Alle inzendingen over vriendschap

De wolf deed open en het konijntje zei: ’’Wolfje boos uit het bos eet mijn bloem met zout en een bekertje melk ,eet ook steel en grond en Groenkapje is weer heel en gezond!’’ De wolf lachte het konijn uit en daarna vrat hij het konijn op. Daarna kwam het hertje, vriendje van Groenkapje aan de deur met in zijn bek een grote plant met een distelbloem…

Groenkapje Er was eens een ver land liggend achter zeven sloten waar het altijd regende waar een meisje woonde dat Groenlokje van het Haar heette. Ze droeg altijd een groene das om haar hoofd en daarom werd ze in de volksmond Groenkapje genoemd. Groenkapje werd ze genoemd vanwege haar groene kapje op haar hoofd en omdat ze dol was op kapjes brood…

Selectief zijn is een eerste vereiste om zelf je vrienden "goed" uit te kiezen. Een grote snavel/bek moet dan ook wel eens kunnen en een combinatie zijn van mens tot mens die er toe doet. Vrienden die accepteren dat, en dat ook van elkaar. Ook als hun mening hard is, daar ben je dan ook echte vrienden voor. Ik hoop dat mijn vrienden/vriendinnen…

Boman beweert de Militaire Politieagenten met bibberende lippen dat hij last van suikerziekte heeft, vandaar de onder het matras gevonden insulinespuit. Waarop wij allen de binnenkant van ons armen moeten laten zien. Ik speel nog steeds alsof ik er helemaal niets van begrijp en protesteer dat ik alleen op visite ben om mijn verjaardag te vieren en naar…

Op een mistige en regenachtige morgen, midden december, ben ik de stad ingegaan met het vooropgezette doel Kerstcadeautjes te kopen om een vriendschap kracht bij te zetten; een vriendschap die al vijfentwintig jaar harten verenigt aan beide zijden van het water dat ons scheidt: de kille, onherbergzame en vaak stormachtige Noordzee. Ik hoop dat de kilte…

In de regen hebben we samen onze "architectuurwandeling" gemaakt, Georgeanne en ik. We zijn van start gegaan voor het groene, verweerde beeld waarvan de armen en handen zo welwillend gespreid zijn in een liefdevol en liefhebbend gebaar dat zo welsprekend en overduidelijk is, maar dat niemand nog begrijpt of ooit schijnt te hebben begrepen in de zo…

Als ik 's morgens wakker word met een pijnlijke grimas kijk ik in twee reebruine ogen met lange wimpers in een voor Indonesisch begrippen blank gezicht, een gezicht van een fotomodel met haar haren kort van achter geknipt en met een lange metalliekblauwe lok van voren. Ik lag erbij alsof ik met open mond naar een cover van de Vogue lag te staren zo…

Een hoop herrie en gelijk een schep zand in mijn gezicht maakt mij wakker. Ik wrijf het zand uit mijn ogen schud het zand uit mij haar en probeer zoveel mogelijk uit mijn ene oor te krijgen en terwijl ik opsta gooi en wrijf ik nog een kilootje zand van mijn shirt en kruis af. "Come on man!" "Hurry!" "Jump on!" Ik zag een motor door het zand…

Ik zie een flinke gozer met een piratenbandella om zijn hoofd geknoopt, een zwarte Ray-Ban op en lang krullend haar. Hij had een mouwloos leren jacket aan en vingerloos leren handschoenen. Zijn dikke armen vielen mij gelijk op. Zo'n grote gozer had ik nog nooit gezien in Indonesië. Ik blijf hem aankijken terwijl hij zijn zonnebril afzet en train gewoon…

Ook de Indonesische Whisky was geen zuivere koffie met die chemicaliën. Er moest iets gebeuren of ik zou werkelijk krankzinnig worden. In de tijd dat ik bij mijn vader woonde hoorde ik vaak verhalen vertellen van zijn 'vriend in verplichting' Pa Jumaidi de buurman die 'een abrie' was oftewel een afgekeurde Militaire Politieagent die nu dienst deed…

Na een stevige ruzie met mijn vader en zijn vrouw die in de tussentijd waren verhuisd naar Cikampek een stad die honderd kilometer bij Jakarta vandaan ligt kreeg ik vierentwintig uur om iets te regelen. Dat wil zeggen onderdak. Via, via kwam het goede nieuws dat er huisjes te huur waren ergens bij de plantage tussen Cikampek en Karawang in. Het zou…

Vandaag een heerlijke dag. Zo'n herfstachtige met lekker veel wind maar aangename temperaturen. Afgesproken met een bekende voor een strandwandeling in de zon. Dit was de verwachting van een paar dagen geleden en zowaar de berichten hebben woord gehouden. Mijn haar in een staartje opdat ik straks niet alle klitten en knopen er uit hoef te kammen,…

Sluipend en geleidelijk had ze mij verlaten; ze onttrok haar op handen zijnde desertie aanvankelijk nog aan mijn spiedende blik en aan het volle, heldere daglicht van mijn verstand en waarneming; zei, dat ze zoveel vrienden had om te bezoeken (vrienden die ze zorgvuldig van mij weghield om redenen die ik niet begreep, maar ik vermoedde dat ze zich schaamde…

