Alle inzendingen over eenzaamheid

Ik schreef mijn hartenkreet 'Misschien toch nog?' tegen beter weten in. Ik belde Mirjam nog één keer om te vragen of ze gewoon vriendin wilde zijn, maar nee, dat wil ze niet en zo'n grote stap terug werkt meestal toch niet in de praktijk. Onze relatie is onmogelijk door wat ik al beschrev...

Tijdens mijn lange wandelingen door de bossen kuier ik bij tijd en wijle via de stad terug naar huis. Dan kom ik langs een oud rijtjeshuis waar de zon rozerood schijnt op een vijftal op de muur geschilderde vogels. In de open keuken staat in warm licht een grote houten tafel met een laptop, en daar ...

Zij kan niet veel meer, ze rookt als een schoorsteen, ze komt de trap met veel moeite op en af. En ze drinkt bier, veel bier. Comazuipen kan je het nog net niet noemen, maar ze drinkt genoeg om de dag door te komen, genoeg om 's avonds in slaap te geraken. Sinds gisteren heeft ze een vogeltje, e...

Zoals iedere ochtend wordt hij met steenkoude voeten en handen wakker, hij rukt wild aan zijn versleten slaapzak en hij wrijft zijn vuile voeten tegen elkaar, maar zonder effect. De open snijwond onder zijn rechtervoet bijt venijnig door zijn been naar boven. De scheut jenever van gisteravond heeft ...

Al een aantal jaren leef ik nu op een vreemd stukje Nederland. Of dat de Zeeuwen het mij in dank af nemen dat ik het zo noem, dat weet ik niet. Maar uiteindelijk is Oost-West Zeeuwsvlaanderen dat wel. Als je hiernaartoe geëmigreerd bent, dan merk je pas dat het hier heel anders gaat. Als je hie...

Het is haar niet aan te zien, maar toch, toch zit ze hier gewoon dood te gaan, achter dat brede raam. Na de droom, waarin ze weer achttien was, toch weer de realiteit van die grijze weg in een weggestopte wijk. Een kop koffie, ja, een kop koffie, dat zal helpen. De rollator rolt voor haar uit, sl...

Vijf over acht. Ik stond voor de lange spiegel in de gang en staarde naar mijn spiegelbeeld. Het was een ware metamorfose geworden. Even zag ik mijn moeder daar staan, de gelijkenis was verbluffend. Het zelfde donkerbruine lange haar, de hoge jukbeenderen, dezelfde lengte en een slank figuur, wespen...

Het gaat om de volgende inzending (nr. 178411): Hazen steken hun oren in de wind voor een geluid in de verte. Snel schieten ze hun hol in, genesteld ver onder een kale dijk. Een donkere lucht trekt over het groene landschap. Koeien zoeken beschutting onder de knotwilgen langs de sloot. Schapen ...

Verliefd Zo gaat het, zo ging het en zo zal het altijd gaan. Afspreken in cafés op de sluitingsdag. Aan de verkeerde zijde van bruggen staan. Tussen duim en wijsvinger, als brandend as, het fout begrepen telefoonnummer. Parken te nat, hotels te vol, Parijs te ver. Liefde als een veelvoud v...

Verbaasd draaide ik me om, en keek naar de plek waar hij gestaan had. Onze blikken hadden elkaar vluchtig gekruist. Hij was verdwenen voor ik het wist. Had ik het me dan verbeeld? Dat kon toch niet waar zijn! Ik versnelde mijn pas en liep de hoek om. Mijn blik zocht haastig de drukke winkelstr...

Ik ben zo alleen. Het is zo koud, zo donker om me heen. Is er dan niemand die om me geeft? ! Help! Help me alsjeblieft! Laat me nu niet in de steek. Ik voel me zo alleen, zo verdrietig… Als ik nu zou sterven, dan zal ik blij zijn… Niemand zal mij missen, niemand zal om mij huilen, niemand… Kon...

De droom was sterk genoeg om te blijven denken aan het avontuur welke zich in mijn hoofd had afgespeeld. De stem van mijn verlangen was doorgebroken in de schijnwereld van de imaginaire gebeurtenissen, die bij het ontwaken meestal sublimeren in het daglicht. Het verloren gevecht tegen de vervliegend...

Liefde, wat is dat? Een woord enkel van 5 letters omdat je het anders niet kan schrijven? Of een woord met betekenis? Welke betekenis? Dat je van elkaar houdt? Is dat liefde? Dat je elkaars mening en vrijheid respecteert, is dat liefde? Dat je samen een leven opbouwt op basis van wederzijds ...

Als kind voelde ik al dat ik anders was dan de meesten, hoe ik ook mijn best deed om erbij te horen, om hun tempo bij te kunnen houden, om hun obsessies zoals voetbal en kalverliefdes na te apen, mij ook in tabakswalmen te hullen, mist en nevel, er bleef iets haperen in mij, waar ik niets aan kon do...

Ik besluit vandaag eens naar Harderwijk te rijden, gewoon om wat herinneringen op te halen. Ik vraag mijn butler Lodewijk om bij wijze van uitzondering mijn English breakfast op een exclusief gouden bord te brengen, van een of andere Duitse baron geweest, voor een paar duizend euro gekocht op een ve...

Net als elke week zijn er leuke en minder leuke dingen om te vertellen, en ik moet zeggen dat ik het meeste onder de indruk was van het feit dat inmiddels alweer een week geleden Antonie door zelfdoding om het leven is gekomen. Een keus die een mens pas op het allerlaatste maakt, een keus die een me...

Een barones uit St. Etienne trouwde een graaf te Bayonne, zij; half Franse, half Cheyenne, baarde de kleine Marionne. Marion du Peron, c'est trés bon! In de weelde vol van feesten, want rijkdom is verwarring, zijn de graven wilde beesten, de gewone man een balling. Marion dacht wild en vrij, maar ...

Eenzaam Besloten in 't gewonde zelf Blijft elk, die niet meer hopen mag, Toch rijst voor hem aan 't laag gewelf Steeds dag na grijzen dag. Maar is het zwak, een enkle maal, Te wensen, dat er iemand was, Die spreken zou in de éne taal, Waardoor het hart genas? Een mens, die oordeelt...

Het einde Vroeger toen 'k woonde diep in 't land, Vrat mij onstilbaar wee; Zoals een gier de lever, want Ik wist: geen streek geeft mij bestand, En 'k zocht het ver op zee. Maar nu ik ver gevaren heb En lag op den oceaan alleen, Waar zelfs Da Cunha en Sint-Heleen Niet boren door de k...

Het monster van Frankenstein Geen duisternis is hem diep genoeg En waterspiegels ontwijkt hij wankelend Bang voor zijn bijeengeroofd gezicht Waarachter geleende hersens zoemen: Wat mij wakkerhoudt weet geen mens, Geen moeder wiegde mij want mijn vader Was een wild vuur dat mij kortstondig...

Schrijven met licht, een goudbrokaten wolkenrand trekt de zee naar het strand, maar aan de rand van het duin duistert donker en sinister het binnenland. Het late rood van de dag omspoelt mijn voeten met zand en zout water, onthutst kijk ik om, want het wordt steeds later. Ik bouw hier mijn kastee...

Je hebt wel eens zo'n ogenblik, of zelfs een uur, dat je nergens zin in hebt... Dan maar eens rustig op een stoel gaan zitten, je gedachten laten gaan. Misschien is het ook wel prettig om languit op een bed te liggen. Gewoon wat soezen of nadenken? Bij een dergelijke gemoedstoestand is het zinvol o...

De tuin ligt er verwaarloosd bij, planten gaan perken te buiten en tussen de tegels groeit ongewenst kruid. Wandelen was zijn lust en leven, kilometervretend heeft hij wanden bezaaid met medailles, tegels en oorkondes. En nu wacht hij. Op de buitenlandse dame die hem onder de douche zet, was hij ...

(voor Nanne Tepper) Nanne Tepper tapdanst in zijn eentje door de stinkende kroegen van wat men hoofdstad noemt, waar men snauwt en graait als boerse malloten, waar men nog net niet de bierschenkster de bloes van het lijf openrukt om een diepere dorst te lessen. Groningen is niet meer dan een kl...

Onbegrip is een tedere zaailing, een vluchtige kus op de wang van de vijand, keer op keer.

De achtertuin is verzakt, maar daar trekt een weergaloze lente zich niets van aan. Een regenboog vol kleur knalt de aarde uit, ontzaglijk nuancerend presenteren boom en struik het nieuwe groen. Het was slechts gisteren dat diezelfde aarde mijn moeder heeft opgenomen, zand er over. Ik zit op het stoe...

Als ik een dag heb geschreven, it’s a living, ben ik binnenhoofdig. Dat is iets anders dan in gedachten. Als je in gedachten bent, denk je gewoon na. Je let weliswaar niet goed op, maar je kunt elk moment ‘uit gedachten’ komen en meedoen met wat er om je heen gebeurt. Binnenhoofdig is meer ...

Jong en iedereen geloven. Ja, ik was blij dat ik aandacht kreeg. IK had iets waarom men mij niet zo aantrekkelijk vond. Dan was het gek als je het wel kreeg. Helaas was dit op een manier die niet goed was. Ik heb daardoor een afkeer van liefde gekregen. Beschouw nu elke aanraking als een soort ge...

Daar zat ik dan, op een vies oud doorweekt matrasje. Het was schemerig. Uit het plafon drupte seconde na seconde een druppeltje water. Het had geregend, gokte ik. Ik probeerde vaak dingen te raden, als ik geluidjes hoorde. Ik had toch niets beters te doen. Maar wat ik nooit kon raden, was of het dag...

Nooit heb ik echt over een toekomst na gedacht. Elke dag kwam zo als hij moest komen. Zonder dat ik nadacht, hoe het zou zijn als ik ouder was. Nu ben ik ouder, nog niet bejaard maar ook niet piepjong. Net voorbij de vijftig wat is dat nu. Nu is voor mij een eenzame tijd, nooit vermoed dat ik da...