Naam.
“De naam is me even ontschoten, maar ik herinner me U nog als de dag van gisteren meneer!”
Twee priemende ogen keken me aan. Enorme dikke wallen eronder maakten hem een vermoeid uitziende man. Ik liep haast tegen hem op met mijn nog lege winkelwagentje, bij een kopstelling met weer een nieuw product in mijn supermarkt, iets met voorgekookte rijst in plastic zakjes.
“Alleen 90 seconden in de magnetron en klaar!” “Voor 2 personen”, stond er bij.
Ik had het zakje nog omgedraaid en op de achterkant gekeken: 250 gram.
“Da’s niet veel voor 2 personen”, dacht ik nog.
“U was vroeger geen gemakkelijk kind, voor de leraren dan wel te verstaan hè? Maar wij keken altijd erg tegen U op hoor! Wij vonden het maar wat prachtig, hoe U net deed of U Meester Haring niet gehoord had toen hij U sommeerde om van het dak van de fietsenhok af te komen!” “Nee, mijn geheugen laat me nooit in de steek!"
“En toen U naar het Hoofd van de St. Josephschool moest liep U gewoon lachend zijn kantoor binnen.” “Dat vergeet ik nooit!”
Een ouder dametje dat ons net passeerde in het gangpad had het laatste stuk zeker gehoord, want toen ze ons passeerde keek ze zo half over haar brillenglazen heel erg streng en chagrijnig naar me. Jessus, heb ik dat! Is het hier vandaag ouwelullendag of zo? “En, en toen U naar huis werd gestuurd, wuifde U nog naar ons in de klas! Ja, U had wel lef hoor Meneer!” “En wat doet U nou voor de kost als ik vragen mag?” “Wat zegt U?” …“O, nou ja, ik zeg altijd maar zo: als je er maar gelukkig bij bent, niewaar?”
Ik moest nu echt opschieten, en zo niet, dan toch! Ik maakte de man duidelijk dat er thuis nu toch echt iemand begon te gillen als ik niet opschoot en besloot om de fles wijn die ook op mijn lijstje stond dan maar ergens anders te halen: stel dat ik met die zeikerd straks in de rij bij de kassa zou staan, begint ie daar misschien weer over, dat moest ik zien te vermijden. Daar had ik dus echt geen zin in.
Een wereldrecord zal het misschien niet zijn geweest, maar de boodschappen lagen wel erg heel vlug in de kofferbak van mijn auto. Gauw het parkeerterrein af en op weg naar huis: pfff! Wat een toestand zeg!
Ik ken zelf nog maar zo weinig mensen van vroeger, en zeker van school. Ik wou dat ik ook zo’n goed geheugen had. Wacht es even! St. Josephschool? St.Josephschool? Maar ik heb helemaal niet op de St. Josephschool gezeten! Ik zat op de Koningin Julianaschool! En die meneer Haring die kan me wat!
En wat mij betreft MET uitjes!
zeelandnet.nlGeplaatst in de categorie: tijd
Vroeger
1.906
Geef je reactie op deze inzending: