Alle inzendingen over individu

Het was in de aprilmaand van 2022 dat Bjarne door middel van eenvoudige tederheid een aantal vergeten dichters weer tot leven bracht met nieuwe schrijfsels als onderdeel van de tijdelijkheid in de multiculturele woonwijk in Amsterdam. Zorgen over de stijgende energieprijzen, problemen met de...

De decembermaand van 2021 begon voor Bjarne met het lezen van een hartenkreet op een website waar schrijvers teksten konden laten plaatsen. “Je wilt het niet kenbaar maken, de bewondering voor haar gedichten. Omdat de gedichten zoveel betekenen en ze niet van complimenten hield. En nu ze dood...

Vanaf mijn zitplaats bij de bushalte aan het station waar ik altijd plaatsneem en waar ik vaak eindeloos wacht op lijn zeven die me naar Oud Noord zal brengen sloeg ik eens gade hoe twee heren (mogelijk vader en zoon of twee gebroeders) elkaar omhelsden, kennelijk niet ter begroeting maar om...

Er is inmiddels een zee van tijd verstreken eer ik de knoop durf door te hakken. Maak ik een goede keuze of had ik het beter bij het oude moeten laten? Het laatste lijkt het meest logisch maar voelt in mijn beleving als een beetje braver willen overkomen dan ik eigenlijk qua karakter ben. Hoewel...

Zes weken vóór ik de wereld die ik lief kreeg voor de eerste keer begroette en voordat de wereld mij verwelkomde, namelijk op de zevenentwintigste juni negentiendrieënvijftig, schonk mijn dierbare moeder mij het leven. Ik ben dus een zomerkind en de dertiende augustus is mijn eigenlijke...

“We moeten die beesten allemaal afknallen, het zijn roofdieren, kille moordenaars!” sprak Anita argeloos in het buurthuis, waar Bjarne die ochtend koffie dronk, omdat zijn koffiezetapparaat het had begeven. Het was een luide stem. Anita fluisterde nooit. En Bjarne schrok van de toon van haar...

De groengrijze, diepliggende, onpeilbare ogen van mijn zeer zwakbegaafde broer weerspiegelen of vormen de neerslag; de uiting van een ondoorgrondelijk en mij voorgoed mysterieus en onbekend blijvende geestestoestand. Te midden van zijn uiterst gemankeerde lotgenoten verblijft hij in zijn...

Meneer stond tezamen met het danteske groepje, dat iedere morgen bijeenkomt alsof dit een morele verplichting zou betreffen, voor de glazen deur van de supermarkt, waarop op anonieme wijze een onpersoonlijk "welkom" staat vermeld. Meneer droeg een krans van grijze lokken rond een tonsuur. Hij...

Komt een man bij de autodealer en vraagt hem: ‘Beste man, ik zit met een probleem. Deze Suzuki Alto, die ik een half jaar geleden bij u heb gekocht, bevalt op zich best wel goed, maar hij is een beetje klein; misschien net iets te klein voor waar ik hem voor gebruik. Ik wil hem tegen een grotere...

Die ongewone energie, alsof er een wilde hengst over het heuvellandschap galoppeerde, die bruisende vreugde alsof de rivieren opnieuw tot leven kwamen. De plotselinge confrontatie van een argeloze toeschouwer bij een onweerstaanbaar kunstwerk. Bjarne lag te dromen, alsof er toch een plek voor hem...

Het bovenstaande zou het ultieme credo kunnen zijn van de existentialisten. Namelijk, dat het bestaan voorafgaat aan de essentie. Ik ben het daar wel mee eens. Water wordt pas thee als je er thee aan toevoegt. Niks ten nadele van water natuurlijk. Als mens moet je soms naar die essentie op zoek....

Het was bij de bushalte aan de Schouwburgring. Mevrouw droeg een wijnrode "tulband" om het hoofd en zij aarzelde niet een jongeman aan te spreken die een sigaret tussen de lippen geklemd hield. Gezien ons beider longziekte, waarover wij te spreken kwamen, lagen de gevaren van de tabak ook voor...

Het gezicht ven meneer was omlijst door een forse, weelderige, zwarte baard. Hij droeg een enkellang gewaad, mogelijk op grond van een godsdienstige overtuiging waarvan de voorschriften, details en finesses mij ontgaan. Bij een vestiging van de in Nederland algemeen bekende supermarkt is in de...

Tijdens het ophalen van herinneringen raak ik de laatste tijd zo af en toe het spoor bijster. Mijn herinnering aan een gebeurtenis, waarbij ook mijn echtgenote aanwezig was, staat vaak haaks op die van haar. Helaas heeft zij achteraf dikwijls het gelijk aan haar kant.

“Ergens in de buurt van het Amsterdamse Vondelpark staat een grote, witte villa met grijze torentjes. In die riante villa is een grote werkkamer waar verstandelijk gehandicapten, van een moderne, flexibele kunststof, onder leiding van een feministe, een namaak mammoet aan het maken zijn. Zij doen...

Terwijl sommigen van zijn vrienden het 'jezelf zijn' tot een religieuze gebeurtenis hadden verheven, bleef Bjarne gewoon zichzelf met al zijn gebreken en onhandigheden. Het voorjaar kwam met nieuwe kleuren, wanneer hij de was had gedaan en het verkeerde wasmiddel had gebruikt. Overal waren er van...

Hij leek me nog jong. Zwart, achterovergekamd haar, eveneens zwarte leren jas en vanzelfsprekend een mobiele telefoon, die aangaf dat de bus waarop we stonden te wachten bij de bushalte op de Korvelseweg, snel zou arriveren. Er was dus nog even tijd om hem te vragen of hij student was. Nu ik...

“Maar je vliegt wel helemaal naar Afrika om daar de berg-gorilla's in het wild te zien, oog in oog met de camera!” klonk een hese stem verwijtend in de nacht. “Ik eet het hele jaar plantaardig voedsel en ik gebruik ecologische schoonmaakmiddelen”, was het magere verweer van een...

Heeft de geachte lezer mij ooit écht horen klagen óver en óp deze site? Het hierna volgende is dan ook niet meer (maar ook niet minder) dan een plotseling in mij opwellende gemoedstemming die veel weg heeft van bij jezelf zeuren over iets dat niet prettig aanvoelt en het best valt onder te...

Subtitel: Ostracisme Samen sta en voel je je sterker en bovendien verbonden. Als je daarentegen niet wordt uitgenodigd voor een feestje, niet mee mag doen met spelletjes (op het schoolplein) en vervolgens eveneens van groepsactiviteiten wordt uitgesloten, hoor je er niet bij. Buitensluiten is...

Toen ik terugkeerde van Zwembad "Stappegoor" was lijn zeven overladen met passagiers. Men bood de mevrouw in de rode regenjas een zitplaats aan maar ze gaf aan het wel te redden. Als inwoonster van Den Bosch verbaasde ze zich over de wegwerkzaamheden en toen we ons Tilburgse kerkhof aan de...

Bij de halte van lijn 1 aan het station sprak een jongedame me aan. Ze vroeg of ik het koud had. Inderdaad was de temperatuur in dit vroege voorjaar nog niet hoog gestegen en zelf droeg de dame blote voeten met keurig gelakte nageltjes in slippers. "Hebt u gaan andere schoenen?" vroeg ik haar,...

Op mijn zwartgelakte vitrinekast staat tot op de huidige dag de schelp die ik eens vervaardigde uit dikke, aardse, grijze klei. De schelp bevat in haar binnenste, in haar innerlijk een bal, eveneens uit klei samengesteld, die is als een parel in een oester. Deze bol acht ik symbolisch voor mijn...

Dat de symmetrische zwarte figuren, die ik aantrof op het voorwerp dat ik in de nabijgelegen supermarkt aanschafte, mijn broer zouden aanspreken, vermoedde ik met recht en reden. Hij beklopte ze dan ook met de handen zoals hij gewoon is te doen wegens zijn idolatrie. Vaak had hij mijn naam...

Door de beslommeringen met het fact-team van Mentrum Amsterdam Oost en de aanstaande dubbele verhuizing vanwege de renovatie had Bjarne zijn kwasten voorlopig aan de wilgen gehangen. Het kunstenaarschap ging weer de kast in. Het werd een frustrerende zomermaand. Een bezoek aan de tandarts wees uit...

De aprilmaand van het jaar 2017 begon voor Bjarne met een droom. Hij kon zich de droom de volgende ochtend gedeeltelijk herinneren. Er was een verlegen jongetje, een warme zomerdag verwelkomde zijn kleine kinderwereld. Achter het houten huis, met de door zijn vader gemaakte geitenhokken, lag...

Het was niet de druilerige regen van de februarimaand van 2017 die het leven somber maakte. En ook het feit dat Bjarne Gosse van alle kinderen het meest op zijn overleden vader leek was niet de oorzaak van zijn stemmingswisseling. Het was wederom de liefde, die haar geluk met een klein licht liet...

Het was waarschijnlijk in een kerk, of in ieder geval in een oud gebouw met een groot houten altaar. Het was niet goed te zien omdat het bijna donker was, op het licht van wat flakkerende kaarsen na. Ze stond daar in volle glorie in haar befaamde rode jurk met zwarte mouwen en naast haar stond de...

De agenda's, die ik mijn arme, gehavende en getormenteerde broer geschonken had - voorwerpen van zijn obsessie en idolatrie en zijn de kostbaarste bezit - koestert hij zoals de duivel een ziel koestert. Hij bewaakt ze en is er zuinig op. De vijfenzestigjarige man heeft de leeftijd van drie jaar...

Het regende boven de dierentuin van Amsterdam. Emma en Bjarne aten gevulde koeken onder een grote donkerblauwe paraplu. Bjarne was bang voor die intieme momenten. Ze overvielen hem en hij kon ze niet op afstand houden. De vrijheid was voor de dieren in de dierentuin onbereikbaar, ze kregen te eten,...