Alle inzendingen over tijd

Een dialoog te midden auto's Ontmoeting. Zij zegt: Hoe heb je me zo dadelik herkend. Hij: Je hoed. Zij: Mijn hoed. Mijn hoed? Hij: Ja. Zij: Gek. Hij: Die pluimen heb je reeds zolang. Zij: Nee. Die heb ik pas één dag. Hij: Nou dan. Zij: Hoe heb je me zo dadelik herkend. Hij: Ik weet het niet. Zij: Ik zie er erg verouderd uit…

Er werd niet over gesproken bij ons thuis, achteraf begreep ik dat wel. Een verliefdheid in de late jaren dertig leidde, misschien onverwacht, tot tien kinderen, waarvan eentje doodgeboren. Hij staat nog steeds tussen mijn jongere zusje en mij in, het erge is dat mijn ouders mij dat nooit hebben verteld. Ik heb op latere leeftijd van een oudere broer…

Het zijn vergeten dagen de dagen van de pijn. Gelukkig maar anders was het toch maar uiterlijk verschijn. Het zijn de goede momenten die onthouden zijn. De tijden waar in werd gelachen zonder een spatje venijn. Die wil ik wel opnieuw beleven om weer even gelukkig te zijn. Zo is het nu een maal in vervlogen tijden dat verleden word genoemd. Vroeger…

Gisteren overkwam het mij weer, zo'n genante ontmoeting met de vriend of kennis die het niet is. Hoe gaat dat. Je zwaait uitbundig naar een bekende aan de overkant van de straat maar die geeft geen enkele blijk van herkenning. Integendeel, licht geïrriteerd kijkt hij je kant op en vervolgt zijn weg. Het plotselinge besef van een mogelijke vergissing…

Het rondje is weer rond: het einde is weer bij het begin, alles in een spiraal opwaarts of neerwaarts, het maakt niet uit. Het begin zal altijd weer beginnen bij het eind. Vooruit kijkend terug denkend het een wat nog gaat komen maar toch al is geweest. De spiraal zonder begin en zonder eind, de klok de altijd zijn ronde tikt in het groot of in…

Soms heb ik van die, laat ik het maar 'bevliegingen' of 'invallen' noemen. Ze overkomen me doorgaans als ik op het punt sta in slaap te vallen. Hier volgt een voorbeeld. Deze week schoot me het woord ‘meridianen’ te binnen. Meridianen zijn cirkels. Het zijn denkbeeldige lijnen op de aardbol en ze staan er dus niet echt. Ze worden onderverdeeld…

Het is december en de neiging om terug te kijken wordt met de dag sterker. Niks mis mee om deze tijd van het jaar, vind ik altijd. Ik probeer dat altijd wel op een positieve manier te doen. Natuurlijk, de nare dingen mogen ook aandacht hebben, ik negeer ze zeker niet. Maar waar ik altijd veel aan heb is een lijst van successen van het afgelopen…

Afgelopen week moest ik mij melden bij mijn huisarts, nee, niets ernstigs, gewoon even mijn bloedruk laten meten. Onze dokter is tegenwoordig onderdeel van een Eerstelijns Centrum, van kleine zelfstandige naar partner in een grote maatschap, ja, dat vond hij zelf een hele stap. Nou, ik ook, in plaats van de intieme wachtkamer betrad ik een hal met verwijsborden…

De bruine kroeg sterft uit. Komt door de dure euro, veranderingen in de wijk en de opmars van de televisie. Zeggen ze. Dat is goed mogelijk, ik zou niet weten waar het anders aan ligt. Langzaam maar zeker verdwijnen stamcafés uit het straatbeeld. Waren het er in 1985 nog ruim negenhonderd, nu zijn het er niet meer dan zevenhonderd. Is er dan niets meer…

De Sinterklaasdrukte kwam al weer dichterbij. Het was soms al zo bedrijvig dat je mensen al met een kerstboom zag lopen. Dat is natuurlijk wel erg vroeg. Maar ja, wie weet vieren die lui wel geen Sinterklaas en willen gewoon vast iets gezelligs in huis. Alles is mogelijk toch. Het is tegenwoordig een gekkenhuis. Iedereen werkt, of je nu kinderen…

