Alle inzendingen over Borduren Rusten Verbazing

...verbaasd uit. "Nou, dan ga ik maar eens lekker rusten in de luistoel." Fred begon voorzichtig te steken met de borduurnaald. "Die boerderij, daar wacht ik even mee. Laat ik proberen om daarnaast een wei met twee paarden te borduren." Wilde voornemens en gedachten gingen door Freds...

...maken van mijn kunnen en kennen op het vak van borduren. Met mijn borduurmachine komen de prachtigste kadootjes te voorschijn. Een kleine vergoeding staat tegenover al dit schoon. Een advertentie op Marktplaats prijst mijn waren aan. En zo wordt de kring van klanten groter en groter. Van mond op...

...niks geen, nou ja, wat dan ook! Maar met verbazing luister ik gesprekken af die te maken hebben met de keuken en aanverwante perikelen, zal even toelichten wat ik bedoel. Nou is het in ons huis echt niet zo dat we makkelijk eten, dat mag eens een keer voorkomen, dat de frituurpan op het...

Een brandend lampje kan ons een mensenleven doen verbazen.

...krijgen de overhand, gouden ganzenveren worden in de verkeerde reet gestoken. Ik kwam in verbazing, teleurgesteld haak ik af.

Waarvoor schrijf, dicht, schilder, beeldhouw of borduur je? Omdat je niet anders kunt of om schouderklopjes in ontvangst te nemen? Ook als je het creatief bezig zijn echt nodig hebt, is een beetje waardering op zijn tijd natuurlijk fijn. Maar toch ga je door als niemand je werk waardeert. Wie...

...volgende ochtend (momentopname) las ik vaak in verbazing gisteren terug. Boos, verdrietig, onbeholpen, blijbloesemend de lente in. Ik heb er nooit een draai aan kunnen geven maar wel er mee leren leven. Driek was een exponent, zijn taal tot kunst verheven, wat een heerlijke vent, onuitwisbare...

...maar in je "rijke tijd" was je vrijgevig, tot verbazing en ontsteltenis van de goegemeente. Ze noemden je in de stad "koperslager Broeckx" en het domicilie van je gezin was aan de Oude Markt. Op de foto is je dunne haar gescheiden en heb je kennelijk de dodelijke ziekte al onder de leden....

...tijd trof ik je weleens aan als je aan het borduren was in je riante flat waarvan je nooit kon genieten....De klanken van de piano van de buurman bereikten ons door de dunne muren heen. Je had graag quatre-mains met hem gespeeld en wel op verschillende ongebruikelijke manieren.... Mijn...

Opvallend, een gedicht, waar een gevestigde naam aan hangt, wordt direct duizenden keren bekeken/gelezen. Is dit een vorm van cognitieve dissonantie, bevestigt men daarmee meer zichzelf (als lezer) dan het gedicht zelve? Ik vind het gedicht van de nieuwkomer veel interessanter, die heeft een...

Meestal ben ik tamelijk doelgericht, ik werk met lijstjes voor de korte termijn en doelen voor een jaar. Allemaal helder. En het grootste gedeelte van de tijd houd ik me daar mee bezig. Dat moet wel, want er is veel te doen. Maar soms is dat opeens even klaar. Het begint met het zoeken van...

Ik ben verbijsterd als ik hoor dat je gaat sterven. Herinneringen overspoelen me. Jouw machteloze strijd met het leven heeft zich in je lichaam gemanifesteerd. De artsen hebben bij je binnen gekeken en zagen die strijd in de vorm van een tumor. Op deze manier heb je je tegen het leven afgezet. Deze...

In de wachtruimte op het perron is het niet warm maar ik ben in ieder geval verlost van regen en wind. En het is er rustig. Vier banken staan er, drie daarvan zijn bezet. Ik kies natuurlijk de lege bank. Zo gaat dat, als er vier banken zijn en vier individuen, dan zitten die vaak elk midden op een...

Ik schilderde een huisje en kwam thuis.

Je doet aan intensieve open tuinbouw. Elk stokje, stekje, bolletje en knolletje bedek jij liefdevol met aarde. Je kan niet wachten, je kijkt het nieuwe groen uit de grond van jouw hart en ziel. Jij bent mijn heerlijke eenvoud, jij bent de rust in mijn zorgelijk bestaan. Vandaag bracht ik jou een...

...kunnen storten. Eens nam ik dit alles waar en sprak dit tot mijn verbeelding en verbazing.....

