere school huisvestte. Om het mooie, gehaakte bolerootje dat ik droeg, zouden klasgenoten m...

Vol weemoed en verdriet denk ik nog vaak terug aan die kartonnen "aankleedpoppen" die je verschillende kleertjes kon "aantrekken", die je uit kon knippen en waarvan je de kleding dan met eveneens kartonnen lipjes aan de pop bevestigde. Schön ist die Jugendzeit, sie kommt nie wieder.... He...

Een kleine jongen wandelde aan de hand van zijn moeder over de Tilburgse markt en verbaasd en vol verwondering keek hij naar de kleurige vogels die daar in kooitjes, opgesteld in een lange rij, waren "ondergebracht" en ik hoorde hem zeggen "Dat zijn uilen", aldus de grijsgevederde parkieten met ...

.......het was in de tijd dat ik wegens mijn zwakke longen dagelijks het kleuterdagverblijf met de toepasselijke naam "Kleuterheil" bezocht, gesitueerd in de bosrijke omgeving tussen Goirle en Tilburg. Niet altijd stond ik 's morgens te popelen om met ome Rob, de buschauffeur, bekend en geliefd b...

Ze noemen haar "Tulipifera", Tulpenboom. Nu moet ze bloeien in die tuin op de hoek van de oude straat waarin mijn geboortehuis staat. In langvervlogen tijd, in kindsdagen, speldde mijn vriendinnetje haar bloesem op mijn vestje. Ik herinner me de zonnige straat, de bovenwoning, de huizen aan de ov...

...en in die langvervlogen tijd, die tijd van onze jonge jaren, toen we God nog in ons hart droegen, die tijd van onschuld en kameraadschap waarnaar ik vaak zozeer verlang en die nooit meer terug zal komen, verzamelden wij de speldjes die we haalden bij de diverse winkeliers en we prikten ze op een ...

...En toen mochten we bij die lieve oom op schoot.... We waren de zusjes Broeckx, Ineke en Cieltje en drie en zes jaar oud. Die oom in die witte jas kon toch geen kwaad in de zin hebben? Toen volgde de benauwdheid van het "kapje". Dit werd plotseling over je hoofd geschoven en het benam je de ...

Minister Dekker biedt terecht excuses aan voor het feit dat de Nederlandse Overheid tekort is geschoten bij adoptieprocedures. Zo werd verdachten van kinderhandel geen strobreed in de weg gelegd. Pijnlijk, zegt de Minister.

In de afgelopen meivakantie kwamen de kleinkinderen Bennie en Irene langs. De tuin stond er bijna op z’n mooist bij. ‘Hoi, opa en oma, daar zijn we weer!’ ‘Hoi kinderen, komen jullie mij helpen?’ ‘Ja, natuurlijk,’ wist de kleine Irene, ‘maar we komen dit keer meer voor oma, di...

Een afbeelding van deeg, een bak met geschilde appels en de mededeling dat: men bezig is...even ervoor, een afbeelding dat: er een heerlijk ogende boterkoek gebakken is, oei dat is wel heerlijk en terugdenkend aan een schoonmoeder die kon bakken als de beste proef ik het al....maar: verschillende me...

....en zo hadden mijn goede, liefhebbende ouders mij het speelgoedbeertje geschonken. Op die oude zwart-witfoto staat het afgebeeld op de leuning van het goudkleurige bankstel dat onze woonkamer sierde. Het beertje dat mij zo dierbaar was moet klanken hebben kunnen voortbrengen want in later jaren...

In die jaren, de jaren waarin ik de lagere school bezocht, waren we thuis geabonneerd op een jeugdblad, genaamd de "Fix en Fox" De kleurige stripfiguren spraken tot de verbeelding van mij en mijn zusje maar bovendien bevatte het weekblad extra bladzijden met afbeeldingen van sterrenstelsels, dinos...

Sommige betweterige mensen verwijten mij weleens dat ik een te grote fantasie heb. Als ik iets ruimer kijk dan dat de werkelijkheid is, of het iets anders zie dan de feiten, zonder te liegen, hebben die mensen daar moeite mee. Gelukkig ik zelf niet en ik vind het juist fijn dat ik dingen soms in een...

In mei kwamen ze beide langs, mijn kleinzoon en z’n zusje die nu ook oud genoeg was om uit logeren te gaan. Ze was wel al een keertje geweest met haar moeder, maar nu dus met haar anderhalf jaar oudere grote broer. Ik nam ze mee voor een kleine wandeling over mijn perceeltje weiland, waar aan...

De jongste kleinzoon komt langs een weekendje logeren, wat hij maar wat fijn vindt. Het is een natuurkind dat helaas gedoemd is voorlopig in een grote stad in het westen van het land op te groeien. Dus hij geniet van een weekendje hier, waar nog echte natuur is. Toen ik hem ‘s avonds op bed brach...