Alle inzendingen over verdriet

Ik kom er steeds meer achter dat de meeste mensen wel een of andere psychische aandoening hebben, die hen beperkt in het reilen en zeilen tot geluksrealisatie. Ik ben zwaar verbitterd hierdoor. Mensen zijn dus ontoereikend om echt lief te hebben. Als hier een God van Liefde achter schuilt, dan heeft dat Wezen wel zeer eeuwigstom gefaald!…

De klassieke song 'Love hurts' dwaalt geregeld door mijn geheugen, daar ik de waarheid van die song erken. Nazareth bedankt, zie nu hoe religieus verantwoord de band genoemd is. + 'It takes a lot of pain' komt harder dan ooit aan, hoewel ik als verliefde puber ook het nodige te verstouwen had. De pijn van het verlies van mijn eerste geliefde…

Net voor de lente moet hij doodgaan, terwijl hij zo’n hekel heeft aan nattigheid en kou. Wie kon vermoeden in de laatste warme dagen dat dit de laatste zouden zijn? Wie kon vermoeden in de koude dagen dat het nooit meer warm zou worden? In volle gezondheid, omringd door speelse aandacht, vertrouwde gewoonten, zo welkom, ook al was hij soms tot last:…

Als depressie het onderdrukken van ware emoties betekent, dan snap ik heel goed hoe Mirjam zich gevoeld heeft vlak na haar debâcle in Italië, want ze is daar vervroegd weggegaan, omdat ze niet goed communiceerde en velen waren heel boos op haar. Ze zit in een identiteitscrisis, want ze weet niet meer wat ze met haar leven aanwil. Geen wonder dat ze…

Ik heb al mijn religieuze/mystieke boeken de deur uit gedaan, tevens alle psychologieboeken en paranormale boeken. Het raakt me niet meer. Na het verlies van mijn meest geliefde vrouw op aarde gaat alles op de schop. Ik doe al mijn materie weg om de volkomen leegte te omarmen. Ik weet wel dat dat depressie heet, maar wat kan ik anders? Mijn geloof in…

Overkomt iedereen, de verliefde klik in den vreemde met ogen lippen alles hoe onwaarschijnlijk plots vertrouwd. De herkenning uit onderhuidse bestanden, uit de ziel mogelijk, van zoveel tegelijk in fracties van een seconde. Vormen die volstrekt natuurlijk pasklaar voor jou gegoten lijken. Om je met alles wat zacht hard maar vooral waarachtig voelt,…

Wat mijn verhaal alleen wilde vertellen is: dat ik het zo angstig vind, dat elk klein dingetje een groot iets is geworden. Dat mijn denken niet meer wil stoppen en ik helemaal niet zo goed meer begrijp, wat er met mij aan de hand is. Altijd heb ik de moed gehad om te vechten en nooit, echt nooit, is er een seconde in mijn gedachten geweest dat ik…

Zo áf en toe heb ik er één. Zo'n dag waarop ik bijna stík in mijn verdriet. Zonder duidelijk aanwijsbare oorzaak sta ik 's morgens op met zo'n onbestemd gevoel. Ik ben té vroeg wakker, de koffie blijkt op te zijn (dat gebeurt toch nóóit!), mijn rug doet pijn, en niemand on-line om even bij te kletsen. Op het moment dat ik uit bed stap, struikel…

Hij ligt niet meer voor mijn voeten op de trap en de deuren van de slaapkamers hoeven niet dicht. Geen bestek afwassen na kaasgebruik en in de zomer kunnen alle ramen wijd open, zonder ijzingwekkende circustoeren op de vensterbank aan de buitenkant. Ook de achterdeur kan open, zonder angst voor een bloederige muis of vogel. Geen bezorgdheid meer als…

Onverwachts was het daar: al mijn verdriet, verdriet dat ik maar niet in een hokje weet te plaatsen. Het is nog niet ten einde. Dit verdriet is van de hedendaagse tijd. Waar ik elke dag mee uit te staan heb en vermoedelijk met mij nog vele anderen. Het verdriet van eenzaamheid en een doelloos leven. Heel de week heb ik al een onbehagelijk gevoel…

Ik zag God met Zijn hand wijzen naar mij, zo van: jij gaat dit meemaken, Ik beveel het jou, je gaat naar haar toe om haar te beminnen zoals Ik het wil! Ik gehoorzaamde maar al te graag en ondanks het vreemdsoortige geloofde ik in de goedheid van het hele gebeuren. Ze was en is een perfecte vrouw met een bovennatuurlijk lichaam, zeer aantrekkelijk…

(voor Mirjam Bruijn) We waren twee weken smoorverliefd op elkaar en dat neemt niemand van ons af, maar dat het zo abrupt afgekapt werd door jou, dat werkte als een wrede, onverwachte guillotine. Ik was je droomman, zei je, je ecodorp, je leermeester, je wilde me nooit meer verliezen. Je streelde iedere vezel van mijn lichaam met opperste liefde,…

Zesentwintig graden en eentiende is ze. Een absoluut record, niet met het leven verenigbaar eigenlijk. Maar ze heeft de val tegen de keukendeur overleefd. Urenlang heeft ze er gelegen, spaarzaam gekleed. Verward, uitgedroogd en onderkoeld komt ze bij ons binnen. We geven haar geen cent. Ik heb er vaker zo een opgenomen en moeten laten gaan. Nog wat…

Zoeken naar een speld in een hooiberg, een speld die ik niet eens ken, alle kopjes die voorbij komen zouden het kunnen zijn. Meteen denk ik dan ook; hoelang moeten we zoeken, sterker nog waar moeten we zoeken? Walter denkt er niet aan om naar huis terug te gaan, er moet een manier zijn...met argusogen worden we gevolgd, je ziet de mensen denken, wat…

Dit is eigenlijk geen hartenkreet, zelfs geen verhaal of relaas, maar bittere werkelijkheid. De eerste keer dat ik haar ontmoette begon ze de dag, 's middags, met een biertje, koud uit bed. Vergezeld van een zelfgefabriceerde mentholsigaret, want dat luchtte op. Dat sigaretje was haar Mascotte, dozen vol en daarna leeg stonden steeds weer aan de…

Ik heb wat met Ouddorp in Zeeland, ik heb er het een en ander beleefd toen ik volop wakker was. Allereerst zijn we er ooit als gezin op vakantie geweest, dat gebeurde heel slim, mijn vader preekte er dan in ruil voor overnachting in het huis van de koster. Hij preekte dan niet alleen in Ouddorp, maar zoals gebruikelijk ook in dorpen daar omheen. Ik…

Kijk mijn dochter,zei ze tussen de takken wat daar schijnt? Het is de maan en daarop zit gehurkt een mannetje die met zeep en water bellen blaast. Dat mannetje is waanzinnig en zit daarom overdag in een betonnen hokje opgesloten.Waar hij nooit uitkomt,ha,ha,ha,ha. In de avond wordt hij op de maan gezet op zijn hurken met een emmer water en zeep…

Vissersvrouw oh vissersvrouw! Je bent aan het hengelen gegaan. En je hebt de haak waarmee je hengelt zo scherp en pijnlijk gemaakt als mogelijk gemaakt om mij te vangen. Vissersvrouw oh vissersvrouw! Met je nachtlantaarn heb je een goede stek gevonden aan de rand van het kanaal. Waar mannen zoals ik gauw happen naar een korst brood aan je haak.…

Medelijden is uitgesteld verdriet.…

Ik ben mijn eerste schat kwijt. Zomaar verloren op Pasen alsof het een chocolade eitje is. Twee van die schatten had ik. Twee die voor mij erg kostbaar zijn. De één erg mooi verpakt, maar de smaak soms wat bitter, de ander in een doodgewoon kleurtje, maar erg goed van smaak. Zo zou ik ze willen omschrijven die twee. Als magneten stoten ze elkaar…

Ik ken hem een jaar of acht, kwam hem tegen toen ik mijn baan verloor. Hij is imker, verzorgt met zijn gevleugelde vriendinnetjes de botanische tuinen in het park. En dat doet hij goed, ze noemen hem niet voor niets de bijenkoning, bevruchtend gaat hij zijns weegs. Onlangs kwam ik hem tegen, gesprek: "Hoi Tom, hoe gaat het met jou" ? "Niet…

De conducteur stapte uit op station Hilversum. Hij hield het perron in de gaten. Geen beweging meer bij de deuren, op de klok letten, sleutel omdraaien en op naar het volgende station. Vaste prik. De conducteur stapte half naar binnen, met één been op de treeplank. Hij keek langs de trein, even aarzelde hij. Afscheidsritueel. De ‘doeis’ en ‘daags’ zijn…

Het is zo'n veertig graden Celsius, wanneer Erik in Olympus arriveert. Zijn broek is vuil van het stof en enkele wijnvlekken. Hij veegt met zijn linkerhand het zweet van zijn voorhoofd. In de verte bespeurt hij een kampeergelegenheid, paradijselijk, hippie-achtig. Er liggen mensen op banken, met overal kleden en mysterieuze siervoorwerpen. Houtsnippers…

De dood die op mij diepe indruk maakt is de dood van m’n nichtje toen ik zes jaar was. Te jong om het te verwerken nam ik de herinnering mee naar volwassenheid en heb het onderweg verwerkt. Ik zag wat de dood met mensen doet. Nu weet ik dat het longontsteking was. 'Waarom geen ziekenhuis' vraag ik mij steeds weer af, waarom moest ze zo onmenselijk…

Iedere voetbalclub heeft ze, regenten van de stamtafel. Ooit vedetten, alles konden ze met die bal. Al – zeggen ze – bleef het altijd bij een spelletje. Boodschap: nooit geen kapsones beide benen op de grond en simpel houden. Het is alleen de groten gegeven. Vele grote talenten zijn aan ernst kapot gegaan. Verkrampt door koppies vol faalangst. Ga…

Missen...doe ik nog al wat, wie niet? Je vader en moeder, broer of zus die ik nooit had, wat je niet gehad hebt kun je ook niet missen, misschien niet, maar je mist wel degelijk iets als je alleen opgroeit. De mensen van "vroeger" al dan niet in leven. Familie...ach herinneringen. Gescheiden, het delen van gebeurtenissen, niet meer samen, niks…

De medewerkers van DSB moeten het hebben geweten. Ze kregen te weinig geweten voor hun salaris.…

Het dreigement van de Iraanse president Ahmadinejad om Israël van de kaart te vegen krijgt een wel heel nare bijsmaak als je bedenkt dat hij stamt uit een familie van Iraanse joden. Vroeger heette hij Sabourjian, een typisch Iraans-joodse naam. Zijn anti-joodse houding lijkt een poging om zijn verleden achter zich te laten en in de smaak te vallen bij…

Mijn verlangen naar jou: Ik smachtte en verlangde naar jouw warmte Ik smachtte en verlangde naar jouw aandacht Ik smachtte en verlangde naar jouw liefde Steeds weer kriebels, door maar aan die tijd terug te denken. Inmiddels heb je voor een zoveelste keer hard de deur voor m'n neus dicht geslagen. Een half jaar heb je tegen me gezwegen…

En zo moeten wij alleen doorgaan met onze dans op deze wereld. Terwijl jullie ergens in het universum rondzweven. De pijn in de stem van Donovan raakte mijn ziel toen hij mij jullie noodlot meedeelde. Onze goede vriend en zijn zo aanbeden Lena en Gina zijn niet meer. Ben ik nog steeds een vent? Want weet je. Ik zit op dit moment te huilen. Uit verdriet…