...dat ? Een gemillimeterde haardos boven ogen die verbazing en na niet zo lange tijd woede uitstraalden. "Wat is dat" mompelde ik verslagen. “Zo zult u er beter uitzien” zei de man zelfzekerd. Na betaling schoot ik de deur uit. Vandaag. Met twee VERF spuitbussen en bijhorende caps stormde...

...voor Pasen en anderen waren bezig met het borduren van kaarten, te gebruiken voor diverse doeleinden.... Bij de "Aldi" had ik een klein knutselwerktje bemachtigd, een "voorgefabriceerd" schilderijtje om met verf in te kleuren van twee lieflijke poesjes. Naarmate ik verder vorderde...

...en niet meer gaat: slechts zal rusten, eeuwig rusten in haar kamer, in het donker, zonder lamp, zonder zonlicht door het raam. Ze heeft haar gordijn gesloten, is gaan slapen en heeft op haar kamer gezeten, voor het dichte raam. Ze denkt er, ze gelooft er, ze hoopt er. Ze komt niet meer buiten,...

In lang vervlogen tijden hadden mensen nog rust. Wij weten niet meer wat dat is, rust. Rust is bijvoorbeeld dat als je opstaat, je niets hoeft te doen. Je kunt je wassen, aankleden en rustig ontbijten, maar zelfs dat hoeft niet. Misschien moet je naar de WC, maar in die lang vervlogen tijden hoefde...

Even buiten het dorp, aan de landweg, stond een mooi huis, waarin een jongetje van vier jaar woonde. Dikwijls sloop de kleine Laurens heen en weer door de tuin. Dat ging voorzichtig voortschuivend, op handen en voeten of gehurkt. Daarbij verbeeldde het ventje zich Sindbad de zeeman te zijn. Hij,...

Ze zaten steeds vóór me tijdens de vergadering en wierpen me hun onpeilbare, duistere blikken toe, tot het moment aanbrak, het onvermijdelijke, onherroepelijke tijdstip waarop ik vernemen moest dat ze niet langer te midden van de levenden verkeerden, dat hun wanhoopsdaad een feit was. Ik had hen...

Door flinke windvlagen tijdens de bui zagen de terrassen op het plein er verlaten uit. Mensen waren naar binnen gegaan in één van de bistro’s. Pascal ging naar binnen bij “September” en zag boven nog een tafel leeg. Hij bestelde een “chimichangas” en een ijsthee. Hij keek naar...

Tweemaal per jaar moet ik de gang gaan langs het parcours en het panorama van mijn mislukkingen,langs het nu geheel gerenoveerde en supersonisch ingerichte kantoorgebouw waar ik eens ben afgedankt en dat nog steeds ten dienste staat van de doelloze bezigheden die aan het intrinsiek zinloze leven...

De constructies in het trapportaal van onze flats in de Nassaustraat maken soms en op sommigen een merkwaardige, dan wel wonderlijke indruk. Net zoals de flats dateren ze uit de vijftiger jaren van de voorgaande eeuw en hun ontwerper bleef me altijd onbekend. De metalen leuningen in het trappenhuis...

...meer zo goed zag, een poosje later ging het borduren eraan, ogen gingen achteruit. Briefjes op de telefoon en koelkast, ja zelfs op de magnetron en het koffie apparaat zeiden alles- en niks. Ze werd ouder. Het kantklossen deed ze amper meer, en breien zagen we haar niet meer...

Begrijp je het dan niet!? Wat je ook zegt; het is teveel van het “ik”! Je praat alleen maar over jezelf. En als ik dan eindelijk aan de beurt ben om te spreken, dan ga je niet in op wat ik zeg. Je haakt in op het onderwerp, niet op wat ik zeg. Je gaat na wat het voor jou betekent. En alweer...

Wat is het heerlijk rustig in de hoofdstad van Nederland. Bijna iedereen op vakantie of naar zijn vader- of moederland. Zelfs de bouwvak ligt stil. Geen getimmer, gehei, gedrilboor, geratel, machinegezaag of geslijptol. De bouwputten liggen er verlaten bij en zonder enige stagnatie rij ik twee keer...

Een tachtigjarige boerenknecht was tijdens zijn lange leven nooit ergens anders geweest dan in zijn dorpje, in de omliggende velden en boomgaarden. Dit was volgens de simpele man ook het hele aardrijk. Op een mooie zomeravond liep hij door de weilanden en graanvelden naar de horizon. "Ik ga nu...

Het einde van een tijdperk en het begin van een nieuw. Vandaag heeft de theedrinkende,zalvende en vooral GEEN enkele beslissing nemende politicus ,eindelijk, afscheid genomen van de politiek. Vraag me werkelijk af of het echt vrije keuze was van de man want het afgelopen weekend waren de...