Alle inzendingen over individu

In die jaren waren de hippies over de wereld uitgezwermd en niet slechts San Francisco was het brandpunt geworden van "love and peace" en "flower power". En zelfs onze goede en dierbare provinciestad kreeg een klap van de molen. In een kapitaal herenhuis aan de Korte Heuvel kwam men samen to...

Als hij binnenkomt, worden tassen verplaatst, stoelen iets van hem weggeschoven. Het is of hij besmet is met iets wat je beter niet hardop kunt uitspreken. Dirk lijkt het niet te merken. Of hij doet alsof. Sinds hij bij zijn dochter woont, is het erger geworden. Vlak nadat de buurvrouw een kort ges...

De deur van het buurthuis piept als hij hem openduwt. Zoals altijd is hij de eerste. Uit de meterkast pakt hij een flacon smeerolie en een doekje. Hij smeert alle drie de scharnieren in. Daarna tilt hij de stoelen van de tafels, haalt een vochtige doek over de tafelbladen, zet kopjes klaar op ee...

‘Hij komt niet meer terug,’ zegt Carla terwijl ze het koffiekopje op het aanrecht zet. ‘Dat weet jij ook wel.’ Frans trekt de mattenklopper van het haakje. Zo’n houten, met gevlochten riet. ‘Hij zei dat hij alleen even naar Den Bosch moest. Voor z’n moeder.’ ...

Het voorjaar van 1996 begon met een bizarre droom vol begeerte en genegenheid. Hier was sprake van een duidelijke erotische ondertoon, die Bjarne de volgende dag in zijn onderbroek droeg. En waar hij zich in de late avond, voor de spiegel van moest ontdoen. Bjarne had na een korte periode van voo...

Iedereen kijkt altijd naar Lydia. Ook als ze doen alsof ze haar niet zien, kijken ze. De man in de portiek kijkt haar ook na. Natuurlijk. Iedereen kijkt altijd als Lydia voorbijloopt. Niet dat ze daar iets om geeft, maar het valt op. Blikken die te lang blijven hangen, gefluister net buiten geh...

We missen Gerri nu al!

Toen ik nog voor de klas stond en groep 6 onder mijn hoede had, vroeg ik de kinderen om eens alle manieren van communiceren op te noemen. ‘Zeg het maar Elsje.’ ‘Nou meneer, ik denk dat de belangrijkste manier is om dit via de mobiel te doen.’ Jos vond dat het op de computer beter en ongest...

“Laat onze gave God mij met al zijn genade verzorgen” had zijn oude grootmoeder gezegd tijdens een bezoek van haar geliefde kleinzoon. Ze was inmiddels drieënnegentig jaar geworden en Bjarne Gosse, haar kleinzoon, had een ansichtkaart van haar gekregen, zomaar voor de aardigheid, omdat hij op b...

Niet voor niets komt de dame die ik bezoek uit Den Haag. Het is "mevrouw" vóór en "mevrouw" na in ons gesprek. "Wilt u een kopje koffie, mevrouw?" "Wilt u een stukje gebak?" Haar pontificale villa omringt haar als een mantel van steen, marmer en pluche, die echter niet kan verwarmen. H...

Zo af en toe moet ik naar het ziekenhuis om even bij te tanken. En als ik dan bij de uitgang ga zitten om op de taxi te wachten – die dit keer later is dan verwacht – dan ga je een uiteindelijk maar een beetje om je heen kijken – naar de mensen die gaan en komen. Mensen die er al zo lang lijk...

De maand november van het jaar 2023 kende een periode van onrustige nachten. “Een casemanager met het intellect van een onderontwikkeld personage, dominant, dom, gestopt met roken, aan haar pensioen toe.” De nachtmerries van Bjarne lieten er geen gras over groeien. Nat door het angstzweet wer...

We zaten samen op de achterbank van een deeltaxi die ons vervoerde vanaf de paviljoens van een inrichting voor zwakbegaafden waar ik mijn broer had bezocht. Mijn broer was opgetogen geweest om de Donald-Duck-boekjes en om de chocolade die ik hem gebracht had. Mevrouw naast me in de taxi wierp bl...

Dat “het zeggen wat je denkt” niet voor iedereen was weggelegd realiseerden zich veel mensen niet. Bjarne kon niet altijd zeggen wat hij dacht, soms wist hij niet wat hij erover denken moest. Met de liefdesenergie die hij aan zijn spontane verliefdheid had overgehouden had hij een klein handza...

Ik was voor niets naar Oisterwijk geweest. Mijn nieuwe wandelvriendin, die ik had leren kennen via een advertentie, had ik er niet getroffen. Op de heenweg striemden regen en hagel de voorruit van de auto van de Deeltaxi. Geen weer voor een wandeling. De ruitenwissers waren druk in de weer. De re...