Soms denk je echt weer even dat het leven eenvoudiger wordt als je een nieuwe functie op je PC hebt of een snellere verbinding. En in bepaalde opzichten is dat ook zo. Een tijdje geleden ben ik eindelijk overgestapt op adsl en het scheelt zeker een hoop tijd nu ik niet meer hoef te wachten tot een website eindelijk geladen is. Aan de andere kant kan…

Langs de TV komend zag ik dat NGC (National Geographic Channel) op stond. Het scherm toonde naast elkaar links de zon aan een helblauwe hemel en rechts de volle maan tegen een donkere achtergrond. Mooi plaatje! Een rustige, betrouwbare stem zei: “Beide hemellichamen zijn even groot. Vandaar dat het donker wordt als de maan tussen zon en aarde staat…

Soms verbaas ik me er over hoe snel dingen kunnen veranderen. Laatst was ik bij iemand die allemaal winkelinventaris had verzameld. Het meeste was van net na de oorlog. Toen had je nog heel veel kleine winkeliers. Een beetje dorp had wel 40 bakkers. Die bakten brood, maar ze hadden bijvoorbeeld ook varkens, die kregen het brood dat overbleef. En ze…

Ik heb wat met de tijd, het is voor mij een ongrijpbaar iets. Iedereen die mij een beetje kent zal dit ook onmiddellijk beamen. Ik ben geen gelukkig bezitster van enige vorm van tijdsbesef dan ook en kom nooit, nou ja,…bijna nooit op tijd. Op de een of de andere manier lukt dit mij gewoon niet, ik denk altijd dat ik zeeën van tijd heb en moet me dan…

Ik krijg mijn sleutel niet direct in het slot gestoken. Ik sta te morrelen aan het slot, krijg het vreselijk warm, en mijn hart slaat in mijn keel. Het zijn niet de tranen die me brandden, het is een intense woede, die aan me vreet. Als ik de deur eindelijk open gooi, knal ik hem met een zwaai dicht. Ik weet niet waar te beginnen met het molesteren…

Vroeger kon je zwemmen in de singel bij je huis, wanneer het warm was. En bij hoge uitzondering mocht je ééns in de zoveel weken naar het échte bad, een afgebakend stuk plas waar men een oogje op je hield, de entree was een kwartje en er werd vanzelf verwacht dat je er dan ook de hele dag bleef. Boterhammen mee, aanmaaksiroop in een thermosfles óf in…

Ein-de-lijk de beschikking over iets wat mijn stortvloed aan woorden sneller verwerkt dan waartoe mijn pen in staat is gebleken, de pc. Ik sta aan de voorronde voor de zoveelste kansen, die ik niet wil verknallen. Gisteravond leek het allemaal nog zo ver weg van me, was ik nog zo lekker veilig dakloos, net als voorgaande maanden. Maar dat bracht…

Ik ben dol op lijstjes. Als herstellende controlfreak wil ik nou eenmaal graag de illusie hebben dat ik grip heb op de wereld. En lijstjes helpen me daar bij. Het meest voor de hand liggende lijstje is misschien wel het boodschappenlijstje. Maar daar stopt het niet mee: ik heb ook een lijst met mogelijke maaltijden. Die helpen me om te kiezen wat…

'En toen kwam er een olifant met een lange snuit en die blies het verhaaltje uit'. Zo eindigde ieder verhaaltje voor het slapen gaan. De tijd ging door en enkele jaren later lag ik met een zaklantaarn onder de dekens boeken te lezen waar geen lange snuit aan te pas kwam en ikzelf het moment van dichtklappen bepaalde, tenzij de mij overmannende slaap…

Ik ken mijn eigen stad niet. Een Amsterdamse vriendin en deze Domstedeling ontdekken op het allerlaatste moment dat Rudy Kousbroek te gast is in een Utrechts café, maar geen idee waar we dat zoeken moeten. Ook de straatnaam doet geen belletje rinkelen. Dat ik toch alweer negen jaar in deze stad woon, zegt blijkbaar niks. Hooguit dat ik te weinig in…

Afgelopen dinsdag heeft de TGV een snelheidsrecord gebroken, ik geloof dat de trein zo’n 575 km per uur heeft gehaald. Langs de route stonden mensen te kijken en te juichen. In het algemeen hebben wij bewondering voor snelheid. Hoe sneller hoe beter. Het is een cliché om te zeggen dat tegenwoordig alles steeds sneller gaat en steeds sneller moet. Het…

Tijd is een merkwaardig iets. Vaak zeggen we dat de tijd vliegt. Maar soms lijkt de tijd ook heel langzaam te gaan. Je kunt niet echt tijd besparen. Iedereen heeft 7 x 24 = 168 uur in de week, 52 x 168 = 8.736 uur per jaar. En niemand weet wanneer het ophoudt. Het enige wat je kunt doen is de tijd die je hebt zo goed mogelijk besteden. Wat dat is…

“De naam is me even ontschoten, maar ik herinner me U nog als de dag van gisteren meneer!” Twee priemende ogen keken me aan. Enorme dikke wallen eronder maakten hem een vermoeid uitziende man. Ik liep haast tegen hem op met mijn nog lege winkelwagentje, bij een kopstelling met weer een nieuw product in mijn supermarkt, iets met voorgekookte rijst…

De tendens is dat veel zaken in ons leven sneller gaan. Wij verplaatsten ons sneller dan 25 jaar geleden, we koken sneller (magnetron!) etc. In verschillende sporten zien we een groot aantal wijzigingen, die beogen de sport sneller te maken. Een willekeurige opsomming: - bij het tafeltennissen is de set van 21 punten vervangen door een…

Ik lig in bed, op mijn zij, met de dekens half over mijn gezicht getrokken. Ik heb me zelf er nog even lekker ingedraaid, nog geen zin om er al uit te komen. Jij bent er wel al uit, en je zoekt in het halfdonker naar je kleren. Je doet alles langzaam en zachtjes, om mij niet wakker te maken. Maar ik zie hoe je voorzichtig de juiste kledingstukken…

De laatste jaren geen spectaculaire dingen meegemaakt, stel ik een beetje verontrust vast. Ik vraag het me af terwijl ik besluit toch maar een begin te maken. Maar waaraan? Er moet toch iets zijn dat me bezighoudt en dat ik wil beschrijven? Een onderwerp dat me doet overlopen van enthousiasme? Gretigheid die zich dan vanzelf vertaatd in mooie volzinnen…

Sommige mensen weten zich nog van alles te herinneren van vroeger, ik niet, ik ben gisteren al kwijt voordat het vandaag is. Maar soms komt er, zomaar vanuit het niets, weer iets bovendrijven. Dan zit ik achterop de fiets van mijn vader, op een zaterdag op weg naar de slager. Mijn vader was een belangrijk man, want hij kende iedereen achter de toonbank…

Echt mijn uiterste best heb ik gedaan om het zo te zien, te kunnen ervaren en te beleven. In het begin leefde ik met de idee dat de aanslag op mijn leven goed was bedoeld. Dat de uitvoering van die misdadige poging helaas/gelukkig schromelijk is mislukt, stelde mij voor een dilemma: als ik iets onderneem, doe ik het goed. Of ik doe het niet. Niemand…

Als jonge kinderen tegen hun ouders in verweer gaan, blijkt hun eigenbelang(etje) onmiddellijk. Ouders staan met hun handen in het haar, omdat ze niet willen zeggen dat ze nog niet alles begrijpen. Als de kinderen de puberteit voorbij zijn en vol in het leven terechtkomen, gaan ze bepaalde zaken beter weten dan hun ouders (misschien gold dat ook al…

Het begon ruim een jaar geleden, ik werd er min of meer door overvallen. Een plots besef van eindigheid, knipoog naar de man met de zeis, en die man ben ik dus zelf. Onherroepelijk, er is geen weg terug, alleen de confrontatie met het weten dat, hoe verder je komt, hoe dichterbij een afscheid wenkt. Ik heb er nu vrede mee, ben zelfs onverwacht mild…