Op het driehoekige plein in het hart van de stad, dat ingeklemd ligt tussen gastvrije en sfeervolle restaurants met vriendelijk, attent en wellevend personeel hebben we elkaar ontmoet, mijn oude tante en ik, in de herfst en in de herfst van onze levens. Een veldslag als een pestepidemie had huisgehouden in onze familie en de gelederen gedecimeerd en…

Ze woonde aan de Gouverneurslaan, de "vriendin" die mij altijd onbekend is gebleven. Ik had wel eens een vluchtige blik proberen te werpen door de zware, dichtgeweven vitrage voor haar ramen en dit had een indruk bij me nagelaten van sfeerloosheid en van een eenzaamheid die zij met niemand deelde. (Voor zover ik kon waarnemen, stonden er in de achterkamer…

Het was een warme dag in juli en lange, antracietgrijze schaduwen legden zich over de wereld. Zijn naam was August en ik vergeleek die met de naam van mijn lang-vergeten oom wiens as op het verre continent rust en met die van mijn favoriete schrijver: August Strindberg. We hadden afgesproken samen naar "Peerke Donders" te gaan, een etablissement…

Op mijn bureau staat een foto in een lijst, voorstellende een zandkleurig stenen standbeeld uit de dertiger jaren van een moeder met twee kinderen. Het beeld bekroont een brug in Den Haag, waarover dag en nacht onafgebroken een intensieve verkeersstroom haar weg zoekt naar andere delen van de metropool. De contouren van dit beeld tekenen zich op de…

Je hoeft niet mooi te zijn om mooi te kunnen gaan...…

Ik vermoed dat het onmogelijke bewaarheid kan worden, wens Fred het geluk dat hij nastreeft. Kareltje = verleden tijd…

Het is zondag 13 mei, Chris is jarig. Dit jaar wil hij geen groot feest. Anders gezegd, ik ben zijn enige gast. Gewoon stieren onder elkaar, verder geen gedoe. We smeren wat stokbrood, drinken een biertje en proosten op het goede leven. Na een tijdje stelt hij voor een wandeling te maken door Meinerswijk. Ik heb er nog nooit van gehoord, dus dat wordt…

Het is alleen zo jammer dat deze buurvrouw die van feestvieren houdt, na afloop gaat staan fantaseren en snoeven tegen haar feestgangers en daarmee op het allerlaatste moment de sfeer verziekt en vriendschappen verspeelt.…

Tja, Knotje..ik ontmoette haar bij een bushalte. Eigenlijk was ik niet in een beste stemming, toen ik daar stond te wachten. Het regende en ik had net een gesprek gehad bij het RIAGG, waar ik niet zo tevreden over was. Ik was niet serieus genomen door de psych, dus balen..mijn gedachten waren ver te zoeken. Er kwam een vrouw naast mij staan, die mij…

November 2019, Utrecht. Het sneeuwde vroeg dat jaar, de sneeuw lag in november 2019 als een maagdelijk tapijt over de straten en de stoepen van de bedrijvige stad. De dorstige Alfons liet zijn gedachten de vrije loop. Een huis, een bouwwerk dat mensen tot woning dient, met hoge muren rond een binnenruimte. Een woonplek met het liefst ook een waterdicht…

Ik wil jou heel graag alleen ontmoeten.....…

ik heb dat tedere gevoel voor mijn vrienden met wie het samenzijn steeds weer een feest is want genegenheid zindert door de kamer. Een samenzijn waar wat je eet of drinkt niet zo belangrijk is want "we vieren vriendschap" staat in hoofdletters op het menu. Waar kleine attenties en complimentjes de vitamientjes zijn voor de ziel. Waar iedereen gaandeweg…

Sommigen noemen het een gave, ik vind mezelf maar een rare. Het ene moment verketter ik een koningshuis en vervolgens ben ik lyrisch over de gekraagde aardster. En dat al vertrekt uit mijn vingers zonder het vantevoren te bedenken, het is er zomaar, gaaf toch ? Dit is eigenlijk een hommage aan degenen die mij waarderen, in cijfers al dan niet reageren…

Ik haat vrienden. Zeker zogenaamde goede vrienden. Ik vertrouw ze niet. Ze zeggen wel dat ze het beste met u voor hebben en dat ze er altijd zullen zijn als er iets is. Dat ze maar een telefoontje verwijderd zijn en dat je hen dag en nacht mag bellen. Ik moet ervan kotsen. Er zijn te veel verplichtingen aan vrienden. Je moet er mee gaan eten, tennissen…

”Ik ben een vriend” Ik wil geen vriend worden, ik ben een vriend. Ik dacht hierover na en besefte dat dit eigenlijk het mooiste is wat de mens kan zijn. Als men weet dat je een vriend bent, ben je nooit alleen. Dan heb je altijd mooie herinneringen aan lieve mensen. Dan voel je je gedragen door het leven heen. Dan zijn er altijd voetsporen in…

Het is zinloos om iemand die nooit luistert te verwijten dat hij nooit luistert.…

Ontspannen zwijgen is alleen mogelijk tussen mensen die elkaar iets zeggen.…