De C.-straat vormt een krocht, een langwerpige, trieste, uitzichtloze trechter, omzoomd door bouwvallige huizen. Helemaal aan het eind hiervan bevindt zich het huis van F., mijn manisch-depressieve vriendin. Hier legde ik vaak mijn bezoeken aan haar af. Met haar lange, lenige, elegante, beringde vin...

Het was niet helemaal duidelijk of Violette werkelijk met een blonde Russische spion te maken had. Ze vertelde een ontroerend verhaal, het kon werkelijkheid zijn, maar het kon ook een intrigerend personage uit haar nieuwe misdaadverhaal zijn. Ze wist er enthousiast over vertellen. Bjarne had er ech...

“Spiegeltje spiegeltje aan de wand, wie is de knapste dromer van het land”. Bjarne moest glimlachen om het liedje dat zijn vriendin Astrid vrolijk zong. Het was een verlegen glimlach vol met innerlijke droomgeheimen, die Bjarne liever voor zichzelf hield. In het verleden had Astrid dikwijls comm...

Een korte herfststorm hield de gemoederen even bezig, maar toen de wind was gaan liggen werd de stemming beter. Bjarne keek uit het raam en hij zag een oude tafel bij het vuilnisophaalpunt staan. Een geschikte tafel voor de zolder waar zijn werkplek was. De geestelijke bagage door Emma meegegeven...

We waren de "heksenkring" bestaande uit vuurrode vliegenzwammen onoplettend en achteloos gepasseerd, toen we op onze schreden terugkeerden. We zagen opeens de prachtige paddenstoelen in een cirkel staan, die aan mijn doorgaans zeer zwijgzame wandelgenote de woorden "práchtig!", "práchtig!" -...

Het was in de aprilmaand van 2022 dat Bjarne door middel van eenvoudige tederheid een aantal vergeten dichters weer tot leven bracht met nieuwe schrijfsels als onderdeel van de tijdelijkheid in de multiculturele woonwijk in Amsterdam. Zorgen over de stijgende energieprijzen, problemen met de stoe...

De decembermaand van 2021 begon voor Bjarne met het lezen van een hartenkreet op een website waar schrijvers teksten konden laten plaatsen. “Je wilt het niet kenbaar maken, de bewondering voor haar gedichten. Omdat de gedichten zoveel betekenen en ze niet van complimenten hield. En nu ze dood i...

Vanaf mijn zitplaats bij de bushalte aan het station waar ik altijd plaatsneem en waar ik vaak eindeloos wacht op lijn zeven die me naar Oud Noord zal brengen sloeg ik eens gade hoe twee heren (mogelijk vader en zoon of twee gebroeders) elkaar omhelsden, kennelijk niet ter begroeting maar om afschei...

Er is inmiddels een zee van tijd verstreken eer ik de knoop durf door te hakken. Maak ik een goede keuze of had ik het beter bij het oude moeten laten? Het laatste lijkt het meest logisch maar voelt in mijn beleving als een beetje braver willen overkomen dan ik eigenlijk qua karakter ben. Hoewel ik...

Zes weken vóór ik de wereld die ik lief kreeg voor de eerste keer begroette en voordat de wereld mij verwelkomde, namelijk op de zevenentwintigste juni negentiendrieënvijftig, schonk mijn dierbare moeder mij het leven. Ik ben dus een zomerkind en de dertiende augustus is mijn eigenlijke geboor...

“We moeten die beesten allemaal afknallen, het zijn roofdieren, kille moordenaars!” sprak Anita argeloos in het buurthuis, waar Bjarne die ochtend koffie dronk, omdat zijn koffiezetapparaat het had begeven. Het was een luide stem. Anita fluisterde nooit. En Bjarne schrok van de toon van haar woo...

De groengrijze, diepliggende, onpeilbare ogen van mijn zeer zwakbegaafde broer weerspiegelen of vormen de neerslag; de uiting van een ondoorgrondelijk en mij voorgoed mysterieus en onbekend blijvende geestestoestand. Te midden van zijn uiterst gemankeerde lotgenoten verblijft hij in zijn plaatsve...

Meneer stond tezamen met het danteske groepje, dat iedere morgen bijeenkomt alsof dit een morele verplichting zou betreffen, voor de glazen deur van de supermarkt, waarop op anonieme wijze een onpersoonlijk "welkom" staat vermeld. Meneer droeg een krans van grijze lokken rond een tonsuur. Hij l...

Komt een man bij de autodealer en vraagt hem: ‘Beste man, ik zit met een probleem. Deze Suzuki Alto, die ik een half jaar geleden bij u heb gekocht, bevalt op zich best wel goed, maar hij is een beetje klein; misschien net iets te klein voor waar ik hem voor gebruik. Ik wil hem tegen een grotere ...

Die ongewone energie, alsof er een wilde hengst over het heuvellandschap galoppeerde, die bruisende vreugde alsof de rivieren opnieuw tot leven kwamen. De plotselinge confrontatie van een argeloze toeschouwer bij een onweerstaanbaar kunstwerk. Bjarne lag te dromen, alsof er toch een plek voor hem